نیلوفر مژدهی، خبرنگار: چالش تیم‌های ایرانی در بازی مقابل تیم‌های عربستانی مربوط به فصل‌جاری و جذب ستاره‌های فوتبال از سوی این باشگاه‌های عربی نیست. ما پیش از این نیز بارها با تیم‌های عربستانی بازی کردیم و با مشکلات زیادی روبه‌رو بودیم. طی سال‌های اخیر که فوتبال عربستان، هنوز ستاره‌ها را به خود ندیده بود هم فوتبال ما بعضا مقابل آنها ناکام مانده بود. در اصل چند سالی است که شاهد قدرت‌نمایی تیم‌های عربی و آسیای‌شرقی هستیم، پس نمی‌توانیم ناکامی‌هایمان در این دوره از رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا را به گردن ستاره‌های فوتبال در این باشگاه‌ها بیندازیم. از این رو تعطیلی مسابقات و قرار گرفتن در مسیر غیر‌حرفه‌ای‌تر برای سرپوش گذاشتن روی ضعف‌هایمان، نمی‌تواند راه چاره باشد. کما اینکه در این دوره از رقابت‌ها به ما ثابت شد تعطیلات مکرر و غیرکارشناسانه در برنامه مسابقات لیگ نه‌تنها فایده‌ای ندارند، بلکه بزرگ‌ترین ضربه را به باشگاه‌های خودمان می‌زند.
لیگ تعطیل شد و باختیم
مسئولان فوتبال کشورمان در یک اقدام کاملا غیرحرفهای، غیر‌تخصصی و غیرکارشناسانه مسابقات لیگ را تعطیل کردند تا تیم‌های باشگاهی حاضر در لیگ قهرمانان آسیا بیشتر استراحت کرده و به‌قول خودشان عملکرد بهتری داشته باشند. آنچه ما از این تدبیر مسئولان دیدیم فقط شکست بود و شکست. آخرین پیروزی یک تیم ایرانی برابر یک تیم عربستانی، برتری فولاد مقابل تیم لیگ یکی الفیصلی عربستان در مرحله یک‌هشتم نهایی فصل گذشته لیگ قهرمانان آسیا بود.
در گروه C سپاهان از ۶ مسابقه‌ای که برگزار کرد در هر دو بازی رفت و برگشت مقابل حریف عربستانی شکست را پذیرفت و در کل با سه برد و یک مساوی و دو باخت به کارش در مرحله گروهی پایان داد، یعنی حاصل فعالیت سپاهان در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا ۱۰ امتیاز بود.
نساجی در گروه D فقط مقابل حریف هندی موفق به کسب پیروزی شد و در چهار بازی دیگر شکست خورد تا به روند ناکامی مقابل تیم‌های عربستانی ادامه دهیم. این تیم از مرحله گروهی فقط ۶ امتیاز به‌دست آورد.
پرسپولیس که توقع می‌رفت عملکرد بهتری داشته باشد در گروه E بسیار ناامیدانه پیش رفت. آنها یکبار مقابل النصر عربستان باختند و یکبار به تساوی بدون گل رسیدند، اما در‌مجموع با دو برد و دو مساوی و دو باخت و فقط ۸ امتیاز به کارشان پایان دادند.
یعنی سه تیم ایرانی حاضر در لیگ قهرمانان آسیا از ۵۴ امتیاز ممکن فقط ۲۴ امتیاز به‌دست آوردند و فقط سپاهان به مرحله بعد آن هم با خوش‌شانسی صعود کرد. در عوض لیگ ایران برای این نتایج تاوان سنگینی داد. اگر قرار بود از ۱۸ مرداد که لیگ آغاز شد تا به امروز تمام مسابقات بدون وقفه و فقط با فاصله ۷ روز برگزار شود، حالا باید نیم‌فصل اول را هم پشت‌سر گذاشته و در میانه‌های تعطیلات زمستانی باشیم. مسئولان اما به بهانه لیگ قهرمانان آسیا، لیگ را عقب انداختند و با وجود اینکه در هفته یازدهم هستیم، هنوز چند بازی عقب‌افتاده که می‌تواند در جدول رده‌بندی نیز تاثیر زیادی داشته باشد، داریم. ما هم به لیگ قهرمانان آسیا باختیم و هم به خودمان. این نتیجه مدیریت غلط و غیرحرفهای در فوتبال ایران است.
چند هفته از برنامه عقبیم
اگر لیگ به بهانه‌های واهی تعطیل نمی‌شد و مسابقات در جریان بود، در‌حال‌حاضر حداقل در پایان نیم‌فصل بودیم. اما طبق برنامه‌ای که سازمان لیگ اعلام کرده ۱۶ آذرماه هفته دوازدهم برگزار می‌شود و ۲۳ آذرماه تازه به استقبال هفته پنجم می‌رویم. هفته سیزدهم و چهاردهم به فاصله ۷ روز برگزار می‌شود و ۷ دی‌ماه در‌حالی‌که باید منتظر بازی هفته پایانی نیم‌فصل اول باشیم قرار است بازی‌های عقب‌افتاده را برگزار کنند. به این ترتیب ۱۳ دی‌ماه هفته پانزدهم به پایان می‌رسد و ما عملا از ۱۸ مردادماه تا ۱۳ دی‌ماه فقط موفق به برگزاری نیم‌فصل از مسابقات لیگمان شدیم. در‌حالی‌که لیگ عربستان که دو روز دیرتر از ما آغاز شده بود حالا هفته پانزدهم را هم پشت‌سرگذاشته و از امروز هفته شانزدهم را برگزار می‌کند. جالب اینجاست که از لیگ فشرده و بدون توقف آنها هر ۴ نماینده راهی مرحله حذفی شد و از لیگ ما که نمایندگانش مدام در‌حال استراحت بودند فقط سپاهان آن‌هم به لطف شکست دیگر رقبا به دور بعد راه پیدا کرد. از این رو این سوال پیش می‌آید که آیا بهتر نیست بساط این برنامه‌ریزی‌های من‌درآوردی را جمع کرده و به بهانه بازی‌های ملی اینقدر فوتبال ایران را به‌سمت عقب هل ندهیم؟
ضرر میلیاردی به فوتبال و باشگاه‌ها
اگر بخواهیم بگوییم مصدومان لیگ برتر به‌دلیل تعطیلات مکرر مسابقات لیگ روی دست باشگاه‌ها ماندند، پر بی‌راه نگفتیم. بدون‌شک تمرینات پیش‌فصل نیز می‌تواند در میزان مصدومیت بازیکنان یک تیم تاثیرگذار باشند اما تعطیلات لیگ برتر در‌حالی‌که بازیکنان خود را در کوران مسابقات قرار دادند بزرگ‌ترین صدمه را به آنها زده و ضررهای میلیاردی روی دست باشگاه‌ها گذاشت. ما شاهد مصدومیت بازیکنانی چون یاسین سلمانی و مرتضی پورعلی‌گنجی بودیم، آرش قادری و ایوب کلانتری و حتی مرتضی تبریزی نیز در مسابقات دچار پارگی رباط صلیبی شدند. در کنار این بازیکنان نفرات دیگری نیز مصدوم شدند که شاید مصدومیت‌شان در این حد شدید نبود اما یکی دو ماهی آنها را از میادین دور کرد و باشگاه‌ها را در تنگنا گذاشت. مربیان تیم‌های مختلف مخصوصا آنها که نه بازیکن ملی داشتند و نه در لیگ قهرمانان آسیا حاضر بودند بارها نسبت به تعطیلی‌های سریالی و تعویق‌های چندین‌باره رقابت‌های لیگ برتر هشدار دادند و مدعی شدند این تعطیلی‌ها به آمادگی بازیکنان صدمه زده و حتی برخی از بازیکنان‌شان در جریان بازی‌های دوستانه یا حتی در تمرینات مصدوم شدند. شاید شدت مصدومیت و اسمی بودن بازیکنان باعث شود بیشتر مورد توجه قرار گیرد، اما اگر به همه تیم‌های لیگ برتری نگاهی بیندازیم، از شروع فصل تاکنون در این ۵ ماه تعداد زیادی مصدوم روی دست باشگاه‌ها مانده که درواقع ضرر مالی جبران ناپذیری به لیگ برتر وارد آورده است. بدون شک یکی از مهم‌ترین علل مصدومیت‌های سریالی و طولانی‌مدت، تعطیلات گاه و بیگاه مسابقات است؛ مسابقاتی که قرار است از این پس فشرده‌تر شده و همین موضوع می‌تواند در میزان مصدومیت بازیکنان نیز تاثیر بگذارد. طبق برنامه‌ای که سازمان لیگ تا پایان رقابت‌های نیم‌فصل اول اعلام کرده، سپاهان، پرسپولیس و نساجی به‌دلیل بازی‌های عقب‌افتاده‌ای که دارند تقریبا هر ۵ روز یکبار باید به میدان رفته و طی ۲۶ روز باید خود را به رقبا رسانده و لیگ را به پایان برسانند، همین فشردگی مسابقات نیز می‌تواند بار دیگر در عملکرد آنها تاثیر گذارد. جالب است که تیم استقلال با اینکه در لیگ قهرمانان حضور نداشته اما شامل همین فشردگی می‌شود و در عرض ۲۹ روز باید مسابقات خود را به پایان برساند. تعطیلات مکرر لیگ هیچ دستاوردی برای فوتبال ما نداشت و کمکی به بقای تیم‌هایمان در لیگ قهرمانان آسیا نکرد، شاید این درسی باشد برای مسئولانی که به بهانه‌های واهی سعی در تعطیلی لیگ داشتند. آنهایی که روی ناتوانی خود در برگزاری مسابقات و برنامه‌ریزی، به بهانه‌های مختلف به این شکل سرپوش گذاشتند.