فرهیختگان: سرمربی ناکام تیم امید بعد از مدت‌ها سکوت به تلویزیون آمده تا از مشکلاتی که باعث حذف تیم در دو تورنمنت مهم و آبروریزی بزرگ شد صحبت کند.
می‌گوید در دو مسابقاتی که تیم امید حذف شد شانس با ما یار نبود و روی خوب فوتبال هم با آنها نبوده است! همه دوست داشتند عنایتی قدر خودش را بداند و فوتبال ایران را اسیر اشتباهات خودش نکند. او از بدشانسی حرف می‌زند اما باید چند واقعیت مهم را به او یادآوری کنیم:
1. شانس زیاد ارتباط مستقیم با مهارت زیاد دارد. مهارت فنی شما برای رساندن تیم امید کافی نبود و سبک بازی تیم هم گویای این واقعیت بود.
2. فوتبال روی خوبش را به تیم و افرادی نشان می‌دهد که برنامه ریزی و تدارکات درست داشته و به تمام معنا حرفه‌ای باشند. شما هیچ کدام آنها را نداشتید. مثلا وقتی در مسابقات ورودی قهرمانی آسیا و انتخابی المپیک در تقابل با تیم‌های ضعیف تیم امید به خاطر کارت زرد بیشتر حذف می‌شود، به خاطر بی‌تدبیری سرپرست و کادر فنی است.
3. انتخاب شما و نحوه حضورتان در تیم امید از همان ابتدا اشتباه بود و اکثر اهالی فوتبال به این حقیقت باور داشتند به جز خودتان و بزرگواران!
4. وقتی با این مدیریت مجمع‌الجزایری فدراسیون فوتبال و آن همه اختلاف کار می‌کنید، نباید منتظر شانس و روی خوب فوتبال باشید. شانس معمولا همراه بدترین‌ها نمی‌شود!
5. انتخاب‌های شما برای تیم المپیک اشتباه بود. نه فکر اصولی پشت آن بود نه آینده‌نگری و نه برنامه‌ریزی درست فوتبال روی‌خوبش را به خاطر انتخاب‌های غلط سریالی به شما نشان نداد.
6. آقای عنایتی! فوتبال مثل قمار نیست که شانس حتما در نتایج آن تاثیرگذار باشد. در فوتبال باید تلاش کنید. درست انتخاب و حرکت کنید. فوتبال تدارکات مناسب، کادر فنی توانا و به روز از نظر علمی و روانشناسی فوتبال می‌خواهد. فوتبال همدلی و برقراری ارتباط درست و تعامل می‌خواهد. اگر همه اینها درست بود و سر جای خودش قرار داشت آن وقت شانس هم همراه می‌شود.
شما روی آینده خودتان و فوتبال ملی و جوانان این کشور قمار بدی کردید و چشمانتان را به وضع اسفناک مدیریتی و برنامه‌ریزی و مشکلات موجود بستید و با رفیق بازی و مسیر بسیار بد سرمربی تیم امید شدید. فقط به این امید که شانس شاید با شما همراه شود؟! خب خیلی معلوم بود که نمی‌شود!
و ما حذف شدیم چون شما حتی آگاهی محیطی از وضعیت بد هم نداشتید!