برای نخستین بار حزب افراطی لیکود متعلق به بنیامین نتانیاهو، تبدیل به میانه‌روترین حزب در کابینه‌اش شده است. او روز پنجشنبه در پی ائتلاف با احزاب افراطی ملی‌گرا و مذهبی، توانست برای ششمین بار به‌عنوان نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی سوگند یاد کند. درحالی‌که تحلیلگران سیاسی می‌گویند بزرگ‌ترین چالش او تنظیم دولت افراطی با اهداف بلندپروازانه‌اش در سیاست خارجی است، نتانیاهو روز پنجشنبه در کنست رژیم‌صهیونیستی سه مأموریت اصلی دولتش را متوقف کردن برنامه هسته‌ای ایران، تقویت ارتباط با کشورهای عربی و تقویت نظم و قانون عنوان کرد. بازگشت نتانیاهو به قدرت آن‌هم پس از 5 انتخابات در کمتر از 4 سال، نگرانی‌ها درباره شکست او و سیاست‌هایش را تشدید کرده است. رئیس‌جمهور، دادستان کل، رئیس پلیس و رئیس ستاد ارتش رژیم‌صهیونیستی، همگی نگرانی‌های خود را در مورد اهداف سیاسی دولت آینده نتانیاهو مطرح کرده‌اند. یائیر لاپید، نخست‌وزیر مستعفی و رهبر اپوزیسیون جدید، روز پنجشنبه در پایان سخنرانی نتانیاهو گفت «با احساس نگرانی» سکان را به دولت جدید می‌سپارد.
هدف ائتلاف نتانیاهو گسترش شهرک‌های اسرائیلی در کرانه باختری اشغالی، کنترل بیشتر قانونگذاران بر دادگاه عالی و ایجاد تغییراتی در مسائل دینی و دولتی است. ائتلاف او شامل شش حزب راستگرا است که پنج حزب آن از نظر مذهبی محافظه‌کار هستند و 63 کرسی از 120 کرسی پارلمان اسرائیل یا کنست را در اختیار دارند. به گزارش «ABC News» نتانیاهو اکنون ریاست دولتی را برعهده دارد که متشکل از یک حزب افراطی ناسیونالیست مذهبی تندرو تحت سلطه شهرک‌نشینان کرانه باختری، دو حزب افراطی ارتدوکس و حزب ملی‌گرای لیکود است. آنها مجموعه‌ای از دستورالعمل‌ها و موافقتنامه‌های ائتلافی را تایید کرده‌اند که بسیار فراتر از اهدافی است که او در روز پنجشنبه بیان کرد و به گفته برخی، احتمال به خطر انداختن نهادهای دموکراتیک اسرائیل و تعمیق درگیری با فلسطینی‌ها را درپی دارد. سی‌ان‌ان نیز در گزارشی نوشت: «نتانیاهو که توسط بسیاری از جریان‌های اصلی سیاسی کشور کنار گذاشته شده بود، با ظهور یک حزب راست افراطی که برخی از رهبران آن احتمالا افراطی هستند، راه نجات را یافت.» افراطیون نیز به‌خوبی به این موضوع واقفند و میدانند که شرایط استثنائی را در دولت نتانیاهو تجربه خواهند کرد. «یوهانان پلسنر»، رئیس اندیشکده موسسه دموکراسی اسرائیل مستقر در اورشلیم، می‌گوید که «شرکای نتانیاهو میدانند که قدرت فوق‌العاده‌ای بر نخست‌وزیر دارند زیرا او هیچ شریک دیگری برای تشکیل دولت ندارد.» او گفته که «او هیچ گزینه‌ای برای آوردن یک حزب دیگر ندارد. هر یک از آن جناح‌هایی که عضو ائتلاف هستند می‌توانند دولت را سرنگون کنند.»
نتانیاهو که دوران قدرتش از سال 1996 او را به طولانی‌ترین نخست‌وزیر اسرائیل تبدیل کرده است، برای بازگشت به قدرت مجبور شده است پست‌های وزارتی کلیدی را به متحدان راست افراطی حاشیه‌ای اعطا کند. یکی از این افراد، «ایتامور بن گویر» است که در دولت نتانیاهو وزیر امنیت داخلی شده است. او یک ملی‌گرای افراطی است که زمانی فلسطینی‌های دارای تابعیت اسرائیل را تهدید به اخراج کرد. بن گویر در سال 2007 به اتهام تحریک نژادپرستی محکوم شد. او از شاگردان خاخام مایر کاهانه با ایدئولوژی ضدعرب و افراطی بود که جنبشش توسط ایالات متحده به‌عنوان یک گروه تروریستی شناخته شد. حالا شاگرد این خاخام، بر پلیس رژیم‌صهیونیستی و پلیس مرزی که در مناطق اشغالی عمل می‌کنند تسلط خواهد داشت.
در کابینه نتانیاهو، «بزالل اسموتریچ»، رهبر حزب افراطی صهیونیسم مذهبی، وزیر دارایی است. اسموتریچ گفته است که تلاش خواهد کرد تا زندگی در شهرک‌های اسرائیلی شبیه زندگی غیرنظامی در مرزهای بین‌المللی شناخته شده اسرائیل شود. پلتفرم حزب صهیونیسم مذهبی خواستار ایجاد «حاکمیت واقعی» اسرائیل است، زیرا ایالات متحده با الحاق آشکار مخالف است. آبان ماه از اسموتریچ یک فایل صوتی بیرون آمد که در آن او نتانیاهو را با الفاظ زشتی توصیف کرده است. او گفته که «اگر می‌خواستم دو کرسی از بی‌بی [نتانیاهو] جذب کنم، باید رودررو به او حمله می‌کردم و او را می‌زدم. او دروغگو و پسر دروغگو (کذاب‌ابن‌کذاب) است. آیا [نتانیاهو] ادعا می‌کند که نمی‌خواست لیست واحد (عربی) را وارد کند؟ با تمام وجودش می‌خواست. وقتی با من مصاحبه می‌کنند، دروغ نمی‌گویم.»
احزاب افراطی ارتدوکس در دولت امیدوارند که به‌طور چشمگیری بودجه دولت برای نهادهای مذهبی خود را افزایش دهند. آنها همچنین امیدوارند که در قانون سیاستی را وضع کنند که مردان مذهبی را در صورت مطالعه قوانین یهودی در حوزه‌های علمیه از خدمت اجباری معاف می‌کند. این سیاست توسط بالاترین دادگاه اسرائیل در سال 2017 غیرقانونی تلقی شد. آنها همچنین امیدوارند طبق قراردادهای ائتلاف منتشر شده، اجازه تفکیک جنسیتی در برخی رویدادهای عمومی را بدهند.
تشکیل کابینه با چنین افراطیونی، دولت نتانیاهو را در عرصه بین‌الملل با چالش‌هایی مواجه خواهد کرد. آنها در حالی به دنبال ساخت شهرک در کرانه باختری خواهند رفت که اکثر جامعه بین‌المللی شهرک‌سازی‌های اسرائیل در کرانه باختری را غیرقانونی و مانعی بر سر راه صلح با فلسطینیان میدانند. ایالات متحده قبلا به دولت آینده نسبت به اقداماتی که می‌تواند امیدها برای تشکیل کشور مستقل فلسطینی را تضعیف کند، هشدار داده است. دولت بایدن به رژیم‌صهیونیستی نسبت به الحاق کرانه باختری به سرزمین‌های اشغالی هشدار داده و با گسترش شهرک‌های اسرائیلی در کرانه باختری و همچنین با هر اقدام دیگری که می‌تواند به چشم‌انداز تشکیل کشور فلسطین آسیب برساند، مخالف است.
مهار یا توسعه برنامه هسته‌ای ایران
یکی از اصلی‌ترین ماموریت‌هایی که نتانیاهو برای دولت خود تعیین کرده است، «متوقف کردن برنامه هسته‌ای ایران» است. ایران به‌تازگی غنی‌سازی 60 درصدی را در تاسیسات هسته‌ای فردو که در زیر زمین مستقر است، آغاز کرده است. آن‌گونه که مقامات ایرانی و کارشناسان هسته‌ای غربی می‌گویند، این سطح از غنی‌سازی به معنای توانایی علمی کشور برای تولید سلاح هسته‌ای است. تهران البته بارها اعلام کرده است که با وجود توانایی، بنای حرکت به سمت سلاح هسته‌ای را ندارد. دسترسی ایران به این سطح از دانش هسته‌ای، یکی از خطوط قرمز غرب و به‌ویژه رژیم‌صهیونیستی بوده است. در دو دهه گذشته صهیونیست‌ها بارها و بارها بلوف‌هایی برای نابودسازی تاسیسات هسته‌ای ایران با بمباران این تاسیسات زده‌اند اما درنهایت با این جمع‌بندی که بمباران تاسیسات تنها وقفه‌ای کوتاه در این فرآیند ایجاد می‌کند، این طرح‌ها به بایگانی سپرده شده‌اند. در چنین سطحی از توانمندی ایران، نتانیاهو گفته که به دنبال توقف برنامه هسته‌ای ایران است. هنوز مشخص نیست که منظور او از «توقف» چیست اما شاید بتوان این ادعا را در کنار ادعاهای پیشین او از سال 2009 تا 2021 -که نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی بود- گذاشت. در آن برهه 12 ساله، نتانیاهو دائما از اقدام علیه برنامه هسته‌ای ایران سخن می‌گفت و ادعا می‌کرد موفق شده ضرباتی به این برنامه وارد سازد. اگرچه برنامه هسته‌ای ایران به خاطر برخی اقدامات خرابکارانه، کمی آسیب دید اما هیچ‌گاه کشوری نتوانست در روند آن اخلال ایجاد کند. براساس ادعاهای نتانیاهو، در حال حاضر باید سطح غنی‌سازی ایران صفر درصد می‌بود نه 60 درصد.
در دوران نخست‌وزیری نتانیاهو، برنامه هسته‌ای ایران از چه نقطه‌ای به چه نقطه‌ای رسید؟ پاسخ این سوال نشان می‌دهد تهدیدات نتانیاهو واقعی است یا یک بلوف برای تداوم حضور در قدرت.
1- افتتاح نیروگاه هسته‌ای بوشهر
ساخت‌وساز نیروگاه هسته‌ای یک‌هزار مگاواتی بوشهر، از مهرماه سال 1355 (1976) توسط آلمانی‌ها آغاز شد. سپس در دهه 1370 (1990) ساخت این نیروگاه برعهده روس‌ها قرار داده شد و درنهایت روز 12 شهریور 1390 (3 سپتامبر 2011) افتتاح شد. آغاز به کار نیروگاه هسته‌ای بوشهر زمانی رخ داد که نتانیاهو در راس قدرت قرار داشت، و بالاتر از او، غرب نیز مخالف تکمیل و راه‌اندازی این نیروگاه بود.
2- آغاز غنی‌سازی 20 درصد
ایران روز 26 بهمن 1390 (15 فوریه 2012) از ساخت میله سوخت هسته‌ای ۲۰ درصد غنی‌شده و بارگذاری آن در رآکتور تحقیقاتی ۵ مگاواتی تهران خبر داد. هرچند غنی‌سازی تا 4.2 درصد دشوارترین و زمان‌بر‌ترین بازه غنی‌سازی است، اما پس از آن نیاز به کیفیت غنی‌سازی اهمیت بالاتری می‌یابد.
3 -آغاز غنی‌سازی 60 درصدی
ایران از بامداد جمعه ۲۷ فروردین 1400 (16 آوریل 2021) غنی‌سازی ۶۰ درصدی اورانیوم را آغاز کرد. این اقدام در پاسخ به خرابکاری در تاسیسات غنی‌سازی نطنز صورت گرفت که رژیم‌صهیونیستی عامل ایجاد آن بود.
رساندن غنی‌سازی 20 درصدی به 60 درصد در زمانی بسیار کوتاه نشان داد، تهران برنامه هسته‌ای پیشرفته و توانمندتری نسبت به برآوردها دارد. ایران با نتانیاهو غنی‌سازی خود را از 3.5 درصد به 60 درصد رسانده است.
4 -توافق هسته‌ای
مذاکرات پنهانی ایران و آمریکا بر سر پرونده هسته‌ای در عمان در سال‌هایی آغاز شد که مقارن بود با نخستین ماه‌های به نخست‌وزیری رسیدن نتانیاهو. دولت وی علی‌رغم ادعای بهره‌گیری از دستگاه‌های اطلاعاتی قدرتمند، همانند دیگر دستگاه‌های اطلاعاتی موفق به کشف این مذاکرات نشد. پس از آن نیز مذاکرات هسته‌ای ایران و قدرت‌های جهانی به‌طور علنی از سال 2013 آغاز شده و در سال 2015 به امضای توافق هسته‌ای انجامید که از سال 2016 اجرایی شد.
5 -کاهش زمان گریز هسته‌ای ایران
زمان گریز، واژه‌ای ابداعی از سوی آمریکایی‌هاست که نشان می‌دهد ایران یا کشور دارای توان هسته‌ای، حداقل چه میزان زمان برای تهیه مواد شکافت‌پذیر نیاز دارد. این میزان به‌ویژه درباره ایران مورد انتقاد قرار دارد زیرا این اشکال به «زمان گریز» وارد است، که نمی‌توان تنها تهیه مواد شکافت‌پذیر را معادل ساخت سلاح هسته‌ای دانست.
با این‌حال، تلاش نتانیاهو علیه توافق هسته‌ای و خروج ترامپ از برجام در سال 2018، به‌زعم آمریکا زمان گریز مدنظر آنها را از یک سالی که در برجام درنظر گرفته شده بود، به تنها چند هفته کاهش داده است. کارشناسان هسته‌ای می‌گویند هنگامی که غنی‌سازی به 60 درصد رسید، تنها چند هفته برای رساندن غنای آن به 90 درصد که درجه تسلیحاتی به‌حساب می‌آید، زمان نیاز است.
آنچه در اینجا مهم‌تر است، تغییر ماهیت برنامه هسته‌ای ایران است. اگر بدون برجام ایران 6 ماه و با آن ایران یک سال زمان نیاز برای رسیدن به نقطه گریز داشت، امروز با ساخت سانتریفیوژهای پیشرفته ای‌آر-2، ای‌آر-4 و ای‌آر-6 ایران حتی درصورت بازگشت به برجام، به زمانی بسیار کمتر از یک سال برای رسیدن به نقطه گریز نیاز دارد.
زخم عمیق در کرانه باختری
واگذاری پست‌های کلیدی به راست‌های افراطی، در داخل رژیم‌صهیونیستی را با بحران‌های شدیدی مواجه خواهد کرد. یکی از این بحران‌ها افزایش اقدامات مسلحانه علیه صهیونیست‌ها در این منطقه است. درباره چگونگی دسترسی فلسطینیان کرانه باختری به سلاح، گمانه‌زنی‌های زیادی شده است. برخی رسانه‌های صهیونیستی مدعی هستند که گروه‌های فلسطینی تسلیحات خود را از سه راه اصلی تامین می‌کنند: خرید سلاح از قاچاقچیان اسلحه در اسرائیل. دزدی از زرادخانه‌ها و انبارهای تسلیحات رژیم‌صهیونیستی؛ و همکاری با یک‌سری از نیروهای نظامی رژیم‌صهیونیستی که صهیونیسم را کنار گذاشته‌اند. در دسامبر 2021، کانال 13 رژیم‌صهیونیستی گزارش داد که بیش از 100 هزار گلوله از زرادخانه تفنگ M16 از یک پایگاه نظامی به سرقت رفته است. نگرانی از عملیات‌ها در کرانه باختری باعث شده است که در سال 2022 با اینکه دولتی به ظاهر مرکزگرا در فلسطین اشغالی بر سر کار آمده بود، صهیونیست‌ها برای مقابله با قیام مردم در کرانه باختری، دست به جنایتی بزرگ‌تر از آنچه در سال 2006 در این منطقه انجام داده بود، بزند و بیش از 150 فلسطینی که 33 نفرشان کودک بودند را به شهادت برساند. یورش بی‌امان رژیم‌صهیونیستی به کرانه باختری در‌حالی انجام می‌گیرد که این منطقه سال‌ها دوره آرامش و ثبات را تجربه کرده است. اما چه چیزی باعث شد تا این منطقه نسبتا آرام، به یکی از کانون‌های قیام علیه صهیونیست‌ها تبدیل شود؟ پاسخ این سوال را باید در رفتار صهیونیست‌ها دید. اشغال، سرکوب، تداوم کنترل نظامی مردم باعث شد فلسطینی‌ها با این پرسش روبه‌رو شوند که تداوم آرامش در این مناطق قرار است چه آورده‌ای برای آنها داشته باشد؟ این اقدامات توسط یک دولت «مرکزگرا» انجام می‌شد و بسیاری از فلسطینی‌ها را به این پرسش واداشت که آیا تفاوت واقعی بین سیاست‌های دولت‌های مختلف در قبال آنها در چند سال گذشته وجود داشته است یا خیر. پاسخ منفی به این سوال، هسته‌های مقاومت را در کرانه باختری شعله‌ور کرد؛ هسته‌هایی که با وجود یورش‌های روزانه صهیونیست‌ها به این منطقه و دستگیری‌های سازمان آزادی‌بخش فلسطین، توانسته‌اند به فعالیت‌های ضدصهیونیستی خود ادامه دهند. یکی از معروف‌ترین این گروه‌ها، گروه «عرین الاسود» است که در کرانه باختری به‌ویژه شهرهای نابلس و جنین علیه اشغالگران اسرائیلی می‌جنگد. براساس گزارشی که مرکز داده‌های فلسطینی «معطی» منتشر کرده است، از ابتدای سال 2022 بیش از 10 هزار عملیات و اقدام مقاومتی از جمله 639 مورد تیراندازی، 33 مورد حمله با سلاح سرد و 13 مورد زیرگیری صهیونیست‌ها با خودرو در اراضی اشغالی اتفاق افتاده است. در این عملیات‌ها 25 صهیونیست به هلاکت رسیده و حدود 420 نفر دیگر نیز زخمی شدند. این بالاترین آمار تلفات صهیونیست‌ها از سال 2015 به بعد است. اکنون اما گنجاندن چهره‌های راست افراطی در دولت که قبلا حتی برای سیاست‌های رژیم‌صهیونیستی بسیار افراطی تلقی می‌شدند، این انتظار را ایجاد کرده است که دور جدیدی از خشونت‌ها در پیش است؛ چراکه اولویت اصلی دولت جدید گسترش شهرکسازی در کرانه باختری و اعلام اینکه «مردم یهود حق انحصاری بر تمام زمین‌های بین رود اردن و دریای مدیترانه دارند» است. تقریبا تمام تحلیلگران مسائل فلسطین متفق‌القول هستند که سیاست‌های نتانیاهو و کابینه‌ای که او آن را رهبری می‌کند، تنش را در کرانه باختری به بالاترین سطح خود خواهد رساند. در همین راستا حازم قاسم، سخنگوی حماس به الجزیره گفت: «سیاست اعلام‌شده نتانیاهو به این معنی است که ما با تنش‌های بزرگی مواجه خواهیم شد و این امکان رویارویی [دیگر] را برای ما باز می‌کند.» تداوم شهرکسازی در کرانه باختری، به معنای تقویت نیاز به مقاومت و جنگ چریکی است. نباید این را از نظر دور داشت که یک دهه پیش در کرانه باختری یافتن سلاح تقریبا ناممکن بود، اما اکنون براساس برآوردهای موثق، فلسطینیان حدود 10 تا 15 هزار سلاح در اختیار دارند. تکثر سلاح در کرانه باختری باعث نقل قول‌های طنزآمیز بین فلسطینیان شده است. آنها می‌گویند یافتن یک لوله‌کش در کرانه باختری سخت‌تر از یافتن یک سلاح در این منطقه است.
عقب‌گرد با نتانیاهو
نتانیاهو روز 23 خرداد 1400 (13 ژوئن 2021) در جلسه رای اعتماد کنست رژیم‌صهیونیستی به نفتالی بنت، برای مسئولیت نخست‌وزیری، که پایان بخش دومین دوره نخست‌وزیری نتانیاهو بود، در سخنان خود ضمن توصیف خود به‌عنوان فردی که موفق شده در برابر ایران و متحدانش در منطقه قد علم کرده و به موفقیت برسد گفته بود: «من می‌فهمم و هیچ تعجبی هم نیست که امروز در ایران جشن گرفته‌اند. آنها جشن گرفته‌اند چراکه میدانند امروز یک دولت ضعیف و بی‌ثبات [در اسرائیل] آغاز به کار می‌کند که هرچه را که جامعه جهانی به او دیکته کند، انجام می‌دهد.»
روزنامه «فرهیختگان» پس از این ادعای وی، در یادداشتی با عنوان « کابوس تل‌آویو تشدید می‌شود» با طرح سوالاتی به «میراث شوم ۲۵گانه نتانیاهو» برای صهیونیست‌ها پرداخته بود. پاسخ به این سوالات آشکار می‌ساخت نتانیاهو رژیم صهیونیستی را به سمت جلو حرکت داده یا این رژیم یک عقب‌گرد را تجربه کرده است. در ادامه این سوالات را که مربوط به ارزیابی نخست‌وزیری دوم و 12 ساله نتانیاهو (2021-2009) هستند را می‌خوانید.
۱. در زمان کدام نخست‌وزیر بیشترین کشتی‌های تجاری مورد هدف قرار گرفت؟
۲. در زمان کدام نخست‌وزیر تل‌آویو برای نخستین‌بار نتوانست در برابر تهدیدات از سمت لبنان اقدامی نظامی انجام دهد؟
۳. در زمان کدام رئیس دولت بیشترین میزان انفجار در مراکز حساس رخ داد؟
۴. کدام فرد بود که در زمان او تل‌آویو در آزادسازی اسرایش ناکام بود؟
۵. آیا این نتانیاهو بود که در زمان وی سراسر رژیم‌صهیونیستی برای نخستین‌بار به مدت دو هفته زیر آتش بود؟
۶. در زمان کدام نخست‌وزیر برای اولین‌بار صهیونیسم در جهان مورد مخالفت گسترده افکار عمومی ملت‌ها و دولت‌های غربی قرار گرفت؟
۷. در زمان حکومت چه فردی تل‌آویو وارد یک تنش و درگیری گسترده با آمریکا شد؟
۸. در زمان چه فردی دخالت‌های وی در اوضاع داخلی آمریکا باعث شد واشنگتن به شکلی بی‌سابقه نسبت به این نفوذ واکنش نشان دهد؟
9. در زمان کدام نخست‌وزیر برای نخستین‌بار یک محور از تهران تا مدیترانه برای مبارزه با رژیم‌صهیونیستی ایجاد شد و بخش‌های شمالی فلسطین اشغالی را محاصره کرد؟
10. در زمان دولت چه کسی صدها هزار نیروی نظامی بین‌المللی از سمت مرزهای شمالی تل‌آویو را تهدید کردند؟
11. در زمان کدام نخست‌وزیر برای نخستین‌بار تاسیسات هسته‌ای دیمونا موشک‌باران شد؟ این اقدام چندبار دیگر در زمان او تکرار شد؟
12. در زمان حضور چه فردی در رأس قدرت بیشترین میزان راکت راهی سرزمین‌های اشغالی شد؟
13. در زمان کدام نخست‌وزیر شکست یک عملیات نظامی با کشته شدن تنها یک نظامی صهیونیست باعث سقوط دولت شد؟ در آن زمان این فرد چه اقداماتی انجام داده بود تا تل‌آویو به این فلاکت بیفتد؟
14. کدام نخست‌وزیر برای نخستین‌بار چهار انتخابات زودهنگام برگزار کرد؟
15. کدام فرد در طول تاریخ برای مدت بیش از دو سال با کمک‌گرفتن از انتخابات زودهنگام پی‌در‌پی در رآس قدرت حضور داشت و به همین دلیل مجموعه تحت مدیریت خود را با بحران‌های بی‌شماری روبه‌رو کرد؟
16. در زمان کدام نخست‌وزیر برای اولین‌بار ساکنان فلسطینی مرزهای 1948 دست به اعتراضاتی گسترده و سنگین علیه تل‌آویو زدند؟
17. در زمان مسئولیت چه فردی برای نخستین‌بار ساکنان غزه، کرانه باختری و سرزمین‌های 1948 به‌صورت همزمان، متحد و یکپارچه به مقابله با صهیونیست‌ها پرداختند؟
18. در زمان نخست‌وزیری چه فردی برای نخستین‌بار تل‌آویو از سوی صنعا مورد تهدید نظامی قرار گرفت؟
19. در دوره کدام نخست‌وزیر برنامه هسته‌ای ایران توسعه گسترده‌ای پیدا کرد و عملا تثبیت شد؟
20. در زمان نخست‌وزیری چه فردی آمریکا با ایران وارد مذاکرات طولانیِ مخفیانه شد و چنین مذاکراتی را نیز از دید تل‌آویو پنهان کرد، به‌گونه‌ای‌که صهیونیست‌ها حداقل دوسال بعد متوجه مذاکرات عمان شدند؟
21. در دوره ریاست دولت چه فردی ایران و قدرت‌های جهانی وارد مذاکرات و معاملات سطح بالا شدند؟
22. کدام رئیس دولت بود که در زمان وی نیروی هوایی باعث کشته‌شدن 22 نظامی روس شد و روابط تل‌آویو-مسکو را وارد یکی از بدترین دوره‌های خود کرد؟ آیا در این دوره بود که روس‌ها مستقیما برای حفاظت از منافع‌شان سامانه‌های پدافند هوایی دوربرد در سوریه را مستقر کردند؟
23. هنگامی که در سال‌های 2020 و 2021 برای نخستین‌بار زمزمه‌های بروز جنگ داخلی به‌دلیل عملکرد دولت شنیده می‌شد، نخست‌وزیر چه کسی بود؟
24. آیا در زمان مسئولیت نتانیاهو بود که معادله جنگ منطقه‌ای در برابر تجاوز به قدس بر بالای سر تل‌آویو قرار گرفت؟
25. کدام نخست‌وزیر بود که در دوره او دیوان کیفری بین‌المللی برای نخستین‌بار و در اقدامی بی‌سابقه، تحقیقات برای بررسی جنایات جنگی تل‌آویو در فلسطین اشغالی را آغاز کرد؟ آیا در زمان همین نخست‌وزیر بود که نظام سیاسی مستقر در تل‌آویو در غرب توسط سازمان‌های حقوق بشری و حتی وزیرخارجه فرانسه یک نظام «آپارتاید» توصیف شد؟