فرهیختگان: نویسنده بی‌سروصدا و بی‌هیاهو، جهانگیر خسروشاهی، پیش از آن‌که پا به پیری بگذارد، از جهان رفته و در جوار رحمت خدا جا گرفته است.

آدم مهربان و جدی، محقق و پژوهش‌گر اهل ایمان، نویسنده بامطالعه و دقیق که در مجلس اول، نظر شما به تواضع و صبوری‌اش جلب می‌شد، حالا در میان ما نیست. مسیر شصت ساله زندگی را به آخر رسانده و حسرت دیدن دوباره و هم‌نشینی و معاشرت با خود را در دل ما گذاشته است.

انسان مومن و غیور که چشم‌هایش بر تلخی‌ها و نامرادی‌ها، بر ترکیب حرفه‌ای دوغ و دوشاب در زمانه ما و بر زرنگی‌های کودکانه رایج روزگار بسته نبود، اما نجابت و حیا و اندیشه‌مندی باوقارش، بیش از هر چیزی بر رفتار و گفتار و کارها و نوشته‌هایش غلبه داشت.

در دوره‌ای که تظاهر به کارهای نکرده و تفاخر به سواد نداشته، سکه رایج بازار است، کسی مثل جهانگیر خسروشاهی که بدون شلوغی و تزاحم و دروغ به کار و بار خودش مشغول بود، کیمیای کم‌یابی است که هر روز در اطراف‌مان کمتر خواهیم یافت.

آمیزه غیرت و جدیت با تواضع و صبر و ادب، جناب خسروشاهی را در میانه رفاقت و کار و فرهنگ، از بسیاری دیگر برجسته می‌کند و به ما نشان می‌دهد.

سابقه او در حوزه هنری و مجله سوره جناب سیدمرتضی آوینی، میدان‌های ادبیات و هنر و رسانه، جهاد سازندگی و روایت فتح، داوری در جشنواره‌های مختلف و کتاب‌ها و داستان‌ ها و مقاله‌های متنوع و همراهی با جوان‌های جشنواره فیلم عمار، بخشی از کارهای اوست که در حاشیه ایمان و بندگی این آدم بی‌ادعا و پرمحتوا، به چشم ما آمده و دل ما را برای دوری از دیداری دوباره با صاحب آن لبخند دوستانه و از ته قلب، خواهد فشرد.

درگذشت جهانگیر خسروشاهی مهربان و دوست‌داشتنی را به آنها که او را می‌شناسند و به آنها که از شناختن او محروم بوده‌اند، تسلیت می‌گوییم.

الهی که در رضوان حق - جل و علی - و بر سفره کریمانه امیرالمؤمنین - علیه‌السلام - مهمان و مستقر باشد.