یگانه عصاری، خبرنگار:اگر نام فرزانه فصیحی را فاکتور بگیریم، دیگر مدت‌ها است که خبری از درخشش دوومیدانی‌کاران ایران نیست. از احسان حدادی و حسن تفتیان گرفته تا استعدادهایی که کشف نمی‌شوند. انگار سال‌های بسیاری از روزگاری که دوومیدانی ایران می‌درخشید و ورزشکاران این رشته با مدال‌های رنگارنگ نام خود را در بهترین‌های آسیا و جهان ثبت کرده بودند، می‌گذرد. نمونه عینی این ناکامی رقابت‌های دوومیدانی داخل سالن قهرمانی آسیا در قزاقستان بود که چند روز قبل به پایان رسید و تنها دستاورد یک تیم 8 نفره که از ایران اعزام شده بودند، مدال طلای فرزانه فصیحی در دوی سرعت 60 متر زنان بود. اما دلیل این ناکامی‌ها چیست؟ ورزشکاران، مدیریت ضعیف، نبود امکانات و بودجه یا مسائلی دیگر؟
ضعیف‌ترین نتیجه
مسابقات دوومیدانی داخل سالن قهرمانی آسیا روزهای 21 تا 23 بهمن در قزاقستان برگزار شد که نمایندگان ایران هشت نفر متشکل از حمیده اسماعیل‌نژاد، فاطمه محیطی‌زاده، ریحانه مبینی و فرزانه فصیحی در بخش زنان و حمیدرضا کیا، مسعود کامران ارشیا مصدقی و جلیل ناصری در بخش مردان بودند که مدال طلای فرزانه فصیحی تنها حاصل این تیم بود که برخی از آنها حتی به فینال هم نرسیدند. اگرچه تیم ایران جوان بود و شاید فقط نام تعدادی از این ورزشکاران به گوشتان خورده باشد، اما شاید بد نباشد اگر بدانید حدود چهار سال قبل در مسابقات قهرمانی آسیا داخل سالن 2018، تیم ایران موفق به کسب نایب‌قهرمانی مسابقات با 24 مدال متشکل از 5 طلا، 9 نقره و 10 برنز شده بود.
به دنبال مقصر
در مواقعی که تیم‌های ورزشی نتیجه دور از انتظاری می‌گیرند، شاید به دنبال تنها یک مقصر گشتن کار درستی نباشد اما چه چیز باعث می‌شود که طی چهار سال رشته مادر و پایه دوومیدانی چنین افت فاحشی داشته باشد و از 24 مدال تنها به یک مدال برسیم؟ البته نتایج ادوار گذشته هم نشان می‌دهد که این بدترین نتیجه‌ای بوده است که تیم ما گرفته است. رتبه هفتمی در سال‌های 2014 و 2016، عنوان نایب‌قهرمانی سال 2012 و قهرمانی سال 2010. چه بلایی سر تیم قهرمان آمد که امسال باید به دست آمدن تنها یک مدال را جشن بگیریم و دیگر افرادی مانند سپیده توکلی، رضا قاسمی، الناز کمپانی و... در دوومیدانی ایران وجود نداشته باشد؟ و البته یک نکته مهم‌تر اینکه هاشم صیامی که از سال ۹۹ ریاست این فدراسیون را برعهده گرفته طی 3 سال گذشته چه اقدام قابل توجهی انجام داده که اگر ستاره‌هایی مانند فصیحی در تیم حضور نداشته باشند، همان یک مدال هم از کف‌مان می‌رفت؟
همه هزینه‌ها برای تو
یکی دیگر از مهم‌ترین سوال‌های همیشه بی‌جواب دوومیدانی ایران این است که چرا همه هزینه‌ها و امکانات برای افرادی مانند احسان حدادی است و مسئولان از دیگر ورزشکاران و ستاره‌های این رشته غافل هستند؟ ورزشکاری که در مسابقه اخیر نتوانست دیسک را بالای 60 متر پرتاب کند و این در حالی است که بسیاری از ستاره‌های دوومیدانی با هزینه شخصی به اردو‌های برون‌مرزی می‌روند و برخی از آنها نیز به علت بی‌توجهی مسئولان، این رشته ورزشی را کنار گذاشتند و برای گذران زندگی وارد مشاغل دیگری شده‌اند. چرا فدراسیون دوومیدانی ایران و آقای صیامی به دنبال کشف استعدادها و ستاره‌های جدید نمی‌رود و امکانات را در اختیار فردی قرار می‌دهد که حتی از گرفتن مدال در لیگ هم عاجز شده است؟
به استقبال هانگژو
در حال حاضر یکی از مهم‌ترین مسابقاتی که پیش روی ورزشکاران دوومیدانی ایران است، حضور در بازی‌های آسیایی هانگژو است که مدت زمان زیادی هم تا شروع آن باقی نمانده است. این در حالی است که تا سال‌های قبل می‌توانستیم روی مدال‌های متعدد این رشته حساب کنیم ولی امسال یقینا مانند سال‌های قبل نخواهد بود اگر صدای زنگ خطر این رشته را نشنویم و مسئولان این رشته تا زمان رسیدن بازی‌های آسیایی کاری انجام ندهند و اوضاع به همین منوال باقی بماند، باید به‌تدریج نام دوومیدانی را هم از لیست رشته‌های پرمدال حذف کنیم. اگر حمایت‌ها کمی بیشتر شود و به سمت شناخت ستاره‌ها گامی بلند برداشته شود، ایران یقینا خالی از امثال ستاره‌ها نبوده و نیست، به شرطی که شناسایی شوند.
مولایی: با این روند، فاجعه رخ می‌دهد
علی مولایی، کارشناس دوومیدانی در باره عملکرد ملی‌پوشان این رشته در رقابت‌های اخیر به «فرهیختگان» گفت: «پس از پایان مسابقات دوومیدانی داخل سالن آسیا ورزشکاران و رسانه‌های بسیاری از نتایج ضعیف تیم ملی گفتند که البته بیراه هم نبود و دغدغه ما این است که اگر قرار باشد چنین تیمی با چنین امکاناتی را به مسابقات پیش‌رو بفرستیم، احتمال دارد نتایجی بگیریم که در آینده بیشتر از امروز برای دوومیدانی ایران نگران شویم. من در تمام مصاحبه‌هایم گفتم که آقای صیامی باید توجه ویژه‌ای به این رشته داشته باشند و اگر به همین منوال جلو برویم، فاجعه رخ می‌دهد. در قزاقستان چهار نفر قابل قبول ظاهر شدند اما بقیه اصلا خوب نبودند. نکته تاسف‌آور ماجرا این است که پتانسیل دوومیدانی ایران در حال حاضر این است و سیاست فدراسیون باید به سمت سرمایه‌گذاری و کشف استعداد برود. مگر ما تا چند سال دیگر می‌توانیم از نام‌های تفتیان و حدادی و فصیحی استفاده کنیم؟ ما باید برنامه‌ریزی بلندمدت داشته باشیم و کاری کنیم که دوومیدانی به روزهای خوبش برگردد. از طرف دیگر ورزشکار نیاز به حمایت دارد. ما می‌توانیم در بازی‌های آسیایی مدال‌آور باشیم ولی این به شرطی است که حمایت خوبی از ورزشکاران صورت بگیرد، به شرطی که آنها دائما در اردو باشند و به آنها رسیدگی شود. مخاطب حرف‌های من مشخصا مسئولان و متولیان این رشته هستند؛ آقای صیامی و البته وزیر ورزش و آقای سجادی که خودشان از نزدیک با دشواری‌های این رشته آشنا هستند و از بطن دوومیدانی‌اند.»