میلاد جلیل زاده، خبرنگار گروه فرهنگ:صبح روز سه‌شنبه ۲۷ تیر ماه، سیداحسان خاندوزی، وزیر اقتصاد، وقتی درباره تاکید دولت روی افزایش درآمدهای مالیاتی صحبت می‌کرد، با پرسشی راجع‌به اخذ مالیات از سلبریتی‌ها مواجه شد. این بحث قدیمی‌تر از زمان روی کار آمدن این دولت است و از آنجا که به نظر می‌رسید تاکید بر ادامه‌دار بودن چنین معافیت‌هایی جزء اصول دولت قبل باشد، ابتدا توقع می‌رفت با عوض شدن دولت و تغییر پارادایم‌های فکری و اجرایی، این وضعیت هم دستخوش تغییر شود اما اوایل روی کار آمدن دولت سیزدهم و پس از تقدیم اولین لایحه بودجه تیم اجرایی جدید به مجلس شورای اسلامی بود که خبر تمدید معافیت مالی هنرمندان در رسانه‌ها منتشر شد.
بحث مالیات هنرمندان که طبعا باید اخذ آن از بالا شروع شود نه از کم‌درآمدترین اقشار، بیشتر از اینکه به عایدی مالی دولت از این درآمدها مربوط باشد، به شفافیت مربوط است. این خصوصا در سینما و پس از آن موسیقی بحث مهمی است. یک سینمای مطلقا ورشکسته که سال‌هاست ستارگان آن از ثروتمندترین افراد جامعه هستند و تقریبا همه در آن ادعای مستقل بودن و تولید در بخش خصوصی دارند، از مالیات می‌هراسد نه صرفا به خاطر سهمی که قرار است به بیت‌المال بدهد، بلکه به خاطر شفاف شدن سهمی که از بیت‌المال می‌گیرد. چرخه اقتصادی سینمای ایران مطلقا به‌صرفه نیست. یعنی فیلم ساختن و توزیع آن نمی‌تواند کسی را به سود برساند و حتی ضرر مالی هم در پی دارد. در این شرایط کمک دولت برای جان گرفتن این صنعت معیوب توجیه دارد اما اینکه یک فضای غبارآلود اقتصادی در سینما ایجاد شود و تجارت سینمایی در داخل کشور هم به سبک دور زدن تحریم‌ها و برخی تجارت‌های خارجی انجام شود، هیچ توجیهی ندارد.
مالیات دادن هنرمندان می‌تواند...
متن کامل را اینجا بخوانید.