عاطفه جعفری، خبرنگار گروه فرهنگ:امسال یکی از کسانی که با شروع محرم می‌گوییم جایش خالی است، مسعود دیانی است؛ کسی که همه توانش را برای برنامه سوره گذاشت و اگر در میان ما حضور داشت، از چند ماه پیش از محرم سعی می‌کرد برنامه تلویزیونی‌اش را پربار کند و از زوایای مختلف به قیام امام حسین(ع) بپردازد. او نمونه جذابی از فرم و محتوا را برای یک برنامه مذهبی ساخت که تا قبل از این شاید خیلی کم داشتیم. به مواردی در ساخت برنامه‌هایش توجه می‌کرد که شاید خیلی‌ها آن را نمی‌بینند.
یکی از اقدامات مهم دیانی این بود که نشان داد می‌توان یک برنامه جذاب تاریخی ساخت، به خطوط قرمز نزدیک شد، حرف روز زد و همزمان روضه خواند و با مخاطب همراه شد.
حالا که مسعود دیانی به آن شکل از پیش ما رفت نوشتن از او سخت‌تر است و ممکن است طعم و عطر مرثیه و مداحی بگیرد. اما واقعیت این است که آنچه دیانی در برنامه سوره از خودش به نمایش گذاشت شمایل یک مجری آگاه و مسلط بود که می‌دانست چقدر به سکوت نیاز دارد و چقدر به خوب شنیدن حرف‌های میهمانش. او به‌واسطه لباسی که بر تنش بود خودش را بالاتر و متخصص‌تر از میهمان‌هایش نمی‌دید و برایش آنچه برای مخاطب مطلوب بود ارجحیت داشت. شکل اجرای او در سوره، شاید در دسته‌بندی‌های کلاس‌های اجرا قرار نگیرد اما حتما خوب شنیدن، فروتنی و به‌موقع ورود کردن در بحث، از ویژگی‌های او بود.
مرحوم دیانی حدود ۴ سال پیش با اجرای برنامه «شب روایت» از مجموعه برنامه‌های شب‌های هنر شبکه چهار دیده شد. برنامه‌ای که او اجرا می‌کرد تا حدودی به نقد برخی جریان‌های فکری در حوزه ادبیات داستانی و کتاب اختصاص داشت و همین مدل نقدها باعث دیده شدن او شد. بعد از این برنامه به سراغ برنامه سوره رفت که با موضوع دین و به شکل مصاحبه‌محور (تاک‌شو) از آنتن شبکه چهار پخش می‌شد.
مسعود دیانی هم به موضوع تسلط داشت و هم گفت‌وگو کردن را بلد بود....

متن کامل را اینجا بخوانید.