زهرا رمضانی - فاطمه طاری بخش، گروه دانشگاه: دهه 40 به‌عنوان مدرسه عالی دختران شناخته می‌شد. کمی بعد در سال 1354 و پس از تبدیل‌شدن به سازمان آموزش دولتی توانست برای اولین‌بار از طریق آزمون سراسری دانشجو جذب کند. صحبت از دانشگاهی است که پس از انقلاب اسلامی با عنوان دانشگاه الزهرا و یکی از مراکز آموزش عالی ویژه زنان شناخته می‌شود. ریاست این دانشگاه از مهرماه 1400 برعهده فریده حق‌بین گذاشته شد. او استادتمام گروه زبانشناسی و عضو هیات‌علمی دانشگاه الزهرا است و دکتری خود را در رشته زبانشناسی همگانی از دانشگاه علامه‌طباطبایی اخد کرده است. حق‌بین پیش از ریاست دانشگاه الزهرا سابقه ریاست کمیته برنامه‌‌ریزی درسی و گسترش رشته زبانشناسی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و معاونت آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشگاه الزهرا را در رزومه خود دارد. او در آغاز دومین سال مسئولیت خود در برابر خبرنگاران «فرهیختگان» نشست و به سوالات آنان پاسخ گفت که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.
دانشگاه الزهرا(س) جزء معدود دانشگاه‌های تک‌جنسیتی کشور محسوب می‌شود؛ این موضوع چقدر در کارایی دانشگاه هم اثر مثبت و هم اثر منفی داشته است؟
در ابتدا من کمی سوال را اصلاح می‌کنم؛ چون ما در کشور دانشگاه تک‌جنسیتی بسیاری داریم. مثل دانشگاه امام حسین، دفاع ملی و... . که تک‌جنسیتی ویژه آقایان هستند؛ از این رو باید بگویم که ما یکی از دانشگاه‌های ویژه دختران به شمار می‌رویم که حیطه فعالیت و ذی‌نفعان اصلی‌مان دانشجویان دختر هستند. همین مساله باعث می‌شود تا مانند بسیاری از حوزه‌های دیگر که برای آن محدودیت تعیین می‌کنیم، ما هم محدودیت‌هایی را داشته باشیم. یعنی زمانی که دانشجو می‌گیریم، 50 درصد از جمعیت آموزش عالی را کنار می‌گذاریم. در دانشگاه‌هایی که ویژه مردان است نیز این اتفاق می‌افتد. وقتی ما ماموریت خاصی را تعریف می‌کنیم، همراه با خود محدودیت هم می‌آورد. طبیعی است که این محدودیت، هم به فرصت و هم تهدید شمرده می‌شود. فرصت آن این است که در فضایی که دانشجویان همه دختران هستند، فضا راحت‌تر بوده و دانشجو سرکلاس می‌تواند به‌راحتی ابراز عقیده کند. کما اینکه ما استاد مدعو داریم که در دانشگاه شریف و... تدریس می‌کند و در الزهرا نیز درس می‌دهد و از نوع ابراز عقیده دانشجو در این دانشگاه ابراز رضایت دارد. یعنی در چنین فضایی، مسائلی که ممکن است از نظر جامعه‌شناسی، روان‌شناسی و رفتار‌شناسی مخل باشد؛ حل می‌شوند و دانشجویان به‌راحتی اظهارنظر می‌کنند. البته تنها در ایران دانشگاه ویژه بانوان نداریم، بلکه در بسیاری از کشورها مانند کره جنوبی، ژاپن، عربستان و... نیز چنین دانشگاه‌هایی با اهدافی خاص وجود دارد. از فرصت‌ها که بگذریم، باید گفت تهدید دانشگاه تک‌جنسیتی این است که وقتی می‌خواهیم دانشجوی نخبه بگیریم که طبیعتا همه دانشگاه‌ها برای پذیرش نخبگان در رقابت هستند، ما مجبور می‌شویم در این عرصه 50 درصد از جمعیت را کنار بگذاریم. با این حال نباید این مهم را نادیده گرفت که هنوز کسانی هستند چه در بین والدین و چه دانشجویان که حضور در دانشگاه‌های تک‌جنسیتی را ترجیح می‌دهند. حتی برخی از اعضای هیات‌علمی زن با اینکه از نظر فرصت شغلی می‌توانند به دانشگاه‌های دیگر بروند، اما دانشگاه الزهرا را انتخاب می‌کنند. خوشبختانه ما جزء دانشگاه‌های تک‌جنسیتی و قدیمی کشور هستیم که در زمره 14 دانشگاه بزرگ قرار داریم.
شورای عالی انقلاب فرهنگی کارگروه ملی زن را به دانشگاه الزهرا سپرد
حضور هیات‌علمی و دانشجویان امکان کار علمی دقیق و گسترده‌تری در حوزه زنان را برای شما فراهم کرده است؛ مثلا در همین راستا پژوهشکده زنان هم در دانشگاه الزهرا(س) فعال شده است. البته همیشه انتقاداتی هم نسبت به میزان فعالیت‌های علمی در حوزه زنان هم وجود دارد. دانشگاه تا چه میزان از این فرصت استفاده کرده و پاسخگوی نیازهای پژوهشی بوده است؟
مقوله زنان، حوزهای بین رشته‌ای محسوب می‌شود. روان‌شناسی، جامعه‌شناسی و حقوق همگی در این موضوع دخیل بوده و طبیعی است که بحث مطالعات زنان و خانواده در دنیا جز مباحثی است که بین رشته‌ای تعریف می‌شود. البته سابقه طولانی هم ندارد، از این رو جای کار فراوانی در این حوزه وجود دارد. حوزه زنان رویکردهای مختلف از فمینیسم رادیکال (نگاه افراطی که حاکی از برتری زنان نسبت به مردان است) تا رویکردهای تخفیف‌یافته آن را شامل می‌شود. اما نگاه اسلام به مقوله زن متفاوت است. یعنی نگاه برتری به زن وجود ندارد، بلکه نگاه تکمیلی است؛ سعی پژوهشکده زنان هم این است که بتواند نگاه اسلام به زن را نهادینه کند، هرچند این کار از لحاظ محتوا و روش‌شناسی کار ساده‌ای نیست. علت آن این است که کسی که می‌خواهد در چنین حوزهای ورود کند، نه‌تنها نیاز به تسلط به منابع اصیل اسلامی دارد؛ بلکه باید منابع غربی را نیز در اختیار داشته باشد تا بتواند نگاه غرب را در برابر ایدئولوژی و نگاه اسلام به چالش بکشد. ما هنوز در ابتدای راه هستیم و تلاش‌مان این است که بتوانیم همه نگاه‌های موجود را در کنار هم جمع کنیم. بد نیست در اینجا به این مساله هم اشاره کنم که شورای عالی انقلاب فرهنگی کارگروه ملی زن را به دانشگاه الزهرا سپرده است. در این کارگروه نظریه‌هایی که مربوط به حوزه زنان و خانواده است در دانشگاه داوری می‌شود. ما از این رهگذر قصد داریم که نشست‌های گفت‌وگویی و طرح نظریه داشته باشیم، به این دلیل که امکان دارد، امروز کسانی در این حوزه متخصص باشند که هنوز معرفی نشده‌اند. هدف ما این است که از طریق این نشست‌ها برای اینکه در حوزه زنان و خانواده، فضای گفت‌وگو درباره مباحث مختلف شکل بگیرد را بسترسازی کنیم. شخصا معتقدم در حوزه زنان باید مباحث مربوط به کودکان را هم اضافه کنیم. خانواده وقتی خانواده کاملی می‌شود که کودک در آن حضور داشته باشد. متاسفانه چالش‌ها و مشکلات اجتماعی مربوط به کودکان نیز کم نیست و ما با کودکان کار، کودکان طلاق و... روبه‌رو هستیم. از این رو معتقدم باید مباحث مربوط به کودکان نیز در ماموریت این پژوهشکده و گروه قرار بگیرد.
با توجه به وضعیت امروز زنان در جامعه، به نظر می‌رسد دانشگاه‌ها به‌ویژه دانشگاه الزهرا(س) با تاخیر وارد این حوزه شده و سرعت لازم در پاسخ را نداشته است.
ببینید اگر شما بخواهید درباره دیر بودن صحبت کنید شاید خیلی موارد دیگر هم دیر باشد. مسائل حوزه فرهنگ، مسائل مربوط به این رشته و ماهیت و خدمات آن قرار است، مورد مطالعه قرار گیرد تا به بهبود فضای فرهنگی کمک کند. واقعیت این است که از زمانی که انقلاب اسلامی اتفاق افتاد؛ شرایط اضطرار همیشه کشور را درگیر مخاطرات خودش کرده است. شما می‌دانید که پرداختن به امور فرهنگی از امور ضروری و واجب است، اما همیشه یک امر اضطرار پیش می‌آید. مثل این می‌ماند که ما بگوییم می‌خواهیم ساختمان را نوسازی کنم، قبل از نوسازی چون آتش گرفته باید آتش‌نشانی را بفرستیم و بودجه را صرف خاموش‌کردن آتش کنیم. دشمنان ما می‌دانند که چگونه ما را درگیر کنند و واقعا اگر فضایی که غرب علیه اسلام درست کرده برایمان ایجاد نمی‌شد، فرهنگ اثرگذاری بیشتری داشت. فکر کنید ما فرهنگ کار را در جامعه جای بیندازیم یا فرهنگ عرق به میهن، فرهنگ اخلاق‌مداری، فداکاری و... را در جامعه جای بیندازیم، بسیاری از مشکلات حل می‌شود اما خب مثل این می‌ماند که ما همیشه در حال رسیدگی به امور اضطراری هستیم. خیلی پیش نمی‌آید که با فراغ بال اولویت‌بندی کنیم.
با توجه به گستردگی مسائل مربوط به حوزه زنان، اولویت فعالیت‌های پژوهشی در این پژوهشکده بر چه اساسی انتخاب می‌شود؟
اساس آن اعضای هیات‌علمی هستند؛ چون هیات‌علمی پژوهشگر، طرح پژوهشی خودشان را در این حوزه‌ها تعریف می‌کنند و بعد از تعریف‌کردن طرح و تصویب در شورای پژوهشی پژوهشکده به شورای پژوهشی دانشگاه می‌رود. پس از تصویب برخی از آنها، طرح‌های پژوهشی نیازمحور براساس سفارشات خارج از دانشگاه و موسسات مختلف انجام می‌گیرد. بعضی از طرح‌ها نیز درواقع چون موظف استاد هستند، ممکن است نیازمحور یا سفارش نهادهای خارج از دانشگاه نباشند لذا مصوب خود دانشگاه است و از بودجه دانشگاه هزینه می‌شود. آثار خوب کتاب می‌شود و دستاوردهای پژوهشکده به شکل‌های مختلف منتشر می‌شود، اما واقعیت این است که ذات کار به این دلیل که صبغه فرهنگی دارد، سفارشاتش محدود است و عددهایی که از نظر رقم بودجه پژوهشی وجود دارد و سفارش می‌گیرند کم است. اگر طرح صنعتی باشد عددها و رقم‌ها زیاد است. این طرح‌ها عموما زیر 50 میلیون تومان است و حدود 30 یا 20 میلیون است. در حال حاضر هم که سال به سال تورم بیشتر می‌شود، درصدی نیز به این مقدار اضافه می‌شود.
سالانه چه تعداد طرح به سفارش خارج از دانشگاه دارید؟
عدد ثابتی وجود ندارد و یک سال بیشتر است و یک سال کمتر است.
خروجی پژوهشکده زنان دانشگاه الزهرا(س) مطلوب نیست
شما به‌عنوان رئیس دانشگاه فکر می‌کنید که دستگاه‌ها از خروجی این پژوهشکده استفاده می‌کنند؟
از نظر من خروجی کلی پژوهشکده مطلوب نیست. دستگاه‌ها به‌هیچ‌وجه استفاده نمی‌کنند و به جایی نرسیدیم که از دستگاه‌ها استفاده کنند. چون حجم کار بزرگ است و در حال حاضر به‌خصوص از زمانی که انسیه خزعلی معاون زنان رئیس‌جمهور شد؛ عرصه وسیعی را در این حوزه فعال کرد. ما 8 پروپوزال به این معاونت ارائه دادیم، که از این 8 پروپوزال دو طرح پذیرفته شد و منجر به عقد قرارداد شده است. باید دید که سازمان برنامه‌وبودجه، بودجه‌ها را در قسمت‌های مختلف چگونه تنظیم می‌کند؟ چند درصد به حوزه صنعت و معدن تعلق می‌گیرد؟ کمترین بودجه برای حوزه فرهنگ است و ما نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که عدد قابل ملاحظه‌ای در این حوزه رد و بدل شود؛ اما امیدواریم در آینده اتفاقی بیفتد که این‌طور شود. در واقع اگر برای حوزه فرهنگ نیز هزینه شود، اتفاق مبارکی است. اما شرایط کشور به این صورت است که دائم در حال خاموش‌کردن آتش است. بحث بارندگی شدید و سیلی که راه افتاد، بودجه‌ای که می‌بایست در جایی دیگز هزینه می‌شد، برای تامین آب شرب همدان یا خوزستان که درگیر بی‌آبی شدند، هزینه می‌شد. در واقع منابع و اعتبارات از جایی که الان اگر پول به آنجا نرسد مردم هلاک نمی‌شوند تامین می‌شود و آب و غذای مردم اولویت است و باید در هنگام خطر بروند و از آنجا هزینه کنند. در واقع هنگامی که اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی برای جایی رخ می‌دهد، شاید اولین جایی که از آن هزینه می‌شود بودجه فرهنگی باشد. من به‌عنوان متولی دانشگاهی که اساس و طبیعت فرهنگ‌سازی دارد؛ درک می‌کنم که بسیار سخت می‌گذرد. به من و به جامعه‌ای که من متولی آن هستم و باید پاسخگو باشم، سخت می‌گذرد. اما وقتی با دید منطقی به آن نگاه می‌کنم، می‌گویم که شاید اگر من جای دستگاه‌های مربوطه بودم، همین کار را می‌کردم چون آب برای مردم مهم‌تر است. نمی‌توان آب را به مردم نرساند.
شرایط دانشگاه الزهرا(س) دست‌کمی از اوضاع کم‌آبی کشور ندارد!
در این سال‌ها روسای دانشگاه‌ها انتظار توجه خاص از سوی مسئولان آموزش عالی را داشته‌اند، نگاه شما نسبت به فضای کنونی چگونه است؟
من انتظار دارم که بین دانشگاه‌ها توجه بهتری به دانشگاه الزهرا(س) شود. شرایط دانشگاه الزهرا(س) دست‌کمی از اوضاع کم‌آبی در یکی از شهرهای کشور ندارد. مضیقه‌های ما بسیار بیشتر شده است. اما من انتظار رویایی از ماجرا ندارم، یک انتظار منطقی و انتظار واقعی نیز از توجه مسئولان داریم.
منطقا دانشگاه الزهرا(س) قرار است، نماد آموزش عالی بانوان ایران به‌عنوان یک کشور اسلامی باشد. اسلام نگاه شایسته‌ای به علم و به زنان دارد. اسلام علم را عامل قدرت می‌داند و زنان قدرتمند موثر هستند، هر حوزهای که مورد حمایت زنان بوده به پیروزی و موفقیت منجر شده است. دامان زن مبدا عروج است. دانشگاه الزهرا(س) داعیه‌دار هر دوی اینهاست. نظام باید توجه ویژه به آن داشته باشد، پس از این انتظاری منطقی و حقیقی است. اما انتظار واقعی؟ متاسفانه درواقع و عمل تقریبا هیچ؛ در کلام سخنان امیدبخش فراوان است اما در عمل خیر.
البته بنده از خودم نیز انتظار تلاش بیشتر را دارم و معتقدم حقی است که باید احقاق شود برای احقاق این حق باید تلاش کرد. ذاتا التماس‌کردن برای گرفتن حق را نمی‌پسندم، چه چیزی را می‌پسندم؟ نشان‌دادن قابلیت‌های دانشگاه و ظرفیت‌های آن. معتقدم وظیفه من این است که دانشگاه الزهرا(س) را بشناسانم.
اساتید بین ماندن یا برگشتن مردد شده‌اند
امروز برخی از روسای دانشگاه‌ها از به صدا در آمدن زنگ خطر مهاجرت اساتیدشان صحبت می‌کنند، این مساله در دانشگاه الزهرا(س) هم وجود دارد؟
این موضوع در دانشگاه ما نیز وجود دارد و منکر آن نمی‌شوم. اما واقعیت این است که یک سری از همکاران‌مان متقاضی بازنشستگی هستند. این پدیده جدیدی نیست، 75 درصد اعضای هیات‌علمی ما خانم هستند. خانم‌ها حق‌التدریس نمی‌گیرند و مایل هستند که صرفا در حد واحد موظف خود کار کنند و بقیه آن را در خانه باشند. خانم‌ها دوست ندارند که بالای 30 سال کار کنند، البته طبیعی هم است. مسئولیت زندگی و درآمد و خرج و مخارج را همسر هم می‌تواند تامین کند. ترجیح می‌دهند که زودتر بازنشسته شوند و به امور شخصی که سال‌ها به آن فکر کردند؛ بپردازند. مدل‌شان این‌طور است و انگیزه ندارند و مربوط به امروز نمی‌شود. اما منکر این نیستم که اصلا وجود ندارد. مهاجرت در اعضای هیات‌علمی جوان وجود دارد و دیده می‌شود که مرخصی بدون حقوق می‌گیرند و می‌روند. البته ما درحال بررسی و تمهیدِ سازوکارهایی هستیم که استادان ارتباط‌شان را قطع نکنند و بعد از مدتی بازگردند. تنفس می‌دهیم و اجازه می‌دهیم که اگر رویایی در ذهن افراد است؛ بروند و ببینند که این رویا واقعی است یا نه. اگر آن‌طور که تصور می‌کردند، نبود بتوانند بازگردند.
جذابیت کار به‌عنوان هیات‌علمی در دانشگاه کم شده است
چنین مواردی در دانشگاه زیاد شده است؟
این ماجرا از دوران کرونا آغاز شد. به این صورت که آموزش‌ها مجازی بود و برخی از اساتید از کشور می‌رفتند. تدریس‌شان مجازی بود. اما از زمانی که آموزش حضوری شده است و باید برگردند؛ بین آمدن و ماندن مردد شده‌اند. اکثر کسانی که رفته بودند آمدند، اما ما اساتیدی داشتیم که در دوران کرونا رفتند و بازنگشتند. حذف 30 درصد دوم حقوق اعضای هیات‌علمی، در خروج اساتید تاثیر داشت. در حال حاضر اساتیدی هستند که قصد مهاجرت ندارند، اما نمی‌خواهند در دانشگاه کار کنند و معتقد هستند درآمدشان درخارج از دانشگاه سه و حتی چهار برابر دانشگاه است. بحث فقط مهاجرت نیست بلکه کار در دانشگاه است. جذابیت کار در دانشگاه کم شده است و جذابیت تحصیل نیز کم شده است. جذابیت کار به‌عنوان هیات‌علمی در دانشگاه نیز کم شده است.
این موضوع را کلی می‌گویید یا صرفا بحث شما بر زنان متمرکز است؟
این موضوع کلی است. بعضی از موضوعات کمتر رنگ جنسیتی دارد. ابتدا من توضیحی درباره نخبه بدهم. نخبه کسی است که اگر تنها ابزار تحقیق را به او بدهی دلش به آن خوش است و این موضوع فرقی نمی‌کند که دختر باشد یا پسر. نخبه کسی است که باید به لحاظ علمی اقناع شود. روح، ذهن و مغزش باید از نظر علمی اقناع شود و این موضوع دختر و پسر ندارد. عضو هیات‌علمی نیز این‌طور است. من جوانان را می‌گویم. درمورد زنان گفتم که زمانی که به سن بازنشستگی می‌رسند، دیگر علاقه ندارند کار کنند. این نخبگان اما به سن بازنشستگی نرسیدند و جوان هستند. چه خانم باشد و چه آقا دنبال این است که دغدغه معیشت نداشته باشد، دغدغه کرایه خانه و... نداشته باشد و حقوق کافی داشته باشد و مطابق شان خودش زندگی کند. اگر می‌خواهد مهاجرت کند لازم نیست که به کشورهای دور برود. همین همسایگان ما مثل عربستان، امارات، ترکیه، خواهان اساتید ما هستند.
بخش اعظم بودجه‌ها در دانشگاه‌ها صرف حقوق می‌شود
در آستانه آغاز سال تحصیلی هستیم، با توجه به شرایط اقتصادی موجود پیش‌بینی شما از وضعیت بودجه و نسبت آن با هزینه‌ها چگونه است؟
شکی در این نیست که ما در تنگنا هستیم. هزینه ما با بودجه‌ای که تخصیص یافته است؛ تناسب ندارد. این موضوع مساله‌ای عمومی است. مشخص است که دو حوزه، بودجه زیادی را جذب می‌کند و بخش اعظم بودجه‌ها به آن سمت می‌رود که شامل حقوق و تغذیه می‌شود. جنس این دو از جنس مساله آلودگی آب است که باید به‌سرعت به آن رسید و اولویت دارد. در حال حاضر بخش اعظم بودجه‌ها در همه دانشگاه‌ها صرف حقوق می‌شود و عدد درشتی نسبت به بودجه عمومی است. بخش دیگر نیز تغذیه دانشجویان است. همه دانشگاه‌ها گفتند که قبل از کرونا با بعد از کرونا تفاوت دارد. در تابستان سال 98 عدم تعادلی در بحث بودجه اتفاق افتاد و تحریم‌ها سخت‌تر شد، تمهیدات اقتصادی نیز به‌درستی انجام نگرفت. پشت آن نیز کرونا اتفاق افتاد و بعد از آن نیز جنگ روسیه و اوکراین که مشکل کمبود گندم و درپی آن کالاهای اساسی که مرتبط با غذای مردم است پیش آمد. قیمت این چهار قلم جنسی که پایه تغذیه محسوب می‌شود یعنی گوشت و مرغ و روغن و برنج افزایش یافت. افزایش قیمت چند قلم کالایی که پایه غذا در تغذیه دانشجویان است و افزایش 57 درصدی حقوق کارکنان رقم درشتی در کسر بودجه دانشگاه ایجاد کرده است.
راهکارتان برای رفع مشکلات مالی چیست؟
چاره‌ای نداریم جز اینکه سراغ صندوق رفاه و سازمان امور دانشجویان برای کسر بودجه ناشی از گرانی ارزاق برای تغذیه برویم.
یکی از دغدغه‌های روسا نیز بحث خوابگاه است که در دوران کرونا بخشی از خوابگاه‌ها خودگردان تغییر کاربری دادند، خوابگاه شما به چه شکل است و خوابگاه متاهلی به دانشگاه الزهرا(س) می‌آید یا خیر؟
متاسفانه ما در فضای خوابگاهی بسیار محدودیت داریم و به ناچار با اعلام در دفترچه کنکور مجبوریم ساکنان استان تهران و البرز را نپذیریم و هنگامی که دانشجو انتخاب رشته می‌کند درمورد دانشگاه الزهرا باید به این نکته توجه کند. برخی خوابگاه‌ها که ما با آنها کار می‌کردیم به‌تدریج وارد چرخه شده‌اند. درمورد خوابگاه متأهلان شاید ضرورت آن برای دانشگاه تک‌جنسیتی ویژه بانوان بیشتر از سایر دانشگاه‌ها باشد زیرا فرزند به‌خصوص در سنین جوانی مادر همواره باید در کنار مادر باشد. لذا در کنار فضای تحصیلی برای مادران دانشجو دو ضرورت به‌صورت مبرم وجود دارد. اول مهد کودک، مدرسه پیش‌دبستانی و حتی دبستان و دوم خوابگاهی که بعد از کلاس مادر و فرزند در کنار هم باشند و این همان خوابگاه متأهلان است.
به مجوز جذب اعضای هیات‌علمی بیشتر نیاز داریم
مسئولان وزارت علوم از اختصاص اعتبار ویژه به دانشگاه الزهرا(س) صحبت کرده بودند، اختصاص این اعتبار به کجا رسید؟
مقوله اختصاص اعتبار ویژه نیز به این ترتیب بود که مجلس ورود کرد و حتی شنیدم، قرار است بودجه این حوزه براساس سطح دانشگاه و نه نگاه جنسیتی ارائه شود، یعنی سطح یک را 25 میلیارد تومان، سطح دو را 15 میلیارد تومان و سطح بعدی را 10 میلیارد معین کرده‌اند یعنی براساس نظم و قاعده عمومی و نه با نگاه اینکه دانشگاه ما ویژه بانوان است. این‌طور نبود. در واقع حمایت خاص از دانشگاه الزهرا نشد، واقعا باید دانشگاه‌های مخصوص زنان را ویژه دید، چون شرایط‌شان ویژه است. یعنی معمولا اساتید خانم ترجیح می‌دهند پس از 30 سال و حتی کمتر بازنشسته شوند یا ترجیح می‌دهند حق‌التدریس نگیرند. این یعنی اینکه مثل دانشگاه‌های دیگر نمی‌توان در زمان طولانی‌تری از ظرفیت هیات‌علمی استفاده کرد. معنی آن این است که باید به این دانشگاه‌ها مجوز جذب بیشتری داده شود. یعنی روند ترک دانشگاه درمورد استادان خانم در دوران خدمت بیشتر و طول خدمت‌شان کوتاه‌تر است، پس این دانشگاه‌ها باید مجوز جذب و استخدام بیشتری داشته باشند و بودجه حق‌التدریس‌شان نیز باید بیشتر شود. وقتی استاد تمام‌وقت کم می‌شود و استخدام کم باشد باید از حق‌التدریس استفاده کنم و بودجه بیشتری برای حق‌التدریس داشته باشم.
عمر ساختمان‌های دانشگاه الزهرا(س) از کلنگی بودن هم گذشته است
یکی از مشکلاتی که امروز دانشگاه‌های کشور با آن روبه‌رو هستند، بحث قدمت ساختمان‌های آنهاست، شرایط دانشگاه الزهرا(س) در این حوزه را چطور ارزیابی می‌کنید؟
در جلسه روسای دانشگاه در تبریز گفتم که یک کمیته بررسی وضعیت ابنیه دانشگاه‌ها باید داشته باشیم. دانشگاهی مثل الزهرا تقریبا 60 سال است که ساخته شده است. ساختمان زمانی که 30 ساله می‌شود، کلنگی است. در حال حاضر تعداد زیادی از دانشکده‌های ما سنی معادل سال 43 دارند و در سال 1340 ساخت آنها آغاز شد، این ساختمان‌ها احتیاج به مقاوم‌سازی و نوسازی دارند، تاسیسات‌شان کهنه و فرسوده است. سیم‌کشی و لوله‌کشی و همگی باید تغییر کند. رادیاتورهای شوفاژ بعضی از دانشکده‌ها، تنها در موزه پیدا می-شود! آزمایشگاه‌های دانشگاه درسال 1315 ساخته شده و هم سن پل ورسک است. دو مجموعه ساختمان-خوارزمی، دانشکده مدیریت و علوم اقتصادی اجتماعی بعد از انقلاب ساخته شده‌اند.
در بهترین حالت 49 درصد بودجه تعیین‌شده اختصاص پیدا کرده است
چند درصد از بودجه تخصیص پیدا کرده است؟
در ماه‌های مختلف متفاوت بوده است. در اعتبارات هزینه‌ای، تبصره 14 بند الف (هدفمندی یارانه‌ها) اختصاصی، تملک (تعمیروتجهیز) تملک (طرح فضای آموزشی) بین حدود 21.5 تا 49.69درصد فرق می‌کند.