کریم عطاریان، مدیر شرکت دانش‌بنیان «پوشش‌های مصنوعی فناور» در استان مرکزی نیز اما در پاسخ به سوال علل عدم‌فعالیت شرکت‌های دانش‌بنیان در مناطق کمتربرخوردار این‌طور بیان کرد که مهم‌ترین عامل این است که سطح زندگی در مناطق محروم یا کمتربرخوردار، امکانات و تسهیلات نسبت با دیگر استان‌ها و کلانشهر پایین‌تر است و در نتیجه برای فعالیت‌های دانش‌بنیانی محدوده اجرایی بسیار کوچک بوده و سرمایه‌گذاران تصمیم می‌گیرند پروژه‌های خود را در مناطقی گسترده‌تر و صنعتی‌تر که سودآوری بیشتری دارد، اجرایی کنند که از تمامی امکانات و تسهیلات بهره‌مند شوند.
وی در ادامه به این نکته نیز اشاره کرد که حتی اگر این سرمایه‌گذاران بخواهند پروژه‌های دانش‌بنیانی را در مناطق کمتربرخوردار هدایت کنند، به‌دلیل مسافت راه و دوری از کلانشهرها و درکل هزینه‌های بالا، از انجام آن انصراف می‌دهند و به دنبال راحتی کار می‌روند.
نبود نیروی متخصص دانش‌محور در مناطق کمتربرخوردار، معضل شرکت‌های دانش‌بنیان
عطاریان همچنین کمبود نیروهای متخصص و کارشناسان حوزه دانش‌بنیان در این مناطق را از دیگر عوامل کاهش فعالیت شرکت‌های دانش‌بنیان دانست و اشاره کرد: «بدون نیروی متخصص کاربلد و ناکافی، کار این شرکت‌ها در مناطق کمتربرخوردار چون سیستان‌وبلوچستان و کهگیلویه‌وبویراحمد و... فعالیت آنها که می‌خواهند کار کنند، با اختلال مواجه می‌شود و اگر نیروهای متخصص هم بخواهند به آن مناطق نقل‌مکان کنند، به‌دلیل نبود امکانات ناکافی، دچار مشکل می‌شوند.» مدیر این شرکت دانش‌بنیان با اشاره به راهکارهای موجود برای جاری‌کردن سرمایه در استان‌های کمتربرخوردار و تمرکززدایی از تعداد محدودی از استان‌ها در راستای فعالیت شرکت‌های دانش‌بنیان عنوان کرد: «با توجه به اینکه سرمایه، مسیر خودش را پیدا می‌کند و جایی می‌رود که امنیت بیشتر، ریسک کمتر و سودآوری بالاتری داشته باشد. قطعا تا زمانی که این سه عامل در منطقه‌ای فراهم نباشد، سرمایه‌گذار نیز پا به آن منطقه نخواهد گذاشت و این عوامل در مناطق کمتربرخوردار کمتر از دیگر استان‌های برخوردار و کلانشهرهاست که به‌خودی‌خود مسیر جاری شدن سرمایه به آن مناطق را می‌بندد.»
عدم تمرکززدایی راه را برای فعالیت در مناطق محروم می‌بندد
به‌گفته وی اگر بسترهای لازم در مناطقی چون سیستان‌وبلوچستان از نظر مالی، تامین منابع، امنیت و... فراهم شود، جریان سرمایه دانش‌بنیان یا حتی غیردانش‌بنیان به آن مناطق سرازیر می‌شود و مزیت‌های بیشتری نیز برای کشور و حوزه دانش‌بنیان ایجاد می‌کند، البته دولت و بخش معاونت علمی- فناوری ریاست‌جمهوری مزیت‌های بسیاری را برای حضور و فعالیت شرکت‌های دانش‌بنیان در مناطق کمتربرخوردار همچون معافیت‌های مالیاتی فراهم کرده است که ظاهرا کافی نیست و اقدامات بیشتری را می‌طلبد تا سرمایه‌گذار درپی مذاکره با صاحبان ایده‌های خلاق شرکت‌های دانش‌بنیان بخواهد آن منطقه را برای سودآوری و راه‌اندازی شرکت خود انتخاب کند. عطاریان راه‌حل موجود برای تمرکززدایی فعالیت‌های دانش‌بنیانی از برخی کلانشهرها و ایجاد فعالیت در استان‌های کمتربرخوردار را استفاده از طرح‌های تشویقی، حمایت‌های مالی و غیرمالی مثبت، یادآوری مسائل ملی و میهنی به سرمایه‌گذاران دانست و توضیح داد: «بستر در این مناطق محروم باید به‌گونه‌ای آماده باشد که انتخاب اول و آخر آن شرکت دانش‌بنیان یا سرمایه‌گذار همان منطقه کمتربرخوردار باشد تا زمانی که تمام امکانات و مزیت‌ها در کلانشهرها و استان‌های برخوردار باشد، هیچ‌شرکت دانش‌بنیان و سرمایه‌گذاری در مناطق کمتربرخوردار دست به اقدام دانش‌بنیانی نخواهد زد.»