حسن احمدی: هنر در مفهوم کاربردی آن همواره بازوی توانمند مدیریت جوامع انسانی در حل معضلات اجتماعی، کاهش جرم و جنایت و ایجاد ‌انگیزه و اندیشه در اقشار جامعه بوده که با بهره‌مندی از ابزارهای دردسترس امکان تعلیم درک زیبایی و به‌تبع آن تمایل به درستی، خوبی و زیستنی اخلاق مدارانه را در جامعه فراهم می‌آورد. در این راستا آنجا که هنر در دسترس عموم مردم قرار می‌گیرد و به مثابه الگوی رفتاری جوانان هدایت‌کننده جامعه امروز به سوی آینده می‌شود، هنر نمایش به پرمخاطب‌ترین و پرنفوذ‌ترین قسم از میان اقسام 7گانه هنر ارسطویی منسوب شده و هنرپیشه با بهره‌گیری از تمامی ابزارهای تبلیغاتی که سینمای امروز در اختیار دارد به الگویی مبدل شده که نه صرفا نوع پوشش و صورت ظاهر بلکه شیوه زیست و نحوه اندیشیدن را با الگوی رفتاری خود به جامعه تحمیل می‌کند. اگر در جوامع غربی هنرپیشه‌ای به خاطر عدول از خطوط قرمز معیارهای اجتماعی در زندگی شخصی خود از مجموعه داستانی پرهزینه‌ای با وجود بار مالی سنگین آن به جهت حفظ هویت و فرهنگ آن جامعه اخراج می‌شود، متاسفانه در جامعه امروز ما جای هنرپیشگان با بازیگرانی اشغال شده که با بی‌تعهدی و فارغ از هرگونه نگرانی و احساس مسئولیت برای نیازهای جامعه امروز نه‌تنها در زندگی شخصی خود بی‌پروا معیارهای اخلاقی جامعه را پایمال می‌کنند که با نفوذ و بهره‌گیری از ابزارهای دردسترس خود نظیر امکان احداث مدارس، آموزشگاه‌ها، کافه‌ها و... علاوه‌بر کسب درآمدهای نامشروع به ترویج بی‌اخلاقی دامن می‌زنند.