مدیریت باشگاه پرسپولیس برای اینکه پرونده شکایتی بوژیدار رادوشویچ را ببندد و بتواند مدارک خود برای گرفتن مجوز حرفه‌ای را تکمیل کند، تلاش کرد پرداختی به این بازیکن را به سال آینده میلادی موکول کند. با این ترتیب که این باشگاه قسط اول پرداختی به رادو را که 250 هزار دلار است باید در اول ژانویه به رادو بدهد. اتفاقی که اگر رخ ندهد آن وقت پرسپولیس باید 200 هزار هم به‌عنوان جریمه به این بازیکن پرداخت کند. سه‌قسط باقی‌مانده این طلب هم باید تا پایان سال 2023 انجام شود. در این میان اگر قیمت دلار هم افزایش پیدا کند که احتمالش وجود دارد پرسپولیس در هر صورت محکوم به پرداخت این مبلغ است و با این شرایط نمی‌توان گفت پرسپولیس در این ماجرا برد کرده است. اما درمورد پرداخت طلب علی علیپور هم باشگاه پرسپولیس همین رویه را به‌کار گرفت. به ادعای مدیر برنامه‌های این بازیکن، باشگاه پرسپولیس ابتدا خواستار بخشش نیمی از مبلغ 900 میلیون تومان شد که علیپور به‌شدت با این مساله مخالفت کرد. البته او حاضر بود تا 100 میلیون تومان طلبش از پرسپولیس را ببخشد اما مدیریت باشگاه پرسپولیس نپذیرفت. 
عدم توافق طرفین در این ماجرا بعد از چند جلسه درنهایت کار را به جایی رساند که باشگاه پرسپولیس تصمیم گرفت پرونده علیپور را به کمیته استیناف ببرد و چند ماهی پرداختی به این بازیکن را به‌تعویق بیندازد. در شرایط فعلی شاید باشگاه پرسپولیس بتواند با به‌تعویق انداختن بدهی‌های باشگاه مجوز حرفه‌ای بگیرد اما برای سال آینده این باشگاه باز هم به مجوز حرفه‌ای نیاز خواهد داشت و در آن مقطع دیگر خبری از به‌تعویق انداختن بدهی‌ها نخواهد بود. نمونه این اقدامات را سال‌های سال در باشگاه پرسپولیس دیده‌ایم؛ مدیرانی که از ادامه حضور خود برای سال‌های بعد در باشگاه‌شان مطمئن نیستند و به این خاطر همه توان خود را به کار می‌گیرند تا پرداخت بدهی‌ها را به‌تعویق بیندازند. درنهایت هم موقع رفتن مدعی می‌شوند که باشگاه را بدون بدهی به مدیریت جدید تحویل داده‌ایم! نمونه بارزش همین پرونده بوژیدار رادوشویچ است. اگر مجید صدری، سرپرست وقت باشگاه پرسپولیس حق و حقوق این بازیکن را به‌موقع پرداخت می‌کرد، او نمی‌توانست قرارداد دوسال آینده‌اش را هم از پرسپولیس بگیرد. با رفتن گلر کروات، پرسپولیس هم محکوم به پرداخت طلب او شد و هم اینکه مجبور شد چندمیلیارد برای جذب جانشین او هزینه کند.