میلاد جلیل‌زاده، خبرنگار گروه فرهنگ: آقای فرخ‌نژاد مشکل شما این است که در تحلیل رفتار دیگران آنها را قیاس به نفس می‌کنی و طبیعتاً از نظر کسی که در تمام عمر هر کاری کرده، فقط برای مزد بوده، بقیه عالم هم همه مزدور هستند. چنین کسی در ذهن و باورش نمی‌گنجد که کسی یا کسانی، به خاطر چیزی جز پول کاری بکنند یا مدافع عقیده‌ای باشند. یک نگاهی به خودت بنداز و ببین چقدر با آنها فرق داری.
شما آن روزی که در کانادا کنار دست محمد امامی نشستی و همزمان که او به عنوان جدی‌ترین نماد پول‌پاشی‌های آلوده در سینما داشت به منتقدان چنین وضعی پوزخند می‌زد، همراهی‌اش می‌کردی و پوزخند می‌زدی، آیا به کاری که می‌کردی اعتقاد داشتی یا همه چیز به خاطر پول بود؟
آن روزهایی که به خاطر قد بالا و قیافه‌ات مرتب نقش‌های امنیتی به تو پیشنهاد می‌شد و دستمزدهای تپل به جیب می‌زدی، آیا به آن فیلم‌ها اعتقاد داشتی یا همه چیز به خاطر پول بود؟ چقدر مارپیچ رفتی شما در این سال‌ها و چقدر یکی در میان به نعل و میخ کوفتی. بقچه‌ای از تناقضات بودی و همزمان از رئیس‌جمهور سابق و رقیب انتخاباتی‌اش که شهردار تهران بود تقدیر و حمایت می‌کردی. در نقش جان‌فداهای میهن بازی می‌کردی اما می‌گفتی ۸۵ میلیون ایرانی فدای یک تار موی پسرم. هر وقت حرف می‌زدی به ضررت تمام می‌شد چون هیچ اصولی در آن موضع‌گیری‌ها دیده نمی‌شد و معلوم بود همه‌اش به خاطر پول است. هر کاری می‌کردی، هر جایی می‌رفتی و در هر سمتی می‌ایستادی فقط و فقط به خاطر پول بود. هرجا رگ گردنت باد می‌کرد، هرجا نقد می‌کردی یا تشکر می‌کردی، معلوم بود که داری فیلم بازی می‌کنی و منفعتی در کار است.
حالا هم که می‌گویی حمایت از داعش، ایستادن در سمت درست تاریخ است. من یکی که اگر جای داعش هم بودم به تو اعتماد نمی‌کردم چون هیچ‌رقمه نمی‌شود مطمئن بود که تو هنوز هم در حال فیلم بازی کردن نباشی. تو آخر کی به چیزی واقعاً اعتقاد داشتی و به خاطرش یک تار مویت را فدا کرده‌ای که حالا بکنی؟