مردم و مردم‌سالاری امروز جزء الفاظی شده است که اصولگرایان به یک نحو و اصلاح‌طلبان به نحوی دیگر آن را بازیچه خود کرده‌اند، این مفهوم را این سیاسیون به‌قدری ذلیل کردند که تعینش شده دیدارهای مردمی و سفرهای استانی آقایان. چه چیزی در میان مفاهیم جابه‌جا شده که مردم‌سالاری عکس گرفتن با مشکلات مردم هست اما احترام به عقایدشان خیر. چرا باید در مجلس، نمایندگان مردم در موضوع بودجه نتیجه‌ای را مصوب کنند و رئیس مجلس یا هیات‌رئیسه، مصوبه کل نمایندگان را تغییر دهند؟ این چه مردم‌سالاری‌ای شد که حتی نمایندگان به نظر یکدیگر و قانون هم پایبند نیستند. از طرفی هم وقتی به همین سفرهای استانی نگاه می‌کنیم با انبوهی از وعده‌های اجرایی نشده مواجه می‌شویم. انگار که مسئولیت حرف‌هایتان را فقط تا قبل از بیان‌شدن قبول می‌کنید.
متاسفانه وقایع یکی، دو سال گذشته اعتبار مجلس و امید به این مجلس را مخدوش کرده است. قرار بود مجلس لاریجانی بشود مجلس شورای اسلامی اما امروز با مجلس قالیباف مواجهیم. چطور می‌شود مجلس انقلابی همان برخوردی را با عنابستانیِ سیلی‌زن می‌کند که مجلس لیبرال با درازهیِ فحاش کرد. مگر قرار نبود سیلی عدالت بر صورت عنابستانی نواخته شود. پس چه شد؟ این بی‌توجهی‌ها به رفتار نمایندگان اوضاع را به جایی رسانده که امروز نیازمند نهادی برای صیانت از مردم درمقابل نمایندگان‌شان هستیم.
شاید از اولین اقدامات ناامید‌کننده مجلس بحث انتصاب رئیس دیوان محاسبات بود. مجلسی که خود باید تعین قانونمداری باشد، در آن قضیه آنچنان قانون را بازیچه دست خود کرد که عرصه تبدیل به مضحکه‌ای خنده‌دار شد و دیواری که از ابتدا با بازیچه‌گرفتن قانون در راستای منافع سیاسی چیده می‌شود، بی‌تردید اگر نریزد بر همین منوال ادامه پیدا خواهد کرد.
آقای قالیباف
به ما بگویید موضوع از چه قرار است؟ چطور با شعار شفافیت به مجلس می‌آیید ولی تا خرتان از پل می‌گذرد دچار آلزایمر می‌شوید؟ تازه وقتی هم که این طرح را مطرح می‌کنید می‌خواهید با دو شوری کردن آن به‌نوعی سر مردم شیره بمالید. این چه دورویی است که در دستورکار قرار گرفته است. اولویت‌هایتان از چه قرار است که در صحن پیگیر تبادل زندانیان ایران و برزیل هستید ولی هیچ‌وقت نوبت به شفافیت نمی‌رسد.
آقای قالیباف، هیچ به این فکر کرده‌اید که چطور مجلسی که با شعار کارکشیدن از دولت روی کار می‌آید نه‌تنها قادر به آوردن رئیس‌جمهور به مجلس نیست بلکه با اتکا به چهارتا کد و حرف‌های در گوشی طرح سوال از او را نیز از دستورکار خارج می‌کند.
حتی مجلس در طرح اقدام راهبردی برای رفع تحریم‌ها، پایان نظارت‌های فراپادمانی آژانس را تصویب می‌کند اما در موعد اجرا خود توجیه‌کننده زیرپا گذاشتن قانون می‌شود. خب مجلسی که خودش از خودش حراست نمی‌کند، چطور از بقیه توقع دارد.
آقای رئیس و هیات‌رئیسه محترم؛ خوب با سکوت خودتان از حیثیت مجلس دفاع می‌کنید. چطور یک هیاتی تحت‌عنوان نظارت بر سیاست‌های کلی نظام با وجود موافقت شورای نگهبان در طرح واردات خودرو مصوبه مجلس را ملغی می‌کند؟ شما چرا ساکتید و از حیثیت مجلس دفاع نمی‌کنید.
حرف از آزادی می‌زنید و مردم‌مردم می‌کنید اما به یک‌باره همین مردم را با طرح صیانتی مواجه می‌کنید که محدود‌کننده آزادی‌های اجتماعی است و در خصوصی‌ترین امور مردم سرک می‌کشد و به همین مقدار اکتفا نمی‌کنید و طرح را در پستوهای مجلس با شیوه‌های غیرشفاف درجریان می‌اندازید. آخرسر هم وقتی کمی در اخبار جست‌وجو می‌کنیم می‌بینیم ظاهرا کسانی بیرون از مجلس طرح را هدایت می‌کنند. حقیقتا چه شد که مجلس این‌گونه بازیچه این نهاد و آن نهاد شده است. اوضاع را به جایی رساندید که اگر فردا بگویند مجلس قصد تصویب طرحی برای مجازات مخالفانش دارد، مردم باور می‌کنند.
آقای قالیباف
هیچ فکر کرده‌اید که چرا حتی امضا‌کنندگان منبری و سخنران بیانیه حمایتی از لیست وحدت نیز، از شما و آن لیست اعلام‌برائت می‌کنند. واقعا چه شد که سخنرانان اصلی خود را نیز از دست دادید؟
رئیس مجلس در جایگاه نظام اسلامی باید نماینده والاترین سطح از فرهنگ و شعور سیاسی باشد اما روزگار ما را با رئیس مجلسی مواجه کرده که نه‌تنها توضیحی قانع‌کننده درمورد فساد منصوبانش با صاد و منسوبانش با سین را نمی‌دهد بلکه همچنان بر استفاده از افراد شبهه‌دار مصر است؛ امری که حتی صدای نمایندگان را هم چند وقت پیش درآورد.
راستی آقای قالیباف، اخبار حکایت از امتناع مجلس در موضوع اعلام حقوق‌ها دارد. نظرتان چیست پیشقدم شوید و فیش حقوقی خود را منتشر کنید تا دستگاه مجلس به تبعیت از شما همراهی کند.
در آخر حرف ما این است، این فرآیند و فرهنگ سیاسی جدای از اثراتش بر جایگاه مجلس، ابتذال سیاسی‌ای را رقم زده که به سفله‌پروری منجر می‌شود. آقای قالیباف ما از بدترشدن اوضاع می‌ترسیم؛ چراکه در حدیث می‌گوید الناس علی دین ملوکهم.