میلاد جلیل زاده، خبرنگار گروه فرهنگ:احتمالا همه به خوبی یادشان هست که هنگام انعقاد برجام، هواداران آن و کارگزارانش مرتب اعتراض می‌کردند که چرا نیروهای نظامی ایران در آزمایش‌های نظامی، روی موشک‌ها شعار محو اسرائیل نوشته‌اند. حتی سال‌ها بعد وقتی طبق پیش‌بینی منتقدان برجام، آمریکا به تعهداتش عمل نکرد و به راحتی از این توافق خارج شد، آن هواداران و کارگزاران همچنان می‌گفتند همه‌چیز به خاطر شعار روی موشک‌ها بود. اگر همین امروز هم مناظرات تلویزیونی و مجازی درباره توافق هسته‌ای را بالا و پایین کنید یا سری به برگه‌های اینستاگرامی و اکانت‌های توییتری بزنید، همچنان بهانه شعاری که روی موشک‌ها نوشته شده بود، پربسامدترین و پرتکرارترین بهانه برای این است که زیر بار عهدشکن بودن آمریکا نروند و تقصیر را گردن داخلی‌ها بیندازند. ایران با گروه ۵+۱ توافق کرده بود و شعار روی موشک علیه اسرائیل نوشته شد که نه طرف این توافق بود، نه اصلا ایران موجودیتش را به رسمیت می‌شناسد. اما سوال اینجاست که چه خواهند گفت این بهانه‌جویان ابدی، اگر ببینند ۱۰ ماه بعد از امضای برجام، یک افسر اطلاعاتی آمریکایی فیلمنامه‌ای درباره حمله به تاسیسات اتمی ایران نوشت و این فیلمنامه با بودجه بالا، در دستورکار ساخت در هالیوود قرار گرفت. شعار روی موشکی که قرار است در آزمایش منفجر شود و بسوزد مهم‌تر است یا فیلم گرانقیمتی که در همه دنیا اکران می‌شود؟ مگر ما با اسرائیل توافق کرده بودیم و حتی آن را به رسمیت می‌شناختیم که این شعار پالس بدی به طرف‌های مذاکره بدهد؛ اما آیا آمریکا اصلی‌ترین طرف توافق با خود ما نبود؟ جلوی دوربین رفتن این فیلمنامه در زمان باراک اوباما در دستورکار قرار گرفت، نه دونالد ترامپ که اصطلاحا برجام را پاره کرد. این فیلم البته با اینکه به‌شدت گران است و هنرپیشه‌ای مشهور و کارگردانی بسیار مشهور دارد، کاملا ضعیف ارزیابی شده و شعارزده از آب درآمده که در ادامه به آن هم پرداخته‌ایم. اما به‌طور کل نگاهی به شناسنامه فیلم و طریقه تولید ایده‌اش، غیر از مباحث هنری و سینمایی، عبرت‌های واضح سیاسی هم دارد. 

در ژوئن ۲۰۱۶، یعنی وقتی هنوز حتی یک سال هم از امضای قرارداد یا تفاهمنامه برجام نگذشته بود و در داخل ایران، فضای اجتماعی طبقه متوسط به‌شدت تصور می‌کرد که غیر از توافقات امنیتی و اقتصادی، اتمسفر روابط فرهنگی و اجتماعی ایران و آمریکا مثبت و همدلانه شده، یک افسر سابق اطلاعات نظامی به نام میچل لافورچون، فیلمنامه‌ای به نام Burn Run را به کمپانی Thunder Road Films فروخت.  تاندر رود فیلمز یک شرکت تامین مالی و تولید فیلم برای سینما و تلویزیون است که در ۲۰۰۰ میلادی توسط باسیل ایوانیک تاسیس شد و در سنتا مونیکا، واقع در کالیفرنیا مستقر است. چنانکه از نام اولیه این فیلمنامه مشخص است، قصه آن قرار بوده دنباله‌ای بر ماجراهای ....

متن کامل را اینجا بخوانید.