علی مزروعی، خبرنگار گروه نقد روز: همزمان با موج گسترده تجمعات مردمی در خیابان‌های اروپا در اعتراض به نسل‌کشی رژیم‌صهیونیستی تجمعاتی نیز در آمریکا و به‌ویژه در دانشگاه‌های این کشور برگزار شد. این تجمعات گسترده اما در مقایسه با راهپیمایی چندصد هزار نفری در لندن قابل مقایسه نیست. دلیل این امر را تا حدی می‌توان در سرکوب گسترده‌ای که در آمریکا وجود دارد، جست‌وجو کرد. نمایندگان کنگره اخیرا روسای سه دانشگاه هاروارد، پنسیلوانیا و ام‌آی‌تی را به‌جرم اعتراضات دانشجویان و اساتید به جنایات اسرائیل در غزه مورد بازجویی قرار دادند. این اقدام پس از آن صورت گرفت که کنگره قطعنامه‌ای را در محکومیت اقدام دانشجویان در برخی دانشگاه‌های آمریکایی برای اعلام حمایت از نوار غزه تصویب کرد. مطابق این قطعنامه حمایت از حماس، حزب‌الله و دیگر گروه‌های مقاومت به بهانه ادعایی «تروریستی بودن» آنها در موسسات آموزش عالی آمریکا محکوم شده بود، در متن آن آمده بود که: «برای محافظت از دانشجویان، اساتید و کارکنان یهودی طراحی شده زیرا چنین حمایت‌هایی می‌تواند منجر به ایجاد یک محیط خصمانه شود.» اگرچه در قطعنامه مذکور ادعا شده بود که الزام قانونی ندارد و صرفا یک اقدام نمادین است، اما برنامه بازجویی از اساتید دانشگا‌های آمریکا خلاف این ادعا را نشان داد و اثبات کرد محتوای قطعنامه درحال اجرایی شدن در دانشگاه‌های آمریکاست. داده‌هایی که اخیرا درمورد خودسانسوری دانشجویان دانشگا‌های آمریکا و دلایل آن منتشر شده دلیل دیگری برای صحت این امر است.
محققانی که درمورد غرب آسیا مطالعه می‌کنند از صحبت کردن می‌ترسند
دانشگاه‌های آمریکا در هفته‌های پس از حمله حماس به اسرائیل در 7 اکتبر و در روزهای حملات اسرائیل به غزه، تبدیل به کانون تجمعات علیه رژیم‌صهیونیستی شده است. موضع‌گیری‌های اساتید دانشگاه و اعتراضات دانشجویان فشار علیه آنها را افزایش داده است. این فشارهایی که با اتهام یهودی‌ستیزی به دانشگاهیان آمریکا وارد می‌شود منجر شده تا بسیاری از آنها مسیر خودسانسوری را در پیش گرفته و حتی از ارائه نظرات علمی درمورد منازعات رخ داده اجتناب ورزند. در همین راستا گاهنامه آموزش عالی Higher Education که متمرکز بر پوشش اخبار کالج‌ها و دانشگاه‌های آمریکاست، هفته گذشته در گزارشی آماری به بررسی وضعیت آزادی‌بیان در دانشگاه‌های آمریکا درمورد نزاع فلسطین و اسرائیل پرداخته است. این موسسه با نظرسنجی از یک جامعه آماری 936 نفره به‌دنبال یافتن پاسخی برای این سوالات بوده است؛ «آن دسته از دانشمندانی که درمورد مناقشه می‌نویسند، تحقیق می‌کنند و آموزش می‌دهند چگونه موج قطبی شده دانشگاه‌ها پس از 7 اکتبر را پشت‌سر گذاشته‌اند؟ آیا مدیران کالج‌ها و دانشگاه‌ها از آزادی‌بیان خود محافظت کرده‌اند؟ آنها چگونه احساسات سیاسی و حساسیت‌های شخصی دانشجویان یهودی و فلسطینی خود را مدیریت می‌کنند؟» مطابق یافته‌های این پژوهش 82 درصد از پاسخ‌دهندگان وقتی به‌طور حرفه‌ای درمورد مساله اسرائیل و فلسطین صحبت می‌کنند، خودسانسوری می‌کنند. این آمار برای استادان نزدیک به صددرصد بوده است. از مجموع استادان حاضر در این جامعه آماری 98 درصد گفته‌اند که خودسانسوری می‌کنند. 81 درصد از مخاطبان اعلام کرده‌اند که انتقادهای خود نسبت به اسرائیل را سانسور کرده و از بیان آن امتناع می‌کنند. این آمار برای افرادی که به رویکرد فلسطین منتقدند تنها حدود 11 درصد است، چیزی نزدیک به یک‌هشتم منتقدان اسرائیل. این گاهنامه در گزارش خود با ارائه این آمار نتیجه گرفته است که تقریبا همه نظرات، داستانی تلخ از به حاشیه راندن و حتی سرکوب آشکار اساتید متخصص در مسائل خاورمیانه را ارائه می‌کنند.
دوقطبی بعد از 7 اکتبر تشدید شده است
تقابل گفتمانی درمورد مناقشه اسرائیل و فلسطین چیز جدیدی در دانشگاه‌هایی آمریکا نیست. دانشگاه‌های مختلفی در آمریکا تاکنون به‌دلیل جنجال‌ها، درگیری‌های بین دانشجویان با چالش مواجه بوده‌اند. چالشی که گاهنامه «آموزش عالی» دلیل آن را حمایت ناکافی مدیریت‌های دانشگاهی از اساتید و گروه‌های دانشجویی طرفدار فلسطین می‌داند. این چالش اما بعد از 7 اکتبر به‌صورت فزاینده‌ای رشد کرده است. به گفته محققان این گزارش اوضاع از 7 اکتبر به‌طور قابل توجهی تشدید شده است. تقریبا سه‌چهارم پاسخ‌دهندگان مستقر در ایالات‌متحده گفتند که جنگ اسرائیل و حماس نیاز بیشتری به خودسانسوری ایجاد کرده است. این نتیجه با مقایسه پاسخ‌ها به سوالی درمورد خودسانسوری درمورد مسائل غرب آسیا حاصل شده است. پاییز سال گذشته 57 درصد از پاسخ‌دهندگان اعلام خودسانسوری در این باره کرده‌اند و این آمار در پاییز امسال و پس از 7 اکتبر به 69 درصد رسیده است.
ادامه مطلب را اینجا بخوانید.