نمایشی که هفته گذشته در میان جمهوریخواهان مجلس نمایندگان رخ داد و کوین مک‌کارتی را از صندلی ریاست به زیر کشید، چیزی نبود جز کاهش شدید تمایل حزب جمهوریخواه برای حمایت از ادامه کمک به جنگ علیه روسیه. آمریکایی‌ها که چند ماه پیش به صورت هشدارگونه به ولادیمیر زلسنکی رئیس‌جمهور اوکراین رسانده بودند که «یا در آینده نزدیک یک حمله متقابل انجام بده یا پای میز مذاکره با روسیه بنشین» حالا پس از سلسله ناکامی‌ها، به دیوار سخت واقعیت خورده‌اند و از فرصت 6 تا نهایت هشت‌هفته‌ای برای تغییر معادلات جنگ سخن می‌گویند. این را جان کربی هماهنگ‌کننده ارتباطات راهبردی کاخ سفید روز سه‌شنبه گفته. اگرچه هدف او از گفتن این جمله تحت‌فشار قرار دادن کنگره برای «اختصاص منابع کمک به کی‌یف» بوده اما واقعیت این سخن، ناامیدی آمریکا از تغییر میدانی جنگ پس از فرارسیدن فصل سرماست.
از ابتدای حمله روسیه به اوکراین، آمریکا و متحدان غربی و آسیایی آن به حمایت از اوکراین پرداختند. آمریکا به‌تنهایی بیش از 69.48 میلیارد دلار به کی‌یف کمک کرده است. بعد از طرح مارشال که صرف بازسازی‌های اروپا بعد از جنگ‌جهانی دوم شد، این اولین‌باری است که یک کشور اروپایی جایگاه اول دریافت کمک‌های آمریکا را به خود اختصاص می‌دهد. زلنسکی همواره با طرح این بحث که حمله روسیه به اوکراین به‌ضرر همه اتحادیه اروپا و آمریکاست و تکرار اینکه جنگ روسیه با اوکراین در واقع جنگ با کل غرب است، موفقیت قابل ‌وجهی در جذب بیشتر کمک‌های مالی و تسلیحاتی داشت. اما این تجهیزات و منابع مالی در ضدحمله‌ای که از ماه ژوئن آغاز شده و با گذشت سه‌ماه ادامه دارد، هیچ موفقیتی را رقم نزد تا انتقادها در آمریکا نسبت به این هزینه‌کرد بالا بگیرد. در چند روز گذشته، جمهوری‌خواهان موفق شدند میلیاردها کمک نظامی و بشردوستانه درخواستی آقای بایدن را از لایحه توقف هزینه‌ها برای جلوگیری از تعطیلی دولت حذف کنند. با این همه بایدن اما کماکان بر مواضع خود پافشاری می‌کند. او گفته کاخ سفید کمک‌های خود را به کی‌یف قطع نمی‌کند.
اگرچه جان کربی هفته گذشته از فرصت 6 یا هشت‌هفته‌ای سخن گفته است اما ژنرال مارک میلی رئیس ستادکل ارتش آمریکا 21 شهریورماه بیش از 20 روز پیش، از فرصت «30 تا 45 روزه» اوکراین برای «جبران و حمله» خبر داده بود. این یعنی در خوشبینانه‌ترین حالت، کی‌یف 20 روز دیگر برای تغییر وضعیت جنگ فرصت دارد. هرچند گاهی ساعت‌ها در جنگ تعیین‌کننده هستند و دسترسی به چند سلاح پیشرفته، اثرگذار اما به‌نظر نمی‌رسد غرب بخواهد با سلاح‌هایی بیشتر از آنچه تا به امروز در اختیار اوکراین قرار داده، ریسک کند. همه این شواهد و قرائن زلنسکی و غرب را به سویی سوق می‌دهد که دیر یا زود آخرین پرده این نمایش را اجرا و میز مذاکره را آماده کنند.