سیدمهدی موسوی تبار، دبیر فرهیختگان آنلاین: سروش صحت تا الان 5 عنوان و هفت سریال برای تلویزیون ساخته است. به نسبت بسیاری از همکارانش و همچنین میزان اثرگذاری اش، آمار چندان بالایی نیست. حتی اگر به این تعداد، فیلم سینمایی «جهان با من برقص» و سریال شبکه نمایش خانگی «مگه تموم عمر چندتا بهاره» را هم اضافه کنیم. سریالی که برخلاف شروعش نشان داد یک سرو گردن بالاتر و جذابتر از کارهای قبلی صحت است. یکی از کارهایی که صحت در این سریال کرده، استفاده از کاراکترهای سریالهای قبلی‌اش است. کاراکترهایی که در ذهن بینندگان آثار او مانده و استفاده درست و به اندازه از آنها بر جذابیتهای این سریال اضافه کرده است. یکبار دیگر برگردیم به ابتدای این مطلب. یادمان نرود سروش صحت از سال 86 که «چارخونه» را به عنوان اولین سریالش ساخته تا الان چه تعداد کار ساخته است. 5عنوان سریال ساخته و در این 5 عنوان، به اندازه انگشتان دو دست، شخصیتهای دوست داشتنی و ماندنی تولید کرده است. سریالهای صحت،بجز چارخونه، ویژگی‌های خاص خودشان را دارند و ساختن شخصیت‌های دقیق و با شناسنامه یکی از مهمترین آنهاست. احتمالا کارگردانهای دیگری هم هستند که شخصیتهای جذابی خلق کرده اند و میتوانند در سریال تازه شان، بروند سراغ همین کاری که صحت کرده اما تعدادشان حتما محدود است. مهران مدیری، رضا عطاران، سعید آقاخانی و سیروس مقدم در صدر این فهرست قرار می گیرند. به فهرست سریالهای موفق تاریخ تلویزیون اگر نگاه کنیم متوجه خواهیم شد که اکثر آنها حول یک شخصیت قرار داشتند و این فقط مختص سریالهای تاریخی هم نبود.

سروش صحت از انبان سریالهای قبلی اش، سکه هایی را بیرون می کشد و روی میز مخاطب می‌گذارد تا هم با این شیرین‌کاری، حال او را خوب کند و هم احتمالا ارزش کاراکتر در فیلمنامه را پررنگ تر نشان دهد. نکته جالب در این حرکت صحت، این است که بیننده با سریال اصلی و خط اصلی داستانش فاصله نمی گیرد و حتی وقتی داخل سریال از بازیگران تشکر می‌شود هم در چارچوب داستان، تعریف می‌شود و از ساختار دراماتیکش بیرون نمی‌زند. در همین «مگه تموم عمر...» شخصیتهایی خلق شدند که با تمام شباهتهایشان به بعضی کاراکترهای کارهای قبلی صحت اما همچنان جذابند. صحت قابلیت این را دارد که دو پیرمرد کمتر شناخته شده در سینما و تلویزیون را تبدیل به شخصیتهای دوست داشتنی کند و از علی مصفایی که پیش از این، او را در یک قالب خاص دیده بودیم، یک چهره شیرین و حتی بانمک بسازد. ممکن است در ادامه، شاهد حضور هومن برق نورد یا پژمان جمشیدی هم باشیم اما اگر این اتفاق هم نیفتد باز طعم شیرین‌کاری صحت در کام مخاطبان خواهد ماند و شاید سریالهای تلویزیون هم به چنین خلاقیتهایی، در مدلهای دیگر، نیاز دارند و بیشتر از آن به چهره هایی مانند سروش صحت.