محمدمهدی جهان‌پرور، مدرس دانشگاه: در قرآن کریم آیات چهار و پنج سوره اسراء آمده است: «وَقَضَینَا إِلَى بَنِی إِسْرَائِیلَ فِی الْکتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَینِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کبِیرًا»، «فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ أُولَاهمَا بَعَثْنَا عَلَیکمْ عِبَادًا لَنَا أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ فَجَاسُوا خِلَالَ الدِّیارِ وَکانَ وَعْدًا مَفْعُولًا»؛ و ما به بنی‌اسرائیل در کتاب آسمانی (تورات) اعلام کردیم که دوبار در زمین (فلسطین) فساد خواهید کرد و برتری‌جویی بزرگی خواهید نمود، پس همین‌که وعده نخستین فتنه فرا رسد، مردانی پیکارجو را بر شما می‌فرستیم (تا شما را کیفر دهند و درهم کوبند)، پس درون خانه‌ها را جست‌وجو کنند و این، وعده‌ای قطعی است. با توجه به آیات فوق، عملیات شجاعانه طوفان‌الاقصی توسط جبهه مقاومت فلسطین را می‌توان نقطه آغازین این وعده الهی و نقطه عطفی در تاریخ مبارزات مردم این سرزمین در امتداد نبرد یازده‌روزه سیف‌القدس (2021) دانست، عملیاتی که همه جهان به‌خصوص مستبدان رژیم غاصب صهیونیستی را در بهت و حیرت فرو برد، و نمایشی از ریزش هیمنه پوشالی این رژیم منفور، ناکارآمدی ارتش، تجهیزات و تسلیحات نظامی به ظاهر پیشرفته آن نظیر گنبد آهنین و...، و نیز ناتوانی و بی‌کفایتی ساختار حکومتی در اداره امور شهرک‌نشینان یهودی را به رخ جهانیان کشید و زخمی عمیق و دردناک بر پیکره فاسد و پوسیده این رژیم جعلی وارد آورد؛ آن هم در شرایطی که نتانیاهو، نخست‌وزیر کنونی و معلوم‌الحال رژیم‌صهیونیستی در محافل و مجالس رسمی و غیررسمی همچون کنفرانس‌های خبری و جشن پیروزی انتخابات در مقر حزب افراطی و راستگرای لیکود، فاتحانه و قاطعانه، از قدرت نظامی اسرائیل به‌عنوان عامل بازدارنده جبهه‌ مقاومت فلسطین سخن می‌راند. علی‌ای‌حال، آنچه مورد توجه، بحث و گفت‌وگوی محافل سیاسی و رسانه‌‌ای جهان است، گمانه‌زنی‌هایی در باب امکان ورود یا امتناع از ورود رژیم نژادپرست اسرائیل به جنگ زمینی علیه غزه، زادگاه بزرگ‌ترین جنبش مبارزاتی است. علت این تردیدها و اما و اگرها را می‌توان در آمادگی نیروهای مقاومت حماس و موقعیت ژئوپلیتیکی نوار غزه با وسعتی به مساحت 360 کیلومترمربع دانست. زیرا این منطقه علاوه‌بر اینکه نقش موقعیت مرکزی را در تحولات فلسطین ایفا می‌کند، دارای مرز زمینی مشترک با مصر و فلسطین، و بخشی از ساحل دریای مدیترانه‌، و تونل‌ها و دالان‌های عمیق، تودرتو و پیچیده مجهز به ادوات نظامی در زیر زمین است، فلذا ورود نیروهای اشغالگر قدس را با مشکل، بیم و تردید مواجه ساخته است. از این‌رو، آنان با حملات هوایی وحشیانه و غیرانسانی، و بمباران مناطق غیرمسکونی به‌خصوص بیمارستان‌ها و استفاده از بمب‌های فسفری و کشتار بیش از هفت‌هزار نفر از غیرنظامیان این منطقه و نیز 32 خبرنگار، و همچنین مسدودساختن گذرگاه رفح به‌منظور جلوگیری از ارسال کمک‌های بشردوستانه و قطع آب، برق، سوخت و اینترنت یکی از بزرگ‌ترین فاجعه‌های انسانی را رقم زده و تلاش نموده‌اند ضمن وارد آوردن آسیب‌های جسمی ناشی از بمباران‌ها و فشار شدید روحی و روانی ناشی از مشکلاتی همچون از دست دادن عزیزان، شیوع بیماری، بروز قحطی و فشار گرسنگی و تشنگی و مواردی از این دست، یأس و ناامیدی را بر مردم منطقه تحمیل ساخته، تا علاوه‌بر عدم حمایت مردم از گروه‌های مقاومت و ترک خانه‌ و کاشانه، و کوچ اجباری از شمال غزه به جنوب این منطقه، ورود به منطقه غزه را تسهیل و جنبش حماس را وادار به عقب‌نشینی، عدم مقاومت و تسلیم کنند. غافل از اینکه این ملت غیور و آزاده هرگز دست از اهداف و آرمان‌های خودبرنداشته و برنخواهد داشت، چنانکه در 75 سال اخیر نیز این‌چنین بود. حال با توجه به رصد اخبار و تحولات وقایع حال حاضر و تحلیل شخصیتی نخست‌وزیر کنونی رژیم‌صهیونیستی به نظر می‌رسد تهاجم زمینی رژیم آپارتاید اسرائیل به غزه دیر یا زود به وقوع خواهد پیوست، زیرا اولا، دولت فعلی اسرائیل تلاش دارد با راه‌اندازی جنگ، اعتراضات شهرک‌نشینان یهودی را فرو نشانده و با ایجاد اتحاد و انسجام ملی حمایت آنان را جلب نماید. ثانیا، ماجرای اصلاحات سیستم قضایی، فساد و بیماری نتانیاهو تحت‌الشعاع این رویارویی قرار گرفته و به محاق رود. ثالثا، نفرت و بیم شدید نتانیاهو از ایران و رویای رویارویی با جمهوری اسلامی، وی را بر آن خواهد داشت تا علی‌رغم مخالفت برخی اعضای کابینه‌اش، با حمله زمینی به غزه فارغ از نتیجه و تلفات سنگین، موجبات بروز تنش در منطقه و ورود ناخواسته آمریکا و متحدانش را به جنگ با ایران و هم‌پیمانانش فراهم آورد. رابعا، برخوردها و سخنان تفرقه‌انگیز، توجه به منافع فردی و گروهی و دامن زدن به اختلافات توسط برخی افراد و گروه‌های داخلی همچون محمود عباس، رئیس جنبش خودگردان فلسطین و جنبش فتح، موجب شکاف و عدم اتحاد شده است. خامسا، سکوت و انفعال برخی کشورهای عربی و اسلامی منطقه و نهادهای بین‌المللی در مقابل جنایات ددمنشانه رژیم اسرائیل موجب جسارت یافتن و جنایات بیشتر شده است. بنابراین، اگرچه علت تاخیر جنگ زمینی و ورود به غزه را می‌توان عدم اشراف اطلاعاتی و منطقه‌ای دشمن، ترس ناشی از تلفات سنگین، و نیز مخالفت شهروندان یهودی، فشار افکار عمومی و دولت آمریکا به‌منظور جلوگیری از شکست مفتضحانه و تنش در منطقه‌ دانست، اما باید به این مطلب روزنامه نیویورک‌تایمز نیز، مبنی‌بر اینکه «علی‌رغم نهایی شدن طرح حمله زمینی به غزه توسط مقام‌های ارشد ارتش اسرائیل، نتانیاهو از امضای آن خودداری نموده، چراکه همچنان در کابینه راستگرای افراطی وی در این خصوص میان اعضای دولت اختلاف نظر وجود دارد، و وی حاضر نیست در صورت شکست، تنها مقصر این رخداد قلمداد شود»، توجه داشت، چراکه نیازمند شرکایی برای اعمال شرورانه و مجرمانه خویش است.