اولین نشست از سلسله نشست‌های بررسی پدیده سرود-مداحی به همت دفتر موسیقی واحد فرهنگی بسیج دانشگاه امام صادق(ع) روز شنبه 14 مرداد ماه به‌صورت مجازی برگزار شد. موضوع این جلسه «نوآوری چیست؟ مرز نوآوری کجاست؟» بود که در آن آقایان مهدی زنگنه شاعر آیینی و سیدجواد پرئی شاعر و تهیه‌کننده نماهنگ‌های مذهبی به بیان نکات خود پرداختند.
به گزارش روزنامه «فرهیختگان»، در ابتدای نشست دبیر جلسه با طرح چند پرسش پیرامون لایه‌های مختلف نوآوری، ملاک پذیرفته شدن یک حرکت نوآورانه و فرق بدعت و ابداع، این سوال را مطرح کرد که آیا نوآوری را باید درون هیات و اقتضائات آن جست‌وجو کرد یا خارج از آن و با توجه به امکانات موجود؟
در پاسخ به پرسش‌های بیان‌شده زنگنه با اشاره با اینکه ما در دهه 60 ملودی‌هایی داشتیم که به سبک و سیاق امروزی نبود اما همزمان نوآورانه هم بود گفت: «در دهه 60 توسط آقای حاج محمد طاهری نوآوری‌هایی رخ داد که باعث جذب جوانانی امثال من شد. این در دوره‌ای بود که ما موسیقی مجاز و غیرمجاز داشتیم. در آن زمان منِ نوجوان به‌خاطر فضای فروبسته موسیقی، دوست داشتم وارد هیات‌ها بشوم و از آن ریتم و موسیقی نوآورانه استفاده کنم.»
او سپس با بیان اینکه در وضعیت کنونی عملا مرزی بین موسیقی مجاز و غیرمجاز وجود ندارد، اضافه کرد: «اخیرا در صحبت با یک روانشناس کودک متوجه شدم یکی از شایع‌ترین مسائل بچه‌های ما الان در سنین نوجوانی و جوانی، استرس زیاد است. از بچه‌های اقوام هم پرسیدم که چه گوش می‌دهید، همه پاسخ دادند که بیشتر موسیقی‌هایی با ریتم‌های تند گوش می‌دهند. موسیقی‌هایی که بیشتر ناآرام می‌کند به جای اینکه آرام کند. متاسفانه امروز دوستان ما دارند به سمت تولیداتی می‌روند که به جای آرامش دادن به نوجوان، مثل آن موسیقی‌ها آرامش را از او می‌گیرد. اینکه می‌خواهیم با ابزار جدید جوانان را جذب کنیم خیلی مهم است اما آیا برای کودک و نوجوان امروز که در حالت عادی، موسیقی استرس‌زا در گوشش است، ما هم همین مسیر را باید ادامه بدهیم؟ آیا نیاز جوان امروز این است که توسط ما همان نوع موسیقی‌ای را گوش دهد که در بیرون هم می‌شنود؟ آیا این جنس واژه‌ها و الحان، نیاز جوان و نوجوان امروز ما هست یا نه؟»
برای خواندن متن کامل این گزارش اینجا را بخوانید.