مهدی منصرف، خبرنگار: علیرضا استکی بعد از چند سال تجربه موفق در کنار تیم ملی بوکس بزرگسالان و کسب نخستین مدال جهانی تاریخ ایران، صعود به دیدار فینال بوکس آسیا پس از 11 سال و کسب دو سهمیه المپیک توکیو پس از حضور روح‌الله حسینی در فدراسیون بوکس از سرمربیگری تیم ملی برکنار شد. البته او پس از مدتی به‌عنوان سرمربی تیم امید بوکس انتخاب شد و البته در کنار امیر علی‌اکبری فایتر کشورمان مربیگری در MMA را نیز تجربه می‌کند. برای اطلاع از آخرین شرایط امیر علی‌اکبری، تیم امید و شرایط بوکس ایران با استکی به گفت‌وگو پرداختیم. صحبت‌های مربی تاریخ‌ساز بوکس ایران و علی‌اکبری با «فرهیختگان» را در ادامه بخوانید.
از آخرین مبارزه امیر علی‌اکبری چند ماهی گذشته است. مبارزه بعدی او چه زمانی قرار است برگزار شود و در حال حاضر شرایط تمرینی علی‌اکبری چگونه است؟
حدود شش ماه از بازی آخر امیر علی‌اکبری گذشته است. قرار بود بازی او با آرجن بولار هندی کانادایی اواخر آذرماه برگزار شود که درنهایت به تعویق افتاد و قرار است این مبارزه 11 اسفندماه برگزار شود. برای این بازی دو مرحله شرایط تمرینی داشتیم. پس از مرحله نخست یک مقدار افت داشتیم، اما مدتی است که مرحله دوم را شروع کردیم و در حال حاضر خدا را شکر شرایط خیلی خوبی دارد.
چقدر امیدوار به برتری علی‌اکبری در این مبارزه هستید؟
حریف امیر علی‌اکبری یک بار کمربند سازمان وان چمپونشیپ را کسب کرده است، اما به آناتولی مالیخین پس داده است. آرجن بولار نیز کشتی‌گیر بوده است و قهرمان خوبی در کشتی آزاد بوده است. بازی ساده‌ای نخواهد بود، اما امیر نیز قدرتمند است و فکر می‌کنم برنده این مبارزه باشد.
پس از قطع همکاری شما در مقطع نخست با امیر تا زمان همکاری مجدد، علی‌اکبری در سازمان وان چمپیونشیپ موفق به پیروزی نشده بود. چقدر سه پیروزی اخیر امیر به همکاری دوباره شما ارتباط دارد؟
در این خصوص خیلی صحبت شده است اما چیزی که از شواهد و قرائن پیدا است ما زوج خوبی در کنار هم هستیم و می‌توانیم به هم کمک کنیم. قطعا همکاری ما بی‌تاثیر نبوده است و هر دو طرف تلاش کردیم از لحاظ ذهنی، بدنی و فنی به هم نزدیک شویم. من همیشه با تیم و 30، 40 نفر ورزشکار رزمی کار کردم و طبیعتا در همکاری با علی‌اکبری به‌عنوان یک ورزشکار تمرکز بیشتری دارم. امیر بدنساز خوبی نیز دارد و همه دست به دست هم دادیم که برای کشورمان افتخار به دست بیاوریم.
می‌شود گفت اگر در مقطعی همکاری شما قطع نشده بود، در حال حاضر امیر به کمربند سازمان وان چمپونشیپ رسیده بود؟
دوست ندارم درمورد گذشته خیلی صحبت کنم و این موضوعی است که اصلا مشخص نیست. به هر حال MMA ورزش لحظه‌هاست و در یک لحظه ممکن است یک مشت بخورید و کار تمام شود. به این اعتقاد ندارم که اگر همکاری ما قطع نشده بود اتفاقات دیگر می‌افتاد. شانس من خوب بود و از زمانی که همکاری خود را دوباره شروع کردیم در هر سه بازی به پیروزی رسیدیم.
زوج شما و امیر علی‌اکبری در چند مبارزه در کنار هم حضور داشته است؟
حاصل مقطع نخست همکاری ما هشت پیروزی و تنها یک شکست در فینال سازمان رایزن بود. وقتی هم برگشتیم از سه بازی موفق به کسب سه برد شدیم.
خیلی از طرفداران علی‌اکبری منتظر برگزاری دیدار انتقامی امیر مقابل آناتولی مالیخین هستند. خبری از برگزاری این دیدار هست؟
مالیخین جدیدا یک وزن دیگر نیز پایین آمد تا حالا دو وزن پایین‌تر باشد و در وزن 90 کیلوگرم بازی کند. ما درخواست بازی دادیم و دو، سه بار نیز امیر از او خواسته تا دوباره بازی کنند که هنوز دم به تله نداده است تا ببینیم در آینده چه اتفاقی می‌افتد.
درصورت پیروزی علی‌اکبری در مقابل بولار، احتمال دارد که مبارزه بعدی او بر سر کمربند باشد؟
فکر می‌کنم این اتفاق بیفتد و مبارزه بعدی او بر سر کمربند باشد.
چند سوال نیز درخصوص رشته اصلی شما بوکس داشته باشیم. بعد از کنار گذاشتن شما از تیم ملی بزرگسالان با وجود کسب نتایج خوب، بعد از مقطعی به‌عنوان سرمربی تیم امید انتخاب شدید. در ابتدا به نظر می‌رسید شاید برای هدایت تیم امید انگیزه‌ای نداشته باشید و در رودربایستی این مسئولیت را قبول کردید، اما در دو مرحله اردوی تیم امید با جدیت در حال فعالیت در کنار این تیم هستید.
اصولا مربی هستم که وقتی مسئولیتی را قبول می‌کنم، صفر تا صد کار را برعهده می‌گیرم و مسئولیت را روی دوش کسی نمی‌اندازم و خودم جوابگو هستم. برای من همکاری با تیم بزرگسالان و امید فرقی نمی‌کند. اتفاقا انگیزه‌ای در این بچه‌های جوان می‌بینم که انگیزه من را نیز بیشتر می‌کند و مطمئن هستم این تیم موفق خواهد شد. شاید این موضوع زمان ببرد، اما اگر فعالیت تیم امید ادامه‌دار باشد این موضوع را خواهید دید. به هر حال با دلار 60 هزار تومان برگزاری اردو و حضور در مسابقات بسیار سخت است. با بودجه هشت، 9 میلیاردی فدراسیون بوکس اصلا داشتن تیم ملی در پنج رده سنی همخوانی ندارد. از طرفی نزدیک المپیک پاریس هستیم و تیم ملی بزرگسالان درگیر است و فدراسیون نیز دو مربی کوبایی آورده است و هزینه‌ها نیز سرسام‌آور است.
پس از انتخاب روح‌الله حسینی به‌عنوان سرپرست و در ادامه رئیس فدراسیون بوکس، انتظار می‌رفت با توجه به اختلافی که میان شما و او وجود داشت و در ابتدا نیز منجر به برکناری‌تان از هدایت تیم ملی شد، منتقد فدراسیون شوید، اما عکس این اتفاق رقم خورد و به جای شما برخی دوستان نزدیک حسینی و قهرمانان سابق به دلیل عملکردش منتقد اصلی او شدند. این موضوع را چطور تحلیل می‌کنید؟
هیچ مشکلی با حسینی نداشتم. در مقطعی با مدیر دیگری در فدراسیون بوکس کار کرده بودم و در انتخابات دو دوره پیش فدراسیون نیز حسینی نتوانست آرای لازم را کسب کند. بعد از این اتفاق تحت فشار ناعادلانه از طرف دوستان حسینی قرار گرفتم. آنها فکر می‌کردند حق با آنهاست و من نیز فکر می‌کردم حق با من است. درنهایت اتفاقاتی افتاد که همه در جریان هستند. اعتقاد دارم همه ما رسالتی داریم و باید منیت‌ها را کنار بگذاریم. هر چقدر به دنبال سهم‌خواهی و منیت باشیم، خوب نیست.
با این شرایط اعتقاد دارید عملکرد حسینی در یک سال گذشته خوب بوده است؟
تیتروار بخواهیم نگاه کنیم، تمامی رده‌های سنی به مسابقات اعزام شدند، در بازی‌های آسیایی حضور داشتیم و دو مربی کوبایی را به ایران آوردند.
از لحاظ نتیجه اما عملکرد خوبی نداشتیم؟
به‌عنوان یک مربی و یک بوکسور سابق این خواسته و تقاضا را دارم که فدراسیون برای حضور حسینی سال آینده بعد از دو سال پاسخگو باشد. در حال حاضر یک سال از حضور حسینی گذشته است که چند ماه آن را به‌عنوان سرپرست و بعد به‌عنوان رئیس در فدراسیون حضور داشته است. فدراسیون سال آینده دیگر نمی‌تواند بگوید این اتفاق یا آن اتفاق افتاده است و باید پاسخگو باشد. ما هزینه کردیم و مربی خارجی آوردیم و باید یک تا نهایت یک سال و نیم دیگر با کسب نتیجه جواب جامعه بوکس را بدهیم. به‌خاطر اینکه فدراسیون از حق بچه‌های ملی به دو مربی خارجی داده است تا آنها بوکس ملی ما را ارتقا بدهند و اگر ارتقا ندهند این ظلم است، اما اگر ارتقا بدهند، درود به شرف حسینی و رحمتی که باعث و بانی حضور این دو مربی شدند.
حسین نهرودی که بعد از شما مدتی سرمربی تیم ملی شد، اعتقاد دارد با حضور فونتانا کوبایی در مرحله نخست کسب سهمیه المپیک در ایتالیا نباید توقع کسب سهمیه داشته باشیم و در مرحله دوم در تایلند در بهترین حالت شاید موفق به کسب دو سهمیه شویم که این دو سهمیه را با مربی ایرانی نیز می‌توانستیم کسب کنیم. نظر شما در این خصوص چیست؟
اصلا نمی‌خواهم به حاشیه ورود کنم، اما خیلی حرف‌های زیادی درخصوص مسائل فنی که اتفاق افتاده است برای گفتن دارم. باید به این فدراسیون جوان فرصت بدهیم و برای المپیک پاریس نیز عجله نکنیم و تا قهرمانی آسیا یک سال آینده صبر کنیم تا ببینیم این مربی کوبایی چه کاره بوده است و چه آورده‌ای برای بوکس ایران داشته است.
پس نباید امیدی به کسب سهمیه داشته باشیم؟
قطعا باید امید به کسب سهمیه داشته باشیم. از مربی کوبایی که سه ماه کار کرده است نباید انتظار شق‌القمر داشته باشیم، اما بعد از یک سال از این مربی انتظار کولاک کوبایی داریم.