میلاد جلیل زاده، خبرنگار گروه فرهنگ:
ما ایرانی‌ها ذاتا پرماجرا و سینمایی هستیم و عادی‌ترین روزهای تاریخ‌مان دراماتیک است. این اپوزیسیون کاسب‌مسلکی که امروز می‌بینیم با آن هیبت احمقانه و تابلو چیزی نیست جز دنبالچه‌ای از مرام دستمال‌کشی کلون در سفارت‌های فرنگی در ده‌ها سال پیش. یعنی همان‌ها که برای به چنگ آوردن نواله‌ای یا قواله‌ای، گرد کفش سفرای کبیر یا حتی خدمه خرد و صغیر قدرت‌های شمالی و جنوبی را بر سرشان می‌تکاندند، حالا در گفتمان آنهایی حلول کرده‌اند که می‌گویند ایران را تحریم کنید، به ایران حمله کنید، سفارت‌هایش را ببندید و از آوردگاه‌های ورزشی اخراجش کنید. اینها همه کاسبند.
وقتی به وقاحت امروز اپوزیسیون ایران نگاه می‌کنیم و اینکه مشخص است آنها جز نفع شخصی و پر شدن جیب‌شان به چیز دیگری فکر کرده‌اند و حاضرند برای رسیدن به آن ده‌ها میلیون انسان هموطن را قربانی کنند، به اینکه یکی می‌گوید ۸۰ میلیون ایرانی فدای یک تار موی پسر من، نباید تصور کنیم اتفاق جدیدی افتاده است یا کشور ما انسجام اجتماعی‌اش را از دست داده و بعضی مرزهای اخلاقی در آن جابه‌جا شده‌اند. این حد از خباثت یا حتی بالاتر از آن جدید نیست و درمقابل هیچ‌گاه این بیشه از وجود شیران خالی نبوده است.
چه کسی باور می‌کند ابی و شازده و باقی آنها که در این بزم حاضر شده بودند، واقعا برای کمک به مردم ایران و برای مبارزه‌ای آرمانخواهانه، از مخاطبان پول بلیت گرفته‌اند؟ بعد گفته‌اند پول را قرار است بفرستند برای کسانی که در حوادث اخیر ایران مجروح شده‌اند. از کجا؟ آمریکا. چطور؟ مگر ایران تحریم نیست؟ حدس بزنید چه نهادی در ایالات متحده قرار است انتقال‌دهنده این پول‌ها باشد؟ دفتر کنترل سرمایه‌های خارجی آمریکا یا همان اوفک که نهاد تنظیم‌کننده سازمان تحریم‌ها علیه ایران بود.
متن کامل را اینجا بخوانید.