احسان زیورعالم، خبرنگار:پس از استقرار نیروهای انقلابی در بروکراسی سینمای کشور، برای رسیدن به دوران تثبیت نیاز به پخش فیلم‌های ایرانی بود. قوانین پخش فیلم تغییر کرده بود و بخش مهمی از فیلم‌های محبوب ممنوع شده بودند. نه خبری از «شعله» بود که آن سال‌ها برایش صف‌های طویل می‌بستند و نه خبری از «بروس لی» که شاید ‌انگیزه‌های خرابکارانه را تقویت می‌کرد. چند فیلم آمریکایی بود و اندکی فیلم بلوک شرقی و مستندهایی که همه بازتاب انقلاب بودند. برای احیای سینما نیاز به فیلم سینمایی بود اما اندک زمانی بعد از پیروزی انقلاب امکان ساخت فیلم جدید ممکن نبود؛ پس همه چیز برای دگرگونی فیلم‌های جامانده از اکران پیشاانقلاب مهیا شده بود. فیلم‌هایی که با چند نمای جدید و استفاده از تصاویر تازه از اثر متعلق به عصر پهلوی بدل به اثری انقلابی شده بودند.
در این قسمت تلاش داریم صرفا به اختصار به معرفی این آثار بپردازیم تا در گام بعدی مهم‌ترین آثار و تاثیرشان بر آینده سینمای ایران را بررسی کنیم. سال 1358 تنها دو فیلم تولید می‌شود، الباقی محصولات پیشاانقلابی است که حالا باید از صافی تازه‌ای عبور می‌کردند. گزارش‌ها درباره تعداد این آثار متنوع است اما طبق پژوهش جمال امید، 39 فیلم در صف اکران بودند و 24 عنوان نیز در مرحله ترمیم و تهیه. با این حال همه این آثار امکان اکران نیافتند و ما در اینجا به آثار اکران‌شده می‌پردازیم.

فریاد مجاهد
«فریاد مجاهد» به کارگردانی مهدی معدنیان و تهیه‌کنندگی ستار هریس‌‌داداش‌زاده، نخستین فیلم اکرانی پساانقلاب بود. 

پرواز به سوی مینو
«پرواز به سوی مینو» به کارگردانی تقی کیوان‌سلحشور و به قلم عسگر قدس، محصول سازمان سینمایی تعاون بود که توسط گروهی جوان عشق سینما شکل‌ گرفته بود. 

مرد خدا/زر خرید
رضا صفایی رکورددار ساخت فیلم در ایران بود و شاید اگر انقلاب نمی‌شد او این رکورد را برای پس از انقلاب نیز از آن خود می‌کرد. ب

بر فراز آسمان‌ها،سرخپوست‌ها، فریادرس/ حق و ناحق، نفس‌گیر، جنگ اطهر و ...

متن کامل را اینجا بخوانید .