سیدجواد نقوی، خبرنگار گروه اندیشه روزنامه «فرهیختگان» نوشت:فیلمی از خیابان اندرزگو درحال پخش است که ظاهرا بازگشت به نقطه صفر است. در این فیلم عده‌ای که معلوم نیست دقیقا چه هدفی دارند به‌صورت آمرانه ترویج حجاب می‌کنند. فارغ از آنکه اینچنین فیلم‌هایی چقدر به شکاف فرهنگی و اجتماعی کمک می‌کند و خوراک دسته اول به شبکه‌هایی مثل منوتو و اینترنشنال می‌دهد، اما در یک سطح مهم‌تر، ظاهرا بخشی از حکمرانی ما و بخشی از نیرو‌های مروج حجاب اصلا تحولات سال ۱۴۰۱ را متوجه نشده‌اند و مجدد به همان نقطه صفر بازگشت کرده‌اند!
اعتراضات در پس فوت مهسا امینی به خوبی نشان داد که حکمرانی، بی‌توجه به تصویر عصر حاضر و نقطه شروع بی‌حجابی است. یعنی حکمرانی فکر می‌کرد بیش از چند دهه توسعه آمرانه تصویری خاص از زنان در ایران در پیشاانقلاب و ایضا تصویری که به واسطه تحولات اجتماعی از دهه ۷۰ در ایران با ظهور پلتفرم‌های مجازی شروع شده است، خنثی است و نمی‌تواند تصویری را از جامعه زنان به نمایش بگذارد که متفاوت از دیدگاه‌های الهیاتی حکمرانی باشد.
تصاویر خیابان اندرزگو نشان می‌دهد نه‌تنها تجربه اعتراضات سال ۱۴۰۱ نتوانسته افقی نشان دهد تا حکمرانی از آن استفاده کند، بلکه مجددا به دوره پیش از اعتراضات و نقطه صفر بازگشت صورت گرفته است. اینکه با زبانی سخت و دستوری ترویج حجاب شود نشان می‌دهد افراد متوجه تحولات عصر نشده‌اند و ظاهرا نمی‌دانند ما در عصر تصویر «بی‌حجابی» هستیم که بسیار فرق دارد با تصویری که در دهه‌های گذشته مثل دهه ۶۰ یا ۷۰ وجود داشته و این شکل ترویج نشانگر پذیرش شکست است!
حکمرانی اگر قصد دارد مساله را بیرون از تصویر تمثیل‌گونه نظم سرمایه‌داری شکل دهد، بیش از آنکه به مروج خیابانی حجاب به شکل گذشته نیاز داشته باشد به مروجان فکر حجاب در ساحت اندیشه و فلسفه سیاسی و اجتماعی نیاز دارد. در غیر این صورت بازگشت به نقطه صفر یعنی بازگشت به گسست اجتماعی و خلق بحران‌های جمعی وسیع‌تر.
متن کامل را اینجا بخوانید.