علی سعد، مدیر اندیشکده حکمرانی شریف:لایحه برنامه هفتم توسعه پس از کش‌وقوس فراوانی که از سال گذشته داشت، 28 خردادماه برای بررسی به مجلس شورای اسلامی تحویل شد. این لایحه اولین اقدام میان‌مدت برنامه‌ای از سوی نظام حکمرانی کشور در دهه پنجم حیات نظام جمهوری اسلامی به‌منظور ریل‌گذاری فعالیت‌ها و اقدامات اجرایی و تقنینی است که امید می‌رود با دقت نظر در مجلس بررسی و اصلاحات لازم بر آن انجام شود تا بتواند مبنای حرکت صحیح در راستای پیشرفت کشور باشد.
بررسی کلی لایحه نیاز به بررسی مفصل و کل‌نگرانه دارد ولی با نگاه از دریچه فرهنگی به‌روشنی می‌توان مشاهده کرد که سهم فرهنگ از میان احکام این برنامه سهم پایینی نسبت به سایر حوزه‌های آن دارد. در این نوشتار تلاش می‌شود با نگاهی به بخش فرهنگی این لایحه نکاتی درخصوص آن مطرح و اجزای آن را بررسی کرد. احکام فرهنگی برنامه هفتم توسعه در فصل پانزدهم آن با عنوان «ارتقای فرهنگ عمومی و رسانه» قرار گرفته‌اند که شامل 5 ماده است.
با بررسی مواد این بخش مشاهده می‌شود بخش مهمی از عرصه‌های فرهنگی مورد توجه قرار نگرفته و تنها سهمی از مسائل و چالش‌های امروز فرهنگی مورد توجه قرار گرفته‌اند. برای مثال در بخش اهداف کمی برنامه اگرچه عدد 100 فیلم سینمایی به‌عنوان هدف‌گذاری برای تولید در کشور مطرح شده است، اما از فعالیت‌های حوزه تئاتر، موسیقی، هنرهای تجسمی، کتاب و... سخنی به میان نیامده است. درخصوص این هدف‌گذاری کمی نیز به نظر می‌رسد صرف بیان 100 فیلم سینمایی بدون دقت نظر موضوعی، عدم به‌کارگیری شاخص‌های کیفی و البته جهت‌گیری‌های آن شاهد نوعی کم‌دقتی در تدوین آن هستیم.
در جدول هدف‌گذاری کمی نکات دیگری نیز وجود دارد. برای مثال اصل ایجاد موسسات قرآنی و بهره‌مندی علاقه‌مندان از آن اقدامی شایسته و از وظایف نظام اسلامی ترویج فرهنگی قرآنی در کشور است. اما در این بین دقت در اعداد و ارقام هدف‌گذاری‌شده در برنامه هفتم، نشان از نگاه غیرواقعی و کاریکاتوری به این مقوله دارد.

متن کامل را اینجا بخوانید.