فاطمه طاری بخش، خبرنگار گروه دانشگاه:داستان دانشگاه پیام‌نور از جایی آغاز می‌شود که حسن ظهور، موسس این دانشگاه، ایده آن را از آمریکا به ایران سوغات می‌آورد. ایده ابتدایی و اولیه برای زمان خود بسیار جالب است و نمی‌توان از «آموزش باز یا از راه دور» به‌راحتی گذشت. ظهور، پس از اینکه مدتی از بازگشتش به ایران می‌گذرد با ایده آموزش باز به ستاد انقلاب فرهنگی سابق می‌رود اما طرحش مورد قبول واقع نمی‌شود. بعد از ایجاد شورای عالی انقلاب فرهنگی، برای بار دوم طرح خود را به این شورا می‌برد و بعد از گذشت 4 سال این طرح تصویب می‌شود. درنهایت دانشگاه پیام‌نور، در مهرماه سال 1367 با 28 مرکز و 5 هزار دانشجو متولد می‌شود. دانشگاه پیام‌نور در اواخر دهه 60، در راستای همراهی با موج افزایش و اشتیاق دانشجویان برای تحصیلات عالیه تشکیل شد تا بتواند باری را از دوش آموزش عالی بردارد. یکی از موضوعاتی که در ابتدا قرار بود این دانشگاه به آن بپردازد، آسان کردن تحصیلات برای کارمندان بود. یکی دیگر از مهم‌ترین اهداف شکل‌گیری چنین دانشگاهی دسترسی آسان و گسترش آموزش عالی بود. همچنین در اهداف این دانشگاه آمده لازم است برای مشارکت در همگانی‌سازی آموزش عالی، فراهم کردن امکان تحصیل برای افراد شاغل و خانه‌دار تدبیری بیندیشد. شعار دانشگاه نیز بر این اساس، آموزش برای همه، همه‌جا و همه‌وقت انتخاب شد. رشد تعداد واحدها و مراکز این دانشگاه از اواخر دهه 80 و اوایل دهه نود به دلیل بگومگوهای سیاسی افزایش داشت. این رشد در حالی بود که برخی از واحدهای این دانشگاه فضای مورد نیاز و امکانات اولیه‌ مثل کارگاه و آزمایشگاه نداشتند اما دانشجویان مهندسی پذیرش می‌کردند. دانشگاهی که در ذهن مردم به‌عنوان یک مرکز آموزش عالی فعال در پایان هفته جا افتاده بود در آن سال‌ها کلاس‌های هفتگی داشت و شکل و شمایل عوض کرد. 

داستان پیام‌نور در دهه نود هم پر فراز و نشیب طی شد. بعد از پشت سر گذاشتن پیک جمعیتی علاقه‌مندان ورود به دانشگاه از یک‌سو و از سوی دیگر افزایش تعداد مراکز آموزش عالی و جدی شدن ماجرای آمایش، گمانه‌های تغییر شکل پیام‌نور هم هر ازگاهی جدی می‌شد. سال 98 کرونا، دنیا را فرا گرفت. کرونا از آن دست بلاهای آسمانی بود که روی تمام دنیا سایه افکند و زندگی بشر را تحت تاثیر قرار داد. کرونا آمد و یکی از اولین مراکزی که تعطیل شد، دانشگاه‌‌ها بودند. دانشگاه پیام‌نور نیز در همان روزهای اول تعطیل شد و برخی از مراکز این دانشگاه اعلام کردند که با توجه به اینکه زیرساخت 20 یا 30 درصدی برای مجازی شدن دروس وجود دارد، فعالیت خود را مانند مابقی دانشگاه‌ها به صورت مجازی ادامه می‌دهند. تا اینجای کار دانشگاه پیام‌نور نیز مانند دیگر دانشگاه‌های کشور هزینه داده بود و مجبور به توسعه زیرساخت‌های مجازی خود شد. اما باید به آن سمت ماجرا نیز نگاهی انداخت. سمتی که دانشگاه‌های بزرگ و دولتی و خصوصی کشور علی‌رغم اینکه ماموریت و هدف‌گذاری درخصوص مجازی بودن دروس آموزشی و خدمات اداری خود نداشتند، روزبه‌روز و بیش از پیش زیرساخت‌های خود را توسعه می‌دادند تا در این حوزه قوی ظاهر شوند. 
مجازی شدن دانشگاه‌ها با سرعت بسیار بالا و در شرایط سخت اجرایی و عملیاتی شد و تا اول اسفندماه همان سال(طبق گفته معاون آموزشی وقت) بین 30 تا 67 درصد دروس دانشگاه‌های کشور به صورت مجازی ارائه شدند. در اردیبهشت ماه سال 1400، رئیس کارگروه آموزش‌های الکترونیکی وزارت علوم اعلام می‌کند، 100 درصد دانشگاه‌های تحت پوشش وزارت علوم زیرساخت مجازی دارند. 

برای خواندن متن کامل گزارش، اینجا را بخوانید.