سیدمهدی موسوی‌تبار، خبرنگار روزنامه «فرهیختگان» نوشت: جشنواره فیلم فجر دو سال گذشته بود که شهاب حسینی بطور غیرمنتظره ای در نشست خبری پس از نمایش فیلم «شین» حاضر شد و غیرمستقیم صحبتهایی را درباره مسعود کیمیایی و پسرش، پولاد کرد. دو سال قبل و پس از ماجرای هواپیمای اوکراینی، کیمیایی از اکران «خون شد» در سی و هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر انصراف داد.
«من نمی‌توانم ساکت بنشینم که استاد پیشکسوت سینما، که سال‌هاست روند کاریش پیش چشم تماشاگر مشخص است، و هر ساله تماشاگر برخورد ناراحت‌کننده‌ای با فیلم‌های ایشان دارد، می‌آید و امسال هم فیلمی را می‌سازد که مطمئن است برخورد بدی با فیلمش اتفاق می‌افتد و بنابراین می‌آید و آن روغن ریخته را اصطلاحا نذر امامزاده می‌کند و سنگ‌بنایی را می‌گذارد که نتیجه‌اش جز نفاق و تفرقه و نفرت‌پراکنی چیز دیگری نیست.» مخاطب این جملات شهاب حسینی در نشست خبری، مسعود کیمیایی بود و این جملات چند ساعت بعدش با واکنش ویدیویی پولاد کیمیایی مواجه شد.
حالا و پس از دوسال و به بهانه انتخاب شهاب حسینی به عنوان یکی از اعضای هیات داوران بخش سودای سیمرغ پولاد کیمیایی و پس از آن مسعود کیمیایی از حضور در چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر انصراف دادند. اگر دغدغه شهاب حسینی دو سال پیش، جوانان فیلمساز و حفظ شانیت و جایگاه جشنواره فیلم فجر بود حالا انگار بحث، شخصی تر شده و قرار است شاهد یک تلافی پدر و پسری باشیم تا یک برخورد صنفی.
این نوع مقابله به مثل که پیش از این شاهدش نبودیم می تواند پایه گذار یک بدعت بد در سینمای ایران باشد. جایگاه شهاب حسینی و مسعود کیمیایی در این سینما مشخص است و باید از پولاد سوال کرد که با چه پشتوانه ای آتش بیار این معرکه شده است. تاریخ معاصر ما کم ندیده پدرانی را که اعتبار خودشان را پای اشتباهات فرزندانشان به باد دادند.
جشنواره فیلم فجر محل واکنش‌های کودکانه و احساسی نیست آنهم در حالی که می‌دانیم کیمیایی مدت‌هاست از قضاوت شدن فرار می کند.