به گزارش «فرهیختگان»: روز گذشته محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به پیشنهاد محمد خزاعی رئیس سازمان امور سینمایی اعضای هیات امنای بنیاد سینمایی فارابی را منصوب کرد. نکته عجیب این است که در این لیست نه نفره، شاهد اسامی هستیم که هیچ قرابتی با فضای سینمایی کشور ندارند. افرادی همچون مسعود میرکاظمی معاون رییس‌جمهور و رییس سازمان برنامه و بودجه، جواد اوجی وزیر نفت، سعید محمد مشاور رییس‌جمهور در امور مناطق آزاد تجاری صنعتی و ویژه اقتصادی و دبیر شورای عالی مناطق آزاد، بیش از اینکه فعالیت سینمایی داشته باشند، رزومه‌ای پر و پیمان در حوزه‌های اقتصادی دارند.
برای شما که شاید نسبت به وظایف بنیاد سینمایی فارابی ناآشنا باشید بهتر است یادآور شویم که این سازمان پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در سال ۱۳۶۲ تاسیس شد تا به عنوان یکی از بازوهای اجرایی سیاست‌ها و جهت‌گیری‌های فرهنگی، هنری امور سینمایی کشور اداره شود.
بنیاد فارابی از همان سال‌های ظهورش تا اواخر دهه هشتاد به عنوان یکی از مهمترین نقاط تاثیرگذار بر فضای سینمایی ایران عمل می‌کرد. البته که ریل‌گذاری برخی از مدیران فارابی در آن سالها با انتقاداتی مواجه بوده و همچنان هست اما می‌توان گفت که منشا اثر خیلی از جریانات سینمایی در کشور بود.
بنیاد سینمایی فارابی در ده سال گذشته به دلیل سیاستگذاری‌های دولت یازدهم و دوازدهم، به حاشیه رانده شد و می‌توان گفت که بنیاد سینمایی فارابی این روزها به لحاظ کارکرد فرهنگی، نازلترین دوران مدیریتی خودش را پشت سر می‌گذارد. در چنین وضعیتی و در دولت جدید، با آمدن تیم تازه نفس مدیران سنمایی، این امید وجود داشت که با دعوت از متخصصان و کارشناسان سینمایی، بازنگری اساسی در جهت فعال شدن بنیاد سینمایی فارابی صورت بگیرد.
متخصصانی که بتوانند بار دیگر بازوهای هدایت و جهت گیری تولیدات هنری سینما را تقویت کنند اما انتشار این لیست از اعضای هیات امنای بنیاد سینمایی فارابی حاکی از این است که انتخاب رئیس جدید سازمان سینمایی بیش از آنکه مبتنی بر اندیشه و تخصص‌های سینمایی باشد بیشتر به دنبال ضریب نفوذ سیاسی و ظرفیت‌های اقتصادی این افراد بوده است. اما واقعیت این است که سینمای ایران در وضعیت فعلی بیش از اینکه از مشکلات اقتصادی رنج ببرد از نبود مدیران کاربلد و دلسوز سینمایی رنج می‌برد.