سجاد عطازاده: غیث العمری، مشاور سابق تیم مذاکره‌کننده تشکیلات خودگردان فلسطین که درحال حاضر پژوهشگر اندیشکده دست راستی «انستیتو واشنگتن برای سیاست خاور نزدیک» است در مقاله‌ای با عنوان «بحران جانشینی در فلسطین/ رقابت برای جانشینی محمود عباس می‌تواند منطقه را بی‌ثبات کند» که در وب‌سایت فارن‌افرز منتشر شده به بررسی گزینه‌ها و پیامدهای جانشینی محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین پرداخته است. اگرچه این مقاله با نگاه هشدارآمیز نویسنده و از بیم قدرت گرفتن گروه‌های مقاومت و به محاق رفتن بیشتر جناح سازشگر در تحولات فلسطین نوشته شده اما دارای اعترافات جالبی مانند موافقت تنها 18 درصد فلسطینی‌ها با مذاکره به‌عنوان بهترین راه پایان اشغالگری، فاسد بودن تشکیلات خودگردان از منظر 80 درصد فلسطینی‌ها و محبوبیت گروه‌های مقاومت در بین مردم است. در سال 2005، محمود عباس برای یک دوره چهارساله به‌عنوان رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین انتخاب شد و جای خالی‌ای را که براثر فوت یاسر عرفات ایجاد شده بود پر کرد. از آن زمان تاکنون هیچ انتخاباتی در فلسطین برگزار نشده است و پس از 18 سال، عباس همچنان بر سر کار است.
تشکیلات خودگردان با توافقی در سال 1994 بین اسرائیل و سازمان آزادیبخش فلسطین تاسیس شده است. اگرچه این تشکیلات ازنظر قانونی تابع سازمان آزادیبخش فلسطین به شمار می‌رفت و اختیارات آن محدود به کرانه‌باختری و غزه بود اما به‌سرعت به مرکز ثقلی در نظام سیاسی فلسطین تبدیل شد. ساختار این نهاد از دولت‌های مصر، سوریه و تونس و با توجه به تفکیک نظری قوا بین قوه مقننه (شورای قانون‌گذاری فلسطین)، قوه قضائیه و مجریه الگوبرداری شده است اما درحقیقت ریاست‌جمهوری بر دو شاخه دیگر حکومت تسلط دارد. دادگاه‌ها مطیع رئیس‌جمهور هستند و عباس قوه مقننه را کنترل کرده و قدرت انتصاب و عزل نخست‌وزیر را نیز دارد. او همچنین ...

متن کامل را اینجا بخوانید.