محمد رمضانی، دبیر شورای تبیین مواضع بسیج استان کرمان: در بحث فرهنگ خصوصا سیاستگذاری فرهنگی به نظر می‌رسد که ما دو حفره بزرگ داریم. بحث نظریه فرهنگی، اساسا زمانی که به خرده امور فرهنگی نگاه می‌کنیم، یک نظریه یکپارچه فرهنگی ملاحظه نمی‌کنیم. موسسات آینده‌پژوهی در عرصه فرهنگ داریم که یک فاصله چشمگیر با کنش‌های فرهنگی دارند. به نظر می‌رسد کنشگران فرهنگی و سیاستگذاران فرهنگی ما به جای اینکه به‌دنبال فرهنگ‌سازی در جامعه باشند باید به امور فرهنگی و قالب‌های فرهنگی توجه کنند و درگیر آن باشند. حفره دوم؛ به نظر می‌رسد آسیب بسیار جدی در حیطه سیاستگذاری به بدنه فرهنگ اجتماع وارد می‌شود به این دلیل که نگاه ما به مساله فرهنگ جزئی است، همان‌طور که نگاه رهبری به فرهنگ جو جامعه است، قاعدتا وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی باید رابطه‌ای با ارکان دولت داشته باشد. هر خرده‌تصمیمی که در دولت گرفته می‌شود اثرگذاری فرهنگی دارد. هر خرده‌اقدام تاثیرات فرهنگی خود را در فضای جامعه دارد. به نظر می‌رسد در فضای دولت مقداری جزیره‌ای عمل می‌شود. سند تحولی که چندوقت پیش منتشر شد، در بخش فرهنگ و هنر آن، این نگاه جزیره‌ای وجود داشت یعنی در وهله اول شاخص‌های متناسبی نداشتیم، بالطبع در این 4ساله سیاستگذاری دولت در این سند مشخص شده است. شاخص‌گذاری مناسبی که بعد از 4 سال چگونه می‌توان عملکرد وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را ارزیابی کرد، وجود ندارد. نسبت‌ها نیز مشخص نیست. به‌طور مثال در بحث آموزش‌وپرورش‌مان با فضای فرهنگ تداخل و درهم‌آمیختگی زیادی دارد. وقتی به سند تحول نگاه می‌کنیم اهداف و آرمان‌های این دو نهادی که در عرصه فرهنگ بسیار تاثیرگذار هستند با هم متفاوت است و متفاوت بودن این اهداف و جزیره‌ای بودن وزارتخانه‌ها باعث می‌شود نتوانیم فرهنگ‌سازی متناسبی در فضای جامعه داشته باشیم. ساختارهایی وجود دارد که نهادهای فرهنگی باید با هم ارتباط داشته باشند.
وقتی گفته می‌شود رویکرد دولت مردمی، از نام این دولت بحث جمهوریت و اقناع مردم برداشت می‌شود. فرهنگ مردمی، فرهنگ جمهوریت و اینکه باید به رای مردم احترام گذاشته شود، وجود ندارد. یک ولنگاری در عرصه اجتماعی وجود دارد که توانسته حکمرانی کند و افرادی را تبدیل به شخصیت کرده است که در راستای اهداف ما نیستند.
در بحث سینما ما فیلم می‌سازیم که شهدا را معرفی کنیم اما افرادی که در این فیلم‌ها بازیگری می‌کنند افرادی هستند که در بیرون از ساختار فیلم اثرات به‌مراتب بدتری را می‌گذارند. نیاز به نظارت دقیق‌تر وجود دارد.