هومن جعفری در این یادداشت نوشت: ‌ یک نوع خاصی از «رودار بودن» هست که فقط در برخی از مدیرانی ایرانی پیدا می‌شود. نوشتیم رودار چون با خودمان گفتیم کلمه «وقاحت» امکان دارد «شکایتی‌طور» شود! وقتی مهدی تاج، با سابقه تپه‌ای که با قرارداد ویلموتس آباد کرد؛ رویش می‌شود که دوباره برای ریاست فدراسیون فوتبال ثبت‌نام کند، یعنی اینکه استاد یا ما را خیلی ماهی فرض کرده یا خیلی رو دارد!
‌‌
شاید خیلی از شما عزیزان اهل فوتبال نباشید و برایتان خیلی مهم نباشد که «تاج» بیاید یا «کلاه خود» اما برای اهل فن، این حضور یک معنا دارد: اینکه اوضاع خیلی خیط است!
‌‌‌
حضور تاج در فدراسیون عین این است که:
ساسی مانکن برای حضور در جشنواره موسیقی سنتی و فاخر ایرانی درخواست عضویت بدهد!
تتلو در سیمنار پوست سالم و طبیعی سخنرانی کند!
حضور افتخاری مستر تیستر در سمیناری با عنوان «هر کوفتی را نبلع»!
صدف بیوتی در مورد حجاب و عفاف لکچر ارائه بدهد!
اسکوچیچ در سمینار چگونه از پذیرفتن سمت‌هایی که لیاقتش را نداریم سخنران افتخاری باشد!
محمد مایلی کهن پیرامون کنترل اعصاب و لزوم پرهیز از حاشیه‌سازی صحبت کند!
امیر قلعه نویی در مورد تیم‌داری مقاومتی و بستن تیم با ارقام پایین تئوری ارائه بدهد!
یحیی گل محمدی خواستار شفاف‌سازی عملکرد مربیان در نقل و انتقالات شود!
مصطفی آجرلو به عنوان مدیر پاسخگوی سال انتخاب شود!
‌‌
خلاصه کنیم. آقای تاج! ما ماهی نیستیم پنج دقیقه قبل یادمان رفته باشد! شما را یادمان است بزرگوار! خودت برو!