عاطفه جعفری-میلاد جلیل زاده، گروه فرهنگ:محرم امسال در تلویزیون چطور و با چه کیفیتی برگزار می‌شود و برای آن چه برنامه‌ریزی‌هایی صورت گرفته؟ بخشی از آنتن سیما در این ایام به‌طور طبیعی با برنامه‌هایی پر می‌شود که گزارشی از آیین‌های عزاداری مردم ایران در سراسر نقاط کشور یا حتی کشورهای دیگر است. این البته کاری عبث نیست. نه‌تنها پوشش مراسمی از این دست طی سال‌های اخیر باعث شده بسیاری‌شان رونق بیشتری پیدا کنند و نه‌تنها مردم را در شش‌گوشه کشور با طرز عزاداری همدیگر اخت کرده که این نتایج اجتماعی دلنشینی هم دارد، بلکه به‌هرحال بخشی از رسالت و کارویژه رسانه ملی همین است. این عزاداری‌ها بخشی از شرح حال مردم ایران در این روزگار هستند و می‌توانند یک نوع قوم‌نگاری تاریخی باشند؛ اما می‌شود پا را از این هم یک قدم پیش گذاشت و از خود صداوسیمایی‌ها پرسید در محرم چطور مراسم عزاداری برگزار می‌کنید؟ اتفاقا سوال دقیق‌تر همین است. هنر در تمام دنیا مدیون هنرهای آیینی است؛ از یونان باستان گرفته تا شرق دور. در کشور خود ما هم تقریبا تمام هنرها در بستر آیینی شدن و پیوند خوردن با عاشورا توانسته‌اند بخشی از استقبال عمومی را به‌سمت خودشان جلب کنند و سال‌ها به حیات‌شان ادامه بدهند که همین تداوم، باعث تکامل و پیشرفت آنها نیز شده است. از موسیقی و شعر گرفته تا نمایش حتی معماری این‌طور بوده‌اند. هر هنری و به‌طورکلی هر قالبی از رسانه، به‌نوعی می‌تواند پیوند خودش با عاشورا را تعریف کند. تلویزیون هم از این قاعده مستثنی نیست. اگر لحظه‌ای بحث محرم و عزاداری‌های آن را کنار بگذاریم و با پدیده تلویزیون به‌تنهایی مواجه شویم، یک قالب رسانه‌ای و هنری را خواهیم یافت که غیر از گزارش رویدادهای مختلف اجتماعی و برنامه‌هایی که انعکاس مسائل روزمره هستند، خودش هم تولیداتی دارد که پیشنهادهایش به مخاطب محسوب می‌شوند. تولیدات تلویزیونی اگر بخواهند محملی برای انتقال آیین عاشورا باشند چطور می‌توانند این کار را انجام دهند....
متن کامل را اینجا بخوانید.