امید علی‌دفتری، مربی سابق استقلال: استقلال در فاز دفاعی عملکرد خوبی دارد. به‌طور مشخص در یک‌سوم هجومی زمین، استقلال پرس از بالا را به‌خوبی انجام می‌دهد:
1) نوع دویدن مورب مهاجم نوک و حمایت ازطرف دیگر مهاجمان کمک بزرگی می‌کند به خط هافبک و مدافعان برای بازی‌خوانی بهتر، 2) جایگیری بازیکنان به‌صورت بسته و سازماندهی‌شده پشت سر مهاجمان کمک می‌کند که استقلال به‌راحتی توپ‌ها را قطع کند. واضح است که استقلال روی این سبک تمرین کرده و در تنظیم فاصله بین خطوط حساسیت به خرج داده است.
در یک‌سوم میانی زمین، استقلال با تولید برتری عددی، برگشت به زمین خودی با شدت دوندگی بالا و تولید لایه‌های دفاعی نشان داد که می‌خواهد همه فضاها را ببندد و برنده نبردهای مرکز زمین باشد. نکته قابل‌توجه در این بخش زمین، رعایت فاصله مناسب بین خطوط و داشتن تعادل تیمی نزدیک به توپ و دور از توپ است. به‌طور خاص، استقلال نشان داد می‌تواند حریف را مجبور کند آن‌طور که می‌خواهد بازی کند.
اتفاقاتی که در بازی‌های بزرگ خطرناک است
در یک‌سوم دفاعی زمین، استقلال با اینکه پوشش خوبی دارد، اجازه برتری عددی به تیم حریف نمی‌دهد و قدرت بالا در نبرد هوایی دارد، اما در حین ضدحمله حریف با برابری عددی (3 مقابل 3) مواجه شده یا موقعیت به حریف می‌دهد که این اتفاق در یک بازی بزرگ یا دربرابر مهاجمان باهوش بسیار خطرناک است. استقلال در فاز دفاعی دارای نظم و دیسیپلین است و آمار یک گل خورده در ۶ بازی گواه همین موضوع است. استقلال برای حفظ این عملکرد باید ممارست بیشتری به خرج دهد.
در کل بازی با ۳ دفاع مرکزی ضعف‌هایی دارد که با آموزش و تمرین اصلاح‌پذیر است. همچنین در فاز انتقال از دفاع به حمله، استقلال کیفیت بالایی را به نمایش گذاشت. ضدحمله‌های سریع زیر 8 ثانیه و کارهای ترکیبی روبه‌جلو و رسیدن به یک‌سوم هجومی نشان از یک فوتبال مدرن دارد که فقط با وقت و ممارست بیشتر می‌تواند به پختگی برسد.
عملکرد قابل‌قبول در فاز هجومی
در یک‌سوم دفاعی زمین، به‌طور مشهود استقلال تمایل به بازی‌سازی از عقب دارد، ولی نشان داد که توانایی حمله مستقیم را نیز دارد (ارسال بلند از خط دفاع برای مهاجمان). به هرحال انتقال توپ سالم و موثر روی زمین یا دریافت سالم و موثر از خط هافبک کمتر به چشم می‌خورد. اصرار استقلال در بازی کردن به این سبک قابل‌تحسین است، اما باید آن را بهبود بخشد آن‌هم توسط چرخش هافبک‌های مرکزی در امر بازی‌سازی.
در یک‌سوم میانی، استقلال تمایل زیادی به حمله از کانال مرکزی دارد؛ ۱) استفاده از یک و دو عمودی، ۲) حمایت نفر سوم در پرکردن فضاها، ۳) سپردن توپ (lay off)به نفر روبه‌دروازه حریف و ۴) تجمع بازیکنان نزدیک به توپ نشان‌دهنده یک فکر با برنامه ثابت‌شده است.
به‌علاوه شکل هجومی استقلال در حین مالکیت توپ پس از یک ضربه بلند نشان از آمادگی آنها برای رباییدن توپ سوم بود. اما استقلال نیاز به زمان بیشتری دارد تا این برنامه‌ها را درقالب تاکتیک تیمی به‌طور موفق اجرا کند. اما درمجموع معتقدم در فاز هجومی استقلال عملکرد قابل‌قبولی دارد.
اما در یک‌سوم هجومی زمین، استقلال نیز تمایل بیشتری به هجوم از کانال مرکزی دارد. تلاش استقلال برای حمله سریع با پاس‌های کوتاه برای شکستن خط دفاعی حریف تحسین‌برانگیز است، اما همیشه نمی‌توان سرعت بازی را بالا نگه داشت. این نوع حمله نیاز به مهاجم نوک ندارد، درعوض نیاز به مهاجمی دارد که بتواند پشت به دروازه حریف توپ بگیرد و توانایی برنده شدن یک برابر یک را داشته باشد.
تاثیر وریا در تنوع حملات
درکل عدم تمایل به رفتن به گوشه‌ها، دور نزدن مدافعان حریف و نبود بازی تأخیری در حمله سبب می‌شود استقلال هیچ‌گاه نتواند بر دروازه حریف خیمه بزند و بازی مالکانه به نمایش دربیاورد. استقلال باید بتواند سرعت بازی را در دست خود نگه دارد. حضور وریا غفوری وینگر کلاسیکی که نیاز به عرض دارد برای نفوذ بهتر و بیشتر، می‌تواند تنوعی به حملات استقلال نیز بدهد. در فاز انتقال از حمله به دفاع، استقلال نشان داد درک بالایی از نقطه‌ضعف سیستم بازی خود دارد. استقلال به‌خوبی می‌داند با حضور 3 مدافع مرکزی ضدحمله حریف می‌تواند خطر را دوچندان کند. برگشت‌های سریع و خشن در قیف دفاعی، بستن عمق دفاع، برگشت 2 هافبک کناری و تولید خط دفاعی 5 نفره به‌خوبی می‌تواند این ضعف را پوشش دهد، که استقلال بار‌ها به‌خوبی این کار را انجام داد. البته یادمان نرود که دویدن سریع دفاع روبه گل خودی، منجربه دادن خطا و کرنر زیاد می‌شود.
اهمیت ضربات ایستگاهی
باید با دقت بیشتری به آمار بازی درخصوص این موضوع پرداخت. به هرحال استقلال برنده این ضربات نبوده و از توپ برگشتی نیز استفاده نکرده است. بهتر است استقلال نقشه دیگری برای این موقعیت‌ها بچیند؛ ازقبیل بازی کوتاه و ترکیبی که همانا داشتن فقط یک هدف همیشه دلهره‌آور و منفی است.
کیفیت نیمکت‌نشینان
در بازی با گل‌گهر تیم سیرجانی تیم خوبی بود و مالکیت بالایی هم داشت و به قول معروف استقلال را اذیت کرد، اما در وسط زمین خودش و نه در یک‌سوم دفاعی این تیم. درواقع استقلال در فاز دفاعی خوب کار می‌کند و نظم و دیسیپلین این تیم در این منطقه بسیار خوب بود. آنها فضاها را خوب پوشش داده و خیلی خوب کار کردند. اما اینکه دو بازیکن خارجی استقلال محروم شدند، شاید اتفاق خوبی نباشد، ولی من معتقدم بازیکنان ذخیره این تیم باید در همان حد باشند، بالاخره وقتی اتفاقی بیفتد، سایرین باید این قابلیت را داشته باشند که جلوی هر تیمی بازی کنند، همان‌طور که مربی می‌خواهد و درنتیجه نمی‌توان خیلی در این خصوص بهانه آورد.