امیر قلعهنویی که به ایران برگشته، حرفهای خود را در یک پست اینستاگرامی خلاصه کرد: «شاید من آنجا روی سکوها و جلوی تلویزیون یا گوش به رادیو کنار شما بودم، شاید هم شما روی نیمکت جای من. هر دو امید را تا ثانیه آخر دنبال کردیم. شوتهای علیرضا و رضا پشت سر هم برای گل تساوی. برای خوشحالی، برای رسیدن به جایی که متعلق به ماست. رویایی که همیشه با آن زندگی کردم. ایران قهرمان. حق مان بود که امروز برای فینال آماده میشدیم. اما دست ما به جام نرسید و آن بخشی که از بخت و اقبال جداست بر گردن من است.امیدوارم عذرخواهی من را بپذیرید.
در این مدت کوتاه سعی کردیم در فرصت اندک آماده سازی به جهت آسیب ندیدن مسابقات باشگاهی برای جام ملتها آماده شویم و قطعا در این مسیر و هدف نقص و کاستی داشتیم اما نمایش ما در بیشتر مسابقات چنان برای مردم دلگرم کننده بود که قضاوتها با توجه به تجربیات قبلی از انتظار ناکامی برابر بزرگان آسیا به قهرمانی در آسیا تغییر کرد. این هم حاصل تلاش بینظیر و بی وقفه بازیکنان و همکاران من در کادرفنی بود و با تمام وجود از آنها تشکر میکنم. شرمندهام که به اندازه آنها خوب نبودم. ما قهرمان نشدیم اما برای همه بازی کردیم چه آنهایی که دوستمان داشتند، چه آنها که نه که بالاخره روزی دلشان را رو به تیم ملی باز خواهند کرد که همه این خود ماییم .
ایران عزیز. تا پای جان برای تو بود. این تیم بازخواهد گشت. افسوس چرا و ناامیدی هرگز.»