حمیدرضا اسکندری، خبرنگار:بازی‌های هفته هشتم لیگ برتر در حالی برگزار شد که دیدار استقلال برابر فولاد و همچنین سپاهان با پرسپولیس مجموعا دو گل داشت و هیچ تیمی هم برنده نشد تا گل‌گهر سیرجان از فرصت استفاده کرده و به صدر جدول برسد. عملکرد نه‌چندان مقتدرانه سرخابی‌ها باعث شده این فصل شاهد مدعیان زیادی باشیم و شاید نتوان مانند فصل گذشته با قاطعیت فقط از مدعی‌بودن سه تیم سپاهان، پرسپولیس و استقلال صحبت کرد. در این خصوص با کسی هم‌صحبت شدیم که سابقه بازی در هر سه تیم را دارد و مهدی سیدصالحی هم به سوالات «فرهیختگان» پاسخ داد.
درباره استقلال- فولاد حرفی برای گفتن نیست
سیدصالحی ابتدا در رابطه با دیدار استقلال و فولاد گفت: «دو تیم استقلال و فولاد از بهترین‌های لیگ ما هستند و انتظار داشتیم بازی قشنگی را از تیم‌های ساپینتو و نکونام ببینم اما متاسفانه این مسابقه نکته فنی نداشت. گل‌هایی هم که در این بازی به ثمر رسید روی دو ضربه ایستگاهی بود و در طول بازی هم دیدید که دروازه‌ها خیلی کم تهدید شد. واقعا انتظار من این بود که صحنه‌های جذاب بیشتری در این بازی ببینم و فکر کنم تماشاگرانی هم که اجازه ورود به ورزشگاه را پیدا نکردند چیزی را از دست ندادند. هر چند عدم ورود تماشاگر هم خودش در کیفیت پایین بازی تاثیر زیادی داشت.»
سپاهان و پرسپولیس برای برد به زمین نرفتند
وی اشاره‌ای هم به بازی سپاهان و پرسپولیس داشت: «نبرد این دو تیم در چند سال اخیر از حساسیت بالایی برخوردار بوده و نبرد روز جمعه آنها هم مثل همیشه حساس بود. جنگ اصلی در این بازی بیشتر در میانه میدان بود و از ارنج دو تیم می‌شد فهمید که تیم‌های برای نباختن به میدان آمده‌اند. در طول بازی هم پرسپولیس و سپاهان به‌طور مساوی توپ و میدان را در اختیار داشتند. نسبت به بازی قبل هم هر دو مربی تغییراتی هرچند جزئی در ترکیب تیم‌شان داشتند. احتیاط در دستورکار هر دو تیم بود و این مساله کیفیت مسابقه را پایین آورده بود. در کل این بازی هم اصلا جذاب نبود و نتیجه تساوی هم عادلانه بود.»
چرا نباید از سپاهان و پرسپولیس انتظار داشت
پیشکسوت فوتبال ایران در ادامه با انتقاد از تیم مورایس و گل‌محمدی تصریح کرد: «وقتی صحبت از رویارویی سپاهان و پرسپولیس می‌شود ناخودآگاه انتظار همه از این مسابقه بالا می‌رود. به‌هر‌حال هر دو تیم ریشه‌دار و قدیمی هستند و از لحاظ بازیکن هم تکمیلند. درست است که ورزشگاه خالی از جذابیت بازی کم می‌کند اما من به شخصه شادابی و نشاط را در بین بازیکنان دو تیم ندیدم. نه سپاهان و نه پرسپولیس بعد از تعطیلی لیگ و اردوی تیم ملی هنوز نتوانسته‌اند به شرایط نرمال قبل خود برگردند. چون هر دو تیم پیش از این شاداب‌تر بودند. در بازی با تراکتور هم دیدید که پرسپولیس نمایش خوبی نداشت. سپاهان هم با تجربه و مهره‌های بهتری که داشت توانست هوادار را شکست دهد.»
سطح لیگ ایران خیلی پایین آمده است
سیدصالحی سطح لیگ برتر ایران را پایین خوانده و به «فرهیختگان» گفت: «سال‌هاست که لیگ ما در سراشیبی سقوط قرار دارد و شاید بتوان گفت این فصل تنها نکته مثبت لیگ اضافه‌شدن چند مربی خارجی خوب به مسابقات بود. امیدوار بودم با آمدن این مربیان سطح حداقل تیم‌های تحت هدایت‌شان بالا رود اما تا الان که من پیشرفتی ندیدم. تیم‌ها بیشتر دنبال این هستند که اقتصادی بازی کرده و نتیجه‌ای که دنبالش هستند را کسب کنند. شما اگه بازی گل‌گهر و نفت مسجدسلیمان را که 5 گل داشت کنار بگذارید بقیه بازی‌ها نهایتا دو گل داشت و چند بازی هم اصلا گلی به ثمر نرسید. غیر از گل جذابیتی هم در بازی ندیدیم.»
در جوانگرایی عجول بودیم
بازیکن سابق سپاهان از نحوه جوانگرایی تیم‌ها هم انتقاد کرده و اظهار کرد: «فوتبال ما برای اینکه تغییر نسل دهد خیلی عجول عمل کرد و در همین راستا بازیکنان جوان زیادی با کیفیت معمولی خیلی زود و راحت به تیم‌های بزرگ راه پیدا کردند. نتیجه این کار هم زود کنار رفتن بازیکنان نه‌چندان سن بالا بود که باعث شد برای مدتی لیگ‌مان خالی از ستاره شود. الان هم که می‌بینیم بازیکنان جوان چیز خاصی برای ارائه دادن در تیم‌های بزرگ ندارند. زمانی بازیکنان برای راه‌یابی به تیم‌های مطرح و پرطرفدار باید چند سالی در لیگ می‌درخشیدند و وقتی هم راهی تیم‌های بزرگ می‌شدند با نیمکت‌نشینی شروع می‌کردند اما الان می‌بینیم بازیکن یک سال نیست راهی لیگ برتر شده آن وقت با چند میلیارد تومان سر از تیم‌های بزرگ درمی‌آورد. اینها نشان‌دهنده این است که لیگ‌مان دیگر بازیکن‌ساز نیست و سطح بازیکنان و تیم‌ها تقریبا رو به پایین و برابر است.»
بازیکنان و مربیان براساس توانایی جابه‌جا نمی‌شوند
وی در پاسخ به این سوال که فکر می‌کند دلیل افت لیگ‌مان و پایین آمدن سطح تیم‌ها چیست؟ تاکید کرد: «بگذارید یک واقعیت را بگویم. ببینید در فوتبالی که بازیکنان و مربیانش نه براساس توانایی بلکه براساس ارتباط خوب داشتن با دلال‌ها جابه‌جا می‌شوند نباید انتظار پیشرفت تیم‌ها و بالا رفتن سطح کیفی مسابقات را داشته باشید. متاسفانه کسانی که باید در این فوتبال باشند بیرون گود هستند و افرادی که نباید باشند، در این فوتبال زیادند. فوتبال ما به این سمت و سو می‌رود. من خودم را مثال می‌زنم. بعد از بازی در تیم‌های بزرگ و مطرحی چون سپاهان، تراکتور، پرسپولیس و استقلال با آمار گلزنی بالا، رفتم و مدارک مربیگری را از پایین به بالا شرکت کردم و در همه کلاس‌ها جزو بهترین‌ها با کسب نمرات بالا بودم اما در این فوتبال جایی ندارم. این مدارک برای من چه خروجی‌ای داشته و فدراسیون فوتبال چه برنامه‌ای برای من و امثال من دارد. در فوتبال ما اگر ارتباطی با واسطه‌ها نداشته باشی جایی برای کارکردن ندارید. شما در فوتبال اروپا می‌بینید که رونالدو به‌عنوان بهترین بازیکن جهان بوده اما وقتی دچار افت شد هیچ تیمی نبود که او را از منچستر بخرد. به‌خاطر اینکه آنجا عملکردهاست که ارزیابی می‌شود نه اینکه دلال‌ها و واسطه‌ها برای باشگاه‌ها تصمیم‌گیرنده باشند. در این فوتبال با احترام به شایسته‌ها، آدم‌ها از یکدیگر آتو دارند و به خاطر همین هم در کنار هم کار می‌کنند. شما هم اگر از کسی آتو نداشته باشید جایی در این فوتبال نخواهید داشت.»
سیستم‌های 20 سال قبل دیگر جواب نمی‌دهد
سیدصالحی در واکنش به این موضوع که گفته می‌شود مربیان ایرانی دیگر چیزی برای ارائه ندارند، گفت: «بله. فوتبال امروز دنیا تبدیل به علم شده است و مربیان باید مدام خودشان را به‌روز کنند در غیر این صورت از بورس می‌افتند. سیستم‌های 20 سال پیش یک‌سری از مربیان هر چقدر هم خوش‌نام باشند دیگر جواب نمی‌دهد. مربیگری امروز دنیا تبدیل شده به یک کار کاملا گروهی و منظم در یک چرخه. مربیان بزرگ حتی یک گروه مشاور در زمینه‌های مختلف کنار خود دارند و برای انتخاب بازیکن، سیستم و عوامل مختلف با گروه کنارشان مشورت می‌کنند. تصمیمات به هیچ عنوان شخصی گرفته نمی‌شود. همین ناگلزمن را مثال می‌زنم، او در 22 سالگی به خاطر مصدومیت از فوتبال خداحافظی کرد اما بعد از گذراندن کلاس‌های مربیگری و علم روز خودش را به سطح گواردیولا و کلوپ رسانده است. این به‌خاطر این است که آنها مسیر درست را می‌روند. متاسفانه مدیران ما دنبال این هستند که با کدام واسطه ارتباط بگیرند تا از طریق او به فلان مربی و فلان بازیکن برسند! پس در این فوتبال چه توقعی می‌شود داشت؟ شایسته‌های زیادی پشت خط مانده‌اند و کسی نیست حق‌شان را بدهد. من در تابستان گفتم همین بازیکنانی که سرشان دعواست کیفیتی ندارند. زمانی که ما بازی می‌کردیم از این رقم‌های میلیاردی خبری نبود اما تا دلتان می‌خواست بازیکن خوب بود. به‌طور مثال زمانی که استقلال بودم رقبای من فرهاد مجیدی، آرش برهانی، رضا عنایتی و سیاوش اکبرپور بودند و شما حسابش را بکنید آن تیم در لیگ دوم شد. آن زمان 70 درصد تیم‌ها قوی بودند و ضعیف‌ها هم به قول گزارشگر خوب کشتی‌مان چغر و بدبدن بودند. اما الان شما ببینید تیم‌ها بالای جدول‌مان چه فوتبالی ارائه می‌دهند.»
با فوتبال اقتصادی به جایی نمی‌رسیم
سیدصالحی با تاکید بر اینکه مربیان داخلی ما به فوتبال اقتصادی روی آورده‌اند، به «فرهیختگان» گفت: «تیم‌ها کار تاکتیکی خاصی نمی‌کنند و در بازی‌ها همه دنبال این هستند که از روی ضربات ایستگاهی و کرنر به گل برسند. یکی نیست بگوید شمایی که چندمیلیارد آوردی یک بازیکن به خدمت گرفتی پس یک فوتبالی هم ارائه بده که تماشاگر لذت ببرد. اگه می‌خواستی از کرنر به گل برسی نیازی به این همه هزینه نبود. باشگاه بارسا به‌خاطر مشکلات مالی تا مرز نابودی رفت و با از دست دادن ستاره‌هایش داشت ورشکست می‌شد، اما به مربی جوانی مثل ژاوی اعتماد کردند و او هم به یک‌سری جوان اعتماد کرد که نتیجه‌اش را دید. همین بازیکنان جوان بارسا سه سال دیگر جزء بهترین‌ها خواهند شد. در فوتبال ما اکثر باشگاه‌ها مدعی‌اند که آکادمی دارند اما کدام‌شان بازیکن‌سازی می‌کنند؟ اکثر باشگاه‌ها در فصل نقل‌وانتقالات دنبال بازیکنان یکدیگر هستند و بی‌جهت قیمت بازیکنان را افزایش می‌دهند. بازیکنانی که در تابستان سرشان دعوا بود در این 8 هفته چه کار خاصی واقعا برای تیم‌شان انجام داده‌اند؟ چون فضای مجازی آمده و افتاده دست چند دلال. این دلال‌ها هر بازیکنی که با آنها کار کند را با تبلیغات گران می‌کنند و با چند میلیارد می‌فروشند به باشگاه ها. با این روش قیمت بازیکن دو میلیاردی در همین نقل‌وانتقالات به 20 میلیارد رسید. امیدوارم مدیران ما این مسائل را متوجه شده و برای سال‌های آینده به بازیکنان براساس عملکرد واقعی‌اش پول پرداخت کنند نه اینکه هر بازیکنی اسم‌شان در رسانه‌‌ها و پیج‌های اینستاگرامی بیشتر مطرح شده است. چرا برای پول بیت‌المال ارزش قائل نیستیم؟»
فدراسیون برای دلال‌ها کلاس بگذارد!
بازیکن سابق سرخابی با انتقاد از فدراسیون فوتبال اظهار کرد: «امثال ما مربیان جوان که دوره‌های مربیگری را به‌طور کامل با نمرات بالا پشت سر گذاشته‌ایم مورد حمایت آنها نیستیم و بیرون گودیم. با این شرایط بهتر است فدراسیون برای دلال‌ها کلاس بگذارد چون آنها در این فوتبال تاثیرگذارترند. حرف من این است که مربیان شاغل چرا باید همه دغدغه‌شان این باشد که با مدیرعامل خوب ارتباط بگیرند تا برکنار نشده یا تیم بعدی هم داشته باشند؛ در حالی که تمام فکر و ذهن آنها باید این باشد که علم مربیگری کسب کنند و خودشان را به‌روز کنند. خیلی‌ها می‌گویند فلان دانشجو بعد از سال‌ها درس خواندن بیکار است چون برای کار کردن ارتباط ندارد. این دقیقا درباره یک‌سری از مربیان شایسته و بیرون گود ما صدق می‌کند چون آنها ارتباطی با مدیران ندارند. شما در همین لیگ یک و دو خودمان ببینید که مربیان سال‌به‌سال یا نیم‌فصل‌به‌نیم‌فصل جایشان را با یکدیگر عوض می‌کنند با وجود اینکه در تیم قبل خود بدترین نتایج را گرفتند. پس همان ارتباط حرف اول را می‌زند. من در تلویزیون هم گفتم همین فصل پیش شما اگر لژیونرها را از تیم ملی جدا می‌کردید مطمئن باشید با نفرات داخلی محال بود به جام‌جهانی صعود کنیم. این یعنی اینکه لیگ‌مان بازیکن‌ساز نیست و باید از نو کوبیده و ساخته شود. برای همین باید به کارلوس کی‌روش حق داد که اصلا این لیگ را نگاه نکند چون چیزی برای ارائه نداریم. در این شرایط قطعا سرمربی تیم ملی حق دارد سراغ لژیونرها رفته و حتی نفرات ذخیره لیگ‌های اروپایی را به بازیکنان لیگ برتر خودمان ترجیح دهد. چون می‌داند همان بازیکن ذخیره در تیم باشگاهی‌اش بهترین تمرینات بدنی و فنی را انجام می‌دهد. اگر فدراسیون فکری به وضع این فوتبال نکند سال‌به‌سال بدتر خواهیم شد.