سیدمهدی طالبی، خبرنگار:منابع امنیتی عراقی روز گذشته از انتقال محموله‌ای از تجهیزات نظامی آمریکایی به پایگاه عین‌الاسد در غرب عراق خبر داده‌اند. آن‌طور‌که این منابع به المعلومه گفته‌اند، این تجهیزات از کشور کویت به‌صورت هوایی به این پایگاه منتقل شده است. هنوز از علت این اقدام که همزمان با تشدید تدابیر امنیتی بی‌سابقه در اطراف این پایگاه و پرواز گسترده پهپادهای آمریکایی برفراز آن صورت گرفته اطلاعی در دست نیست. به گزارش مهر، پیش‌تر «عبدالله الجغیفی» دبیرکل حزب آزادگان فرات عراق اعلام کرده بود که مسئولان آمریکایی در عراق اقدام به خرید زمین از یکی از عشایر استان الانبار کرده‌اند. آنها به‌دنبال گسترش پایگاه عین‌الاسد هستند. یک‌ماه پیش نیز منابع امنیتی از مذاکرات نیروهای آمریکایی با پیمانکاران عراقی برای احداث ساختمان‌های جدید در این پایگاه خبر دادند. تحرکات جدید آمریکایی‌ها در عراق و به‌ویژه در عین‌الاسد، می‌تواند مجددا آمریکا را در تیررس گروه‌های مقاومت قرار دهد. این گروه‌ها پس از ترور سردار سلیمانی، اخراج آمریکا از منطقه را در دستور‌کار خود قرار دادند و عملیات‌های متعددی را نیز علیه پایگاه‌های واشنگتن در عراق طراحی و اجرا کردند. تحرکات جدید آمریکا، منطق این گروه‌ها که معتقدند آمریکا هیچ زبانی به‌جز زبان اسلحه را نمی‌فهمد، اثبات می‌کند. این گروه‌ها از جمعیتی حدود 30 هزار نفر اکنون به ارتشی 400 هزار نفری در‌قالب نیروی رسمی حشدالشعبی ارتقا یافته‌اند و توانایی صحنه‌گردانی نه‌تنها در عراق که خارج از آن را دارند. در همین چهارچوب «فرهیختگان» با «نصر الشمری» سخنگوی مقاومت اسلامی نُجَباء گفتوگو کرده است. او که معتقد است نیروهای اشغالگر آمریکا هیچ زبانی غیر از زبان اسلحه را نمی‌فهمند، می‌گوید در‌صورت تاخیر در خروج از عراق، امکان هدف قرار دادن پایگاه‌های آمریکا خارج از خاک عراق وجود دارد. الشمری در این گفتوگو از انتقال سلاح و حتی تجربه نظامی مقاومت به رزمندگان فلسطینی خبر داد. متن این گفتوگو را در ادامه می‌خوانید.
ساختارهای نفوذ آمریکا در عراق، گسترده و پیچیده است. در حوزه اقتصادی، آمریکا متولی درآمدهای نفت عراق است و بانک مرکزی عراق را در کنترل کامل خود دارد. همچنین هرگونه مبادله تجاری این کشور با نظارت بازرسان واشنگتن انجام می‌پذیرد. در حوزه‌های فرهنگی، آموزشی و رسانه‌ای هم آمریکایی‌ها مداخله مستقیم و عریانی دارند. از سوی دیگر در حوزه نظامی شاهدیم با اینکه آمریکا در کشورهای زیادی حضور نظامی دارد، این حضور نظامی شامل سیطره کامل بر حریم هوایی آنها نیست؛ اما در عراق هواپیماهای جنگنده و بدون‌سرنشین واشنگتن با ماموریت‌های تروریستی به‌راحتی حاکمیت میزبان را نقض می‌کنند. آیا نیروهای مقاومت عراقی برنامه‌ای فراگیر برای مقابله با هیمنه غیرعادی اشغالگران و اخراج کامل آنان از عراق دارند؟
روشن است که نیروهای اشغالگر تا حد زیادی بر مقدرات سیاسی، اقتصادی و امنیتی عراق مسلط هستند و سفیر آمریکا، نقش کمیسر بدنامی را بازی می‌کند که در جزئی‌ترین مسائل عراق دخالت دارد؛ با بسیاری از مقامات دولتی از نخست‌وزیر گرفته تا وزرا ملاقات می‌کند و از امور وزارتخانه‌ها و نحوه اداره آنها مطلع می‌شود! همچنین با تشکیلات کوچک و سازمان‌های مدنی که بسیاری از آنها تحت کنترل سفارت آمریکا هستند، ملاقات‌هایی ترتیب می‌دهد.
از عیان‌ترین ماموریت‌های تروریستی نیروهای اشغالگر، جنایت ترور فرماندهان مقاومت (شهیدان سلیمانی و المهندس) و همچنین هدف قرار دادن چندین یگان حشد، پلیس فدرال و ارتش عراق است. اما برنامه مقابله با اقدامات شیطانی اشغالگران، به بیانی ساده همان ادامه مبارزه با آنها تا زمانی است که شکست بخورند و مجبور به ترک عراق شوند. این فرآیند باید از پیگیری و نظارت بر تمامی مداخلات ایالات‌متحده در امور عراق شروع و تا تهدید کلیه منافع آمریکا در عراق به پایان برسد.
آمریکا و نیروهای جنایتکارش تحت هیچ شرایطی به دوست یا متحد عراق و عراقی‌ها تبدیل نخواهند شد، زیرا دستان‌شان به خون بیش از یک میلیون شهروند بی‌گناه عراقی آلوده است که بسیاری از آنها با خونسردی کشته شدند و در رأس این خون‌ها، خون پاک شهید حاج‌قاسم سلیمانی و حاج ابومهدی المهندس قرار دارد.
گفته می‌شود که آمریکا پایگاه‌های نظامی خود در جنوب و مرکز عراق را تخلیه کرده و صرفا در دو پایگاه «الحریر» واقع در اربیل و «عین‌الاسد» واقع در استان الانبار حضور دارد. با این حال اطلاعاتی درباره حضور نظامی آنها در پایگاه‌های دیگر (مثلا در بغداد و موصل) وجود دارد. شما این اطلاعات را تایید می‌کنید؟ ارزیابی‌تان چیست؟
هیچ پایگاهی برای نیروهای اشغالگر آمریکا در مرکز و جنوب عراق وجود ندارد. بلکه به‌دلیل قدرت مقاومت و نپذیرفتن اشغالگری به‌طور مطلق، آنها اساسا قادر به ایجاد هیچ پایگاهی در هر سطح در این مناطق نیستند. جنگ نرم آمریکا و ابزارهایش در منطقه برای نشان دادن مقبولیت نفوذ واشنگتن نیز تغییری ایجاد نخواهد کرد.
اما علاوه‌بر پایگاه‌های الانبار و شمال عراق، در موصل و پایگاه‌هایی در نوار مرزی سوریه و پایگاهی در نزدیکی فرودگاه بین‌المللی بغداد و پایگاهی در لانه جاسوسی که سفارت نامیده می‌شود نیز حضور دارند و نیروهای آنها بدون‌اطلاع و تایید دولت عراق به این پایگاه‌ها تردد می‌کنند.
البته همه این پایگاه‌ها هر از گاهی هدف قرار می‌گیرند و هیچ پایگاهی خارج از برد سلاح مقاومت ندارند، اما عجیب‌ترین حملات مقاومت هم دچار بایکوت رسانه‌ای شدید می‌شود. این نشان می‌دهد متاسفانه نیروهای اشغالگر آمریکا نه به حاکمیت عراق، نه به تصمیم پارلمان عراق و نه به درخواست‌های مکرر دولت عراق برای کاهش یا پایان دادن به این حضور، احترام نمی‌گذارند و هیچ زبانی غیر از زبان اسلحه را نمی‌فهمند.
آمریکایی‌ها مدعی پایان حضور رزمی خود در سال 2021 و بقا به‌عنوان مستشاری در عراق هستند. آیا مذاکره با دولت عراق به کاهش تحرکات و میزان نیروهای این کشور در عراق منجر شده است؟
منشأ این مداخله، درخواست بغداد از شورای امنیت سازمان ملل متحد در زمان حمله سازمان تروریستی داعش به استان‌های غربی عراق است. در آن زمان عراق خواستار حضور میدانی هیچ نیروی بین‌المللی نبود، بلکه درخواست حمایت هوایی و مستشاری کرد. بنابراین در آن مقطع هر نیروی خارجی اساسا به‌طور غیرقانونی وارد عراق شد، اما به‌دلیل ضعف و تردید دولت «حیدر العبادی»، نیروهای آمریکایی از وضعیت استثنایی عراق سوءاستفاده کردند و با آنکه عراقی‌ها با لگد از در بیرون‌شان کرده بودند، بار دیگر از پنجره وارد کشور شدند.
علی‌رغم ادعای دولت وقت مبنی‌بر عدم‌حضور نیروهای رزمی آمریکایی در میدان ـ‌که البته ما بارها آن را رد کرده و با آمار، اسناد، تصاویر و فیلم‌ها، نادرستی‌اش را نشان دادیم‌‌ـ در دولت بعدی وجود چنین نیروهایی به‌طور رسمی اعلام شد و آقای «عادل عبدالمهدی» از آنها خواست به‌صورت کامل کشور را ترک کنند.
سپس در دولت «مصطفی الکاظمی» درخواست مزبور اصلاح شد، به این صورت که از تعداد نیروهایشان کاسته و ماموریت آنان را از رزمی به مستشاری تغییر دهند.
البته آنها هیچ ماموریت رزمی علیه تروریست‌های داعشی انجام نداده‌اند، بلکه عملیات‌شان ضد نیروهای امنیتی عراق به‌طور عمومی و الحشد‌الشعبی به‌طور خاص بود و بارها این نیروها توسط آمریکا هدف قرار گرفتند.
ما کاملا آگاهیم که هیچ‌یک از دولت‌های سابق یا کنونی به‌طور دقیق از تعداد، حجم و ماموریت نیروهای آمریکایی در کشورمان مطلع نیستند، زیرا این اشغالگران بدون‌مجوز و تایید یا هماهنگی دولت از حاشیه خلیج‌فارس، اقلیم کردستان و سوریه به خاک عراق منتقل می‌شوند.
در‌صورتی‌که آمریکا راضی به خروج از عراق نشود، آیا احتمال دارد پایگاه‌هایش در سوریه، کویت یا دیگر کشورها نیز هدف حملات گروه‌های مقاومت عراقی قرار گیرد؟
طبیعی است که نیروهای اشغالگر، عقب‌نشینی خود را از خاک عراق به تعویق بیندازند. آنها فقط با ضربات مقاومت وادار به خروج از کشور خواهند شد. در‌صورت تاخیر در خروج از کشور، نه‌تنها امکان هدف قرار دادن پایگاه‌های آنها خارج از خاک عراق وجود دارد، بلکه باید همه پایگاه‌هایشان هدف قرار گیرد تا وادار به فرار شوند. این امر با تسلیحات مناسبی که به‌راحتی در دسترس مقاومت عراق است، امکان‌پذیر می‌باشد.
گروه‌های مقاومت منطقه بر «معادله بازدارندگی قدس» تاکید دارند. در‌صورت وقوع جنگی فراگیر، چه تهدیداتی از سوی عراق متوجه رژیم‌صهیونیستی می‌شود؟ آیا احتمال دارد حتی بدون آغاز جنگ، گروه‌های مقاومت عراقی به مناطقی در سرزمین‌های اشغالی که از دید مجامع بین‌المللی نیز تحت اشغال محسوب می‌شوند پهپاد بفرستند و اهداف صهیونیستی را در آن مناطق هدف قرار دهند؟
جنگ ما با رژیم غاصب صهیونیستی ادامه دارد، خواه رویارویی نظامی در فلسطین ادامه داشته باشد و چه متوقف شود. ما حتی یک لحظه در ارسال اسلحه و انتقال تجربه نظامی به برادران فلسطینی خود تردید نخواهیم کرد و همچنین برای مشارکت میدانی در چنین کارزاری بسیار مشتاق هستیم. میدان نبرد رزمندگان مقاومت از فلسطین گرفته تا لبنان، سوریه، عراق، یمن، بحرین و... به عرصه‌ای واحد تبدیل شده است. شاید این عرصه بسیار گسترده‌تر شود، امری که در آینده و در جنگ ناگزیر با رژیم غاصب صهیونیستی، آشکار خواهد شد.