میلاد جلیل زاده، خبرنگار گروه فرهنگ:نسبت باربی با کودکی را که همبازی اوست می‌توان به عالم مُثل افلاطون و نسبتی که با زمین برقرار می‌کند ربط داد و باربی‌لند را هم می‌توان معادلی پست‌مدرن برای اتوپیا یا همان آرمانشهر افلاطون درنظر گرفت؛ اما اینها دقیقا چیزهایی است که کارگردان فیلم علاقه دارد مطرح شوند، نه چیزی که واقعا می‌توان از فیلم دریافت. در این فیلم هیچ فلسفه‌ای وجود ندارد به‌جز فمینیسم فردگرا و به قدری این مساله عیان است که سارا واین، خبرنگار دیلی‌میل با اینکه خودش یک زن است، درباره نمایش مردان در این فیلم می‌نویسد: «این یک فیلم عمیقا ضدمرد است، بسط تمام آن فمینیسم موجود در فضای TikTok که هر شکلی از مردانگی را -غیر از منفعل‌ترین نوع آن- به‌عنوان زهرآگین و درنده نشان می‌دهد. هر شخصیت مرد یا یک احمق است یا یک متعصب یا یک بازنده غمگین و نسبتا رقت‌انگیز.» جمله صریح و دقیق سارا وین اینجاست که می‌گوید: «اگر نقش‌ها برعکس می‌شد و یک کارگردان مرد فیلمی می‌ساخت که چگونه همه زنان جادوگر هیستریک، روان‌رنجور و سودجو بودند -کاملا به‌درستی- محکوم می‌شد.» وین می‌نویسد: «فیلم عمیقا توهین‌آمیز و جنسیتی است. این فیلم ناهموار و ناپیوسته است، توطئه در آن معنای واقعی ندارد و دست مرده شرکت‌های بزرگ آمریکا بر آن سنگینی می‌کند.» در سال ۲۰۲۳ با یک باربی جدید طرفیم که کلیشه باربی دهه‌های ۵۰ و ۶۰ را شکسته اما در قامت تصنعی دفاع از حقوق زنان، نوع دیگری از بهره‌کشی و استثمار را پذیرفتنی می‌کند.
در ادامه به سه موضوع پرداخته‌ایم؛ هم فیلم «بلوند» و نسبت آن با فیلم «باربی» شرح داده می‌شود و هم به جامعه غربی و کارکرد فردیت در نظام سرمایه‌داری و محرومیت جنسی گسترده‌ای که به‌وجود آورده، پرداخته شده است و عنوان می‌شود که این مسائل کاملا برخلاف تصور قالب و عمده‌ای هستند که میان عموم توده‌های مردم از جهان سرمایه‌داری و برخورداری‌های فراوان جنسی‌اش وجود دارد. موضوع سوم تبلیغات گسترده و شاید بی‌سابقه‌ای بود که برای فیلم باربی شد. هزینه ساخت این فیلم ۱۴۵ میلیون دلار بود اما هزینه تبلیغاتش چنانکه اعلام شد از ۱۵۰ میلیون دلار سر زد. همین نشان می‌دهد که استقبال عمومی از باربی، لزوما به معنای پذیرفتنی بودن گفتمان آن در میان توده‌های اجتماعی نیست و فقط یک دوپینگ بزرگ می‌تواند ایده‌ای فمینیستی را از مرز فروش یک‌میلیارد دلار عبور بدهد....ادامه مطلب