محمدرضا حاجی‌عبدالرزاق، خبرنگار گروه ورزش: پیشکسوت تیم‌ملی و استقلال عقیده دارد که در فوتبال اسم‌ها فقط موفقیت را به همراه نمی‌آورند و برای موفق شدن و قهرمانی باید شاخصه‌های زیادی را مدنظر قرار داد. می‌گوید تیم‌هایی موفق می‌شوند که از آکادمی‌های خود و از تیم‌های رده‌های سنی که دارند باید تغذیه شوند تا هم از لحاظ فنی و هم مادی به سرانجام برسند. استقلالی‌ها در ترکیه تمرینات سفت و سختی را برای حضور در فصل جدید لیگ برتر انجام می‌دهند و همین بهانه‌ای شد تا به سراغ ستاره سال‌های دور این تیم برویم و شرایط چنین تمرینات و پیش‌بینی آینده تیم ساپینتو را از وی جویا شویم هرچند در این گفت‌وگو درخصوص وضعیت سایر تیم‌ها ازجمله سپاهان و پرسپولیس هم از وی جویا شدیم. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با حسن روشن را در ادامه می‌خوانید.
از استقلال و تمرینات سفت و سخت ساپینتو در اردوی ترکیه صحبت را آغاز کنیم. به نظر می‌رسد فشار تمرینات استقلال به قدری زیاد است که عده‌ای از بازیکنان تیم آن را بی‌سابقه می‌دانند. در این خصوص صحبت می‌کنید؟
من نمی‌خواهم الان درباره ساپینتو فعلا صحبتی را مطرح کنم چون خیلی زود است. حتما باید این مربی کارش را آغاز کند تا بعدا بتوانیم درباره عملکرد فنی وی به صحبت و آنالیز بپردازیم اما اینکه بچه‌ها دارند فشار سنگینی را متحمل می‌شوند یک امر عادی محسوب می‌شود. الان فوتبال برعکس قدیم شده که اول مربی بود و بعد بازیکن و بعد شاهد تمرینات بودیم بلکه الان ابتدای به امر برنامه تمرینی را آماده می‌کنند و سپس براساس آن کارها را پیش می‌برند. اولین برگ برنده و موفقیت تیم‌ها قدرت بدنی و آمادگی جسمانی به‌شمار می‌رود و این‌طور نیست که شما بدون تمرینات فشرده در پیش‌فصل بتوانید از ماراتن لیگ برتر جان سالم به در ببرید. به نظر من هم فشار تمرینات باید به اندازه‌ای باشد که بازیکنان حتی نتوانند از خستگی شب‌ها بخوابند.
دیگر چه ارکانی برای موفقیت تیم‌ها مهم هستند؟
بعد از اینکه بحث تمرینات بدنی و آمادگی جسمانی به خوبی پیش رفت باید به لحاظ روحی و روانی به بازیکنان رسیدگی کرده و به قول‌هایی که به آنها داده‌اند باید عمل کنند تا از این لحاظ هم مجموعه تیم برای آغاز فصل آماده شوند. در ادامه اگر بازیکنی شایسته پوشیدن پیراهن استقلال باشد مشخص شده و توسط سرمربی برای حضور در ترکیب اصلی و فهرست تیم انتخاب می‌شود و درنهایت هم مربی است که فعلا دارد کارش را به نحواحسن انجام می‌دهد. البته چون ساپینتو ابتدای کار است قضاوت درباره وی خیلی زود است و باید صبر کنیم تا مسابقات شروع شود و بعد قضاوت را به آن زمان موکول کنیم.
درباره تیمی که بسته شده صحبت می‌کنید؟ استقلال فاز هجومی خود را تقویت کرده و از سوی دیگر در سایر پست‌ها شاهد حفظ شاکله تیم هستیم ولی با همه این تفاسیر به نظر می‌رسد که در چند پست مثل وینگر چپ به خاطر جدایی حسین‌زاده و نداشتن هافبک خلاق این تیم همچنان با مشکلاتی مواجه خواهد شد.
البته اینکه سال گذشته هم بدون هافبک خلاق قهرمان شدیم به شانس‌هایی مربوط می‌شود که به ما کمک کرد و این بماند اما در هر صورت یک تیم برای موفقیت و قهرمانی باید دو سه بازیکن کلیدی داشته باشد. اول گلر است که باید 6دانگ و مطمئن باشد. در ادامه یک دفاع وسط می‌خواهد و سپس یک پلی‌میکر و درنهایت یک تیم باید از بازیکنان چپ‌پا هم بهره ببرد که اگر این تعداد هرچه بیشتر باشد بهتر است. تیمی که چپ‌پا نداشته باشد بازی کردنش در لیگ خطاست و چنین تیمی هرگز بین مدعیان قهرمانی قرار نمی‌گیرد.
اما خرید بازیکنانی مانند شهباززاده و کاوه رضایی عملکرد بدی در بازار نقل و انتقالات محسوب نمی‌شود.
اتفاقا اینها خریدهای خوبی هستند و از لحاظ اخلاقی هم بچه‌های بدی نیستند و فوتبال هم خوب بازی می‌کنند اما در این بین از یک لحاظ حرکت استقلال روبه جلو نبوده؛ چراکه اگر این تیم به خوبی سازندگی می‌کرد امروز نیاز نبود تا این دسته از بازیکنان را برگرداند و این شاهد مدعای آن است که استقلال برای تغذیه خودش قدرت سازندگی ندارد که اگر داشت هیچ‌گاه به سراغ این بازیکنان نمی‌رفت و از موجودیت خودش استفاده می‌کرد. من به استقلالی‌ها این هشدار را می‌دهم که امسال سال خطرناکی برای این تیم محسوب می‌شود و دیگر شرایط مثل پارسال نیست.
چرا؟ چون تیم‌ها تقویت شده‌اند؟
کاری به سایر تیم‌ها ندارم بلکه ما باید به فکر خودمان باشیم و نباید به کسی کاری داشته باشیم. اینکه چه تیمی چه عملکردی داشته اهمیتی ندارد و فقط باید سرمان به کار خودمان باشد.
امروز خبر رسید که سپاهان گران‌ترین تیم تاریخ فوتبال ایران را بسته است.
مثل اینکه پول سپاهان را ترامپ می‌دهد. این‌طور که اینها خرج می‌کنند هیچ بعید نیست. وقتی این تیم برای وزارت صنایع است و پولش را همین وزارتخانه می‌دهد چرا باید چنین ریخت‌وپاش‌هایی را شاهد باشیم. این درحالی است که وزارت صنایع 10 تیم دارد، چرا به سایر تیم‌هایش رسیدگی نمی‌کند؟ چطور می‌شود که به بقیه کمتر می‌دهند و برای سپاهان این شکلی هزینه می‌کنند تا این لقب را بگیرد؟ در هر صورت من معتقدم که تیم‌هایی موفق هستند که بتوانند از موجودی خود از آکادمی و رده‌های سنی که دارند تغذیه کنند تا به این شکل هم چهار پنج سال برایشان بازی کرده و هم بعد این مدت آنها را به قیمت خوبی بفروشند تا هم به موفقیت برسند و هم سود مالی سرشاری را نصیب خود کنند اما حالا طوری شده که تیم‌ها فقط به دنبال آن هستند که بازیکن بخرند و فقط اول شوند اما وقتی این نفرات بروند، تازه مشکلات‌شان آغاز می‌شود. الان هم که خبر منتشر شده که حقوق آقای ساکت 90 میلیون در ماه است. خدا را شکر انگار یارانه این افراد دلاری است. اگر واقعا این عدد باشد که خیلی خوب است.
گذشته از این حرف‌ها، به آینده استقلال در فصل جدید چقدر امیدوارید؟
من امیدوارم اما چون جزئیات بیشتری نمی‌دانم باید صبر کنیم تا لیگ شروع شود و سپس در این مورد با دقت و با بررسی فنی بیشتری صحبت کنیم اما اینکه می‌گویید با فشار سنگینی کار را آغاز کرده است همین موضوع جای امیدواری زیادی دارد. امروز اولین عامل موفقیت تیم‌ها به آمادگی جسمانی بالا و کارهای بدنی برمی‌گردد. یک تیم به جز مسائل فنی باید توانش را هم داشته باشد. البته کار سخت را هم به تیمی می‌دهند که میانگین سنی پایینی داشته باشد و اگر با میانگین سنی بالا، برنامه‌های سنگین بدنی در دستور کار قرار بگیرد این کار می‌تواند حتی ضرر هم داشته باشد.
یک مقدار هم درباره شرایط پرسپولیس صحبت کنیم. این تیم بعد از خریدهای نسبتا خوب چند هفته پیش، در روند جذب بازیکن متوقف شده است.
قبل از اینکه در این مورد صحبت کنیم باید عرض کنم من با بازگشت لژیونرهایمان به تیم‌های داخلی موافق نیستم. سال جام‌جهانی است که باشد. در هر صورت تجربه ثابت کرده بازیکنی که از خارج برمی‌گردد از هر لحاظ اشباع شده و کمتر به کار می‌آید. نمی‌گویم آنها بد هستند؛ خیر بلکه حرفه‌ای هم هستند اما وقتی به خارج می‌روند و برمی‌گردند هم به لحاظ مادی و هم معنوی اشباع می‌شوند. شما سرنوشت 4 سال پیش تراکتور را ببینید. چند لژیونر مطرح را برگردانند؟ چند کاپیتان تیم‌ملی در آن حضور داشتند. از شجاعی تا دژاگه و حاج‌صفی؛ این تیم به کجا رسید و چند مقام آورد؟ من ذهنیت خوبی به این مساله ندارم. الان شما ببینید حسین‌زاده در چه شرایطی رفت، درحالی که اگر این بازیکن می‌ماند و بیشتر باتجربه و پخته می‌شد و سپس ترانسفر می‌شد تا چه اندازه می‌توانست به خودش و تیمش کمک کند. اگر این بازیکن کامل می‌شد و می‌رفت روبه خوشبختی می‌رفت اما حالا بعید است اتفاقی بیفتد. اما اینهایی که برمی‌گردند یک بادی دارند. من خودم هم لژیونر بودم و برگشتم. البته ما تومانی حقوق می‌گرفتیم و امروزی‌ها دلاری. در هر صورت اگر این دسته از بازیکنان اشباع‌شده برنگردند می‌توانند کمک حال تیم‌ها باشند. شما اگر یادتان باشد چند سال پیش رئال مادرید هم کم آورده و به این روز دچار شده بود و از تیم‌ها 6-5 تا می‌خورد. اما مطمئن باشید اگر تیم‌ها از نیروهای جوان خود بهره ببرند هیچ‌گاه با مشکلات این‌چنینی مواجه نخواهند شد. البته آن سوی آب با اینجا قابل مقایسه نیست چون آنجا قراردادهای 5 ساله و 7 ساله می‌بندند اما اینجا دوساله می‌بندند و برایش بند فسخ هم می‌گذارند. به همین دلیل معتقدم تیم‌هایی که از رده‌های سنی تا بالا می‌آیند از هر لحاظ رشد بهتری هم دارند. همه می‌گفتند تراکتور موفق می‌شود اما این تیم به کجا رسید؟ حتما استیل‌آذین را به یاد دارید که چطور خرج کرد و فقط 4 کاپیتان تیم‌ملی را به خدمت گرفت. من همان زمان گفتم این تیم سقوط می‌کند که فکر می‌کنم 4 هفته بعدش این اتفاق افتاد. اگر قرار بود اسم‌ها بازی کنند من و علی پروین هم باید امسال همچنان قرارداد سنگین می‌بستیم و برای استقلال و پرسپولیس بازی می‌کردیم.