فاطمه بریمانی‌ورندی، خبرنگار گروه نقد روز: نفتالی بنت، نخست‌وزیر و وزیر جنگ اسبق رژیم‌صهیونیستی برای آنچه «تور رسانه‌ای سیاسی» خوانده به آمریکا رفته است و هدفش از این سفر را «کمک به دولت اسرائیل» با تقویت موقعیت رژیم‌صهیونیستی «در افکار عمومی، در کنگره و در دولت» خوانده است. او در صفحه شخصی‌اش در شبکه اکس (توییتر سابق) نوشت که «افکار عمومی دنیا الان طرف ما نیست.» او ادعا کرد که در TikTok تعداد بازدید از محتوای طرفدار فلسطین/حماس 15 برابر محتوای طرفدار اسرائیل است. البته انزجار از صهیونیست‌ها علاوه‌بر شبکه‌های اجتماعی، در کف خیابان‌های اروپا و آمریکا نیز جریان دارد. با وجود ممانعت‌های برخی دولت‌ها و هشدار نسبت به راهپیمایی و تظاهرات به نفع فلسطین، همچنان پایتخت‌های اروپایی و دانشگاه‌ها صحنه اعتراض نسبت به جنایات صهیونیست‌هاست. در این بین نباید از نقشی که یک جنبش مردمی ایفا کرده است، غافل بود. جنبش بایکوت (Boycott)، عدم سرمایه‌گذاری (Divestment) و تحریم اسرائیل (Sanctions) که به اختصار به آن BDS می‌گویند در سال 2005 در واکنش به جنایات رژیم‌صهیونیستی تشکیل شد. این جنبش با تاثیرگذاری بر افکار عمومی تا امروز توانسته فشار اقتصادی و فرهنگی بر اسرائیل را افزایش دهد؛ اسرائیل را در قبال اقدامات خود پاسخگو کند و خواستار پایان دادن به اشغالگری شود. این جنبش با الهام از مبارزه نرم با آپارتاید آفریقایی، در دانشگاه‌ها و میان افکار عمومی کشورهای متعدد بروز و ظهور پیدا کرده است. مبارزه نرمی که دو دهه قبل آغاز شد، اکنون اثر خود را در بسیاری از کشورها گذاشته است. با وجود اینکه در ابتدا اسرائیل این جنبش را چندان جدی نمی‌گرفت، پس از فشاری که این جنبش با بایکوت و تحریم اسرائیل به تل‌آویو وارد کرد، حساس شده و تلاش کرده تا تصویر خود را در نزد افکار عمومی ترمیم کند. آمارها نشان می‌دهد حمله رژیم‌صهیونیستی به غزه، فضا را برای تحرک بیشتر جنبش BDS مهیا و بار دیگر افکار عمومی را نسبت به جنایات اسرائیلی‌ها درگیر کرد. برای بررسی بیشتر درباره جنبش بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل با سیدحامد موسوی، عضو هیات‌علمی دانشگاه تهران گفت‌وگو کرده‌ایم. متن این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.
یکی از لوازم مبارزه و اعتراض به دور از خشونت، بهره درست از رسانه است. در عصری که رسانه به تریبون در دست قدرت حاکم تبدیل شده برای تاثیر و همراه کردن افکار عمومی، برهم زدن معادله قدرت- ثروت حاکم بر رسانه از الزامات است. موسوی درخصوص قدرت رسانه‌ای جنبش BDS می‌گوید: «پایگاه رسانه‌ای این جنبش به هیچ عنوان به‌اندازه طرف مقابل نیست، یعنی صهیونیست‌ها در رسانه‌های غربی بسیار قدرتمند ظاهر شده‌اند و نفوذ گسترده‌ای هم دارند، به‌طور مثال روپرت مرداک سهامدار اصلی «نیوز کورپوریشن» (ابرشرکت نوز) یک مسیحی صهیونیست است. او بعدها سهام فاکس‌نیوز یا حتی اسکای‌نیوز را هم خرید و از این طریق در اروپا نیز نفوذ پیدا کرد. با وجود اینکه بسیاری از رسانه‌ها در دست صهیونیست‌هاست، اما در دهه اخیر بیش از گذشته شاهد انتقاد از مواضع رژیم‌صهیونیستی در همین رسانه‌های غربی هستیم. البته هنوز مقالاتی در جهت منافع این رژیم منتشر می‌شود اما برخلاف گذشته نقد هم اهمیت دارد. در روزنامه‌ها و شبکه‌های معروف مانند گاردین انگلیس یا نیویورک‌تایمز آمریکا مقالاتی در انتقاد از مواضع و عملکرد رژیم‌صهیونیستی منتشر شده یا به‌طور مثال با اینکه CNN در جهت منافع اسرائیل هم خبر منتشر می‌کند، در نقد از جنگ حاضر، تصاویر زنان و کودکان مجروح و شهید شده را هم پوشش داد.»
این جنبش با هدف بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم رژیم‌صهیونیستی فعالیت خود را آغاز کرد. دامنه این جنبش حتی به تحریم دانشگاه‌های رژیم‌صهیونیستی هم رسیده است. موسوی درخصوص چشم‌انداز مطلوبی که بی‌دی‌اسی‌ها متصورند، می‌گوید: «با توجه به الهام از مبارزه با آپارتاید در آفریقای جنوبی، جنبش در فلسطین هم به دنبال احقاق حقوق تضییع شده فلسطینی‌ها است. آنها می‌گویند فلسطینی‌ها باید به حداقل حقوق شهروندی دست پیدا کنند و حق رای داشته باشند. اما برای حق رای که این جنبش از آن صحبت می‌کند، راهکار معینی وجود ندارد. یعنی راهکار 2دولتی- 2ملتی را پیشنهاد نمی‌دهد؛ چراکه اگر این کار را انجام دهد، در درون خود دچار شکاف خواهد شد. این جنبش به جای آنکه به دنبال راه‌حل سیاسی باشد، بیشتر به دنبال نقد و به چالش کشیدن رژیم‌صهیونیستی است. ارائه راه‌حل را هم به خود فلسطینی‌ها واگذار می‌کند.»
بی‌دی‌اس در جهت اهدافی که برای خود ترسیم کرده است، ابزارهایی برای فشار به این رژیم هم تدارک دیده است: «در جهت مبارزه، افراد جنبشی برای تحریم شرکت‌ها به راه می‌اندازند. مثلا اگر می‌بینند که یک شرکت آمریکایی در پیشبرد اشغال رژیم‌صهیونیستی نقش دارد، تلاش می‌کند که آن شرکت را در فشار مالی بگذارد. همین الان هم در سایت اصلی بی‌دی‌اس، لیست شرکت‌ها، دائما آپدیت شده و برای تحریم منتشر می‌شوند. مثلا یکی از آن شرکت‌ها «کاتر پیلار» است. این شرکت بولدوزرهایی که اسرائیل از آنها در جنگ علیه مردم غزه استفاده می‌کند را می‌سازد. بولدوزرهای ضدگلوله‌ای که روی آن تیربار هم قرار دارد. از دیگر شرکت‌های تحریمی اچ‌پی است. این شرکت، دستگاه‌های مخابراتی ارتش اسرائیل را می‌سازد. بی‌دی‌اس سعی می‌کند این شرکت‌ها را تحریم کند. نکته جالب توجه این است که غرب با راه‌اندازی این جنبش به دنبال همه اهدافی است که ما در ایران بدون تبلیغات گسترده انجام می‌دهیم. مثلا تحریم شرکت‌های حمایتگر رژیم‌صهیونیستی.»
برای خواندن متن کامل گفت‌وگو، اینجا را بخوانید.