محمد قدیمی، دانش‌آموخته رشته معارف اسلامی و اقتصاد دانشگاه امام صادق(ع):جهاد سازندگی خاطره درخشان تاریخ انقلاب اسلامی است. نه موزه است که فقط آن را نگاه کنیم و یاد و خاطرش را گرامی بداریم، نه منجمد و لایتغیر است که همان کالبد و شکل دهه 60 را بخواهیم بیاوریم و به آن بگوییم جهاد سازندگی. ذات انقلاب اسلامی، تغییرپذیری نرم و اصلاح و تکمیل خودش است. لذا جهاد سازندگی در بستر انقلاب اسلامی یعنی نهادی که بتواند خودش را مطابق روز بازطراحی کند. اما پیش از این بحث‌ها باید توجه داشت که مزاج چنین حرکت‌های اجتماعی با ابلاغ و دستور ناسازگار است و چون ذات نهادها و سازمان‌ها نیز ابلاغیه و دستورالعمل است، حرکت‌های اجتماعی به خوبی با سازمان‌ها جور در نمی‌آید و خروجی آن یک نقاشی کاریکاتوری و دور از واقع خواهد بود. یادداشت زیر که از مجموع نظرات تعدادی از پیشکسوتان جهاد سازندگی تنظیم شده است با الهام از جهاد سازندگی، متذکر این نکته است که خود مردم باید اراده کنند، حرکت کنند، ساختارسازی کنند و در یک کلام بار را به دوش بکشند و اگر این مسیر از بالا به پایین طی شود، بار بر دوش سازمان‌هایی محدود و تنبل خواهد بود که کاری از پیش نمی‌برند.

در ابتدای انقلاب با توجه به فعالیت گروه‌های چریک و معاند در روستاهای کشور، گروهی از دانشجویان برای اعزام به روستاها و فعالیت در آنجا داوطلب شدند و به یاری دولت موقت آمدند. با توجه به حجم عقب‌ماندگی و فقر به‌جا مانده از دوران پهلوی، با حضور در روستاها و مناطق محروم و آگاهی از فقر و محرومیت این مناطق، نخستین‌ انگیزه‌های سازندگی در ذهن این دانشجویان شکل گرفت.

متن کامل را اینجا بخوانید.