نسیم شیرازی، خبرنگار: کاپیتان تیم ملی شمشیربازی ایران در اسلحه سابر چندی‌پیش در قامت سرمربی تیم ملی نوجوانان ایران نایب‌قهرمان آسیا شد تا بعد از 21 سال با مدال آسیایی خودش خاطره بازی کند. مجتبی عابدینی که المپیک توکیو را به خاطر آسیب‌دیدگی کتفش به سختی پشت‌سرگذاشت این روزها آرام‌آرام درحال بهبود آسیب‌دیدگی کهنه‌اش است و سکاندار تیم مس سونگون در لیگ برتر و تیم ملی نوجوانان شده است تا با آرامش برای حضورش در بازی‌های آسیایی و ادامه دادن یا ادامه ندادن شمشیربازی فکر کند. او درباره ماندن یا نماندنش در تیم ملی شمشیربازی تصمیمی نگرفته یا اگر هم گرفته فعلا نمی‌خواهد عنوانش کند. با کاپیتان تیم ملی سابر ایران به بهانه نایب‌قهرمانی تیم تحت هدایتش در رقابت‌های آسیایی هم صحبت شدیم. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با عابدینی را در ادامه می‌خوانید.
درمورد تجربه مربیگری‌تان بگویید، اول با مس سونگون در لیگ برتر و بعد هم نایب‌قهرمانی آسیا با تیم ملی.
مربیگری کار بسیار بزرگی است و همان‌طور هم که گفته‌اند معلم بودن کار بسیار سختی است ولی وقتی به یک ثمری می‌رسد، این حس و موفقیت خیلی برای معلم خوشحال‌کننده است و برای من هم که البته تجربه اولم نیست همین‌گونه بود و حس شیرینی را تجربه کردم. من قبلا هم مربیگری انجام دادم ولی الان که تیم ملی ایران دستم بود و مسئولیتش را داشتم برایم خیلی مهم بود که در قالب سرمربی هم مدال بگیریم و از این بابت خیلی خوشحال بودم و تمام تمرکز و تلاشم را گذاشتم تا با زمان کمی که داشتم روی سکو برویم و خدا را شکر این حس خوب را به دست آوردیم.
نایب‌قهرمان آسیا هم شدید، از تلاش‌تان در این مسیر بگویید.
همان‌طور که گفتم، فرصت خیلی کمی داشتم و طی ۵ یا ۶ اردو توانستم با بچه‌ها تمرین و کار کنم آن هم با آن تلاطم‌هایی که بود، سختی‌های کرونا و امتحانات بچه‌ها و من به‌عنوان مربی تیم باید با همه اینها کنار می‌آمدم. هر آنچه در توانم بود برای تیم و بچه‌ها گذاشتم و آنها را از لحاظ آمادگی جسمانی و از لحاظ روحی و البته از نظر فنی آماده کردم و می‌توانم با خیال راحت بگویم که هر چه از دستم برمی‌آمد برایشان انجام دادم.
کار با بچه‌ها و این رده سنی برایتان چگونه است؟
کار با بچه‌ها بسیار لذت‌بخش است. قبلا هم تجربه کار با بچه‌ها را داشتم و از لذت این اتفاق مطلع بودم و این خیلی خوب است وقتی شما آن تجربیاتی که به دست آوردی را برای بچه‌هایی که رویاهای بزرگی برای ورزش‌شان دارند خرج می‌کنی و می‌بینی که این بچه‌ها با تمام وجود و خالصانه تلاش می‌کنند تا به آن چیزی که از آنها انتظار داری برسند، برای من تجربه فوق‌العاده‌ای بود.
ورود جدی به مربیگری یعنی شما را در بازی‌های آسیایی نمی‌بینیم یا هنوز تصمیمی برای این موضوع نگرفته‌اید؟
هنوز تصمیمی نگرفته‌ام و فعلا هم هیچ‌جایی در مورد این موضوع صحبت نکرده‌ام.
از آنجایی که زمان زیادی تا بازی‌های آسیایی نمانده است اصلا نمی‌خواهید درباره‌اش فکر کنید؟
فعلا نه فکر می‌کنم و نه جواب می‌دهم.
وضعیت آسیب‌دیدگی‌تان چطور است؟
آسیب‌دیدگی کمابیش با من هست. در این مدت کارهای درمانم را انجام دادم و کارهای سنگین انجام نمی‌دادم و فقط تمرین کردن با بچه‌ها در برنامه‌ام بود ولی فعلا فرصت نکرده‌ام به دکترم مراجعه کنم.
قرار بود که روند درمان‌تان را بعد از المپیک طی کنید، پیگیری نکردید؟
3دز پی‌آرپی انجام دادم، دو بار هم ژل تزریق کردم و فعلا همین کارها را برای درمانم انجام دادم.
یک حاشیه هم بعد از مسابقات آسیایی پیش آمد، بعد از مسابقه و نایب‌قهرمانی‌تان گفتید که بعد از ۲۱ سال مدال به دست آوردیم، درحالی‌که سال 88 هم مدال به دست آمده بود، جریانش چه بود؟
متاسفانه یک‌سری از عزیزان فقط دنبال حاشیه هستند، گفته بودم بعد از ۲۱ سال در لباس مربیگری این مدال را به دست آوردم؛ چراکه خود من ۲۱ سال پیش در قالب ورزشکار این رشته مدال طلای نوجوانان آسیا را گرفته بودم و الان به‌عنوان مربی مدال نقره گرفتم و آن اتفاق خوب را تکرار کردم. من درباره تکرار یک اتفاق توسط خودم صحبت کردم که این‌گونه درباره‌اش شیطنت شد. دنبال بزرگ کردن خودم نیستم و آن لحظه درباره هر چیزی که در دلم بود با دوستانم صحبت کردم. به بچه‌ها می‌گفتم خودم 21 سال پیش در این مسابقات طلا گرفتم و می‌خواهم که امسال شما هم مدال بگیرید.
برنامه‌تان برای سال آینده چیست؟
فعلا برنامه‌ای ندارم و منتظر این هستیم که ببینیم شرایط چگونه پیش می‌آید و حالا ان‌شاءالله در سال آینده و سال جدید اتفاقات خوبی برای ورزشکاران و شمشیربازان رقم بخورد.