علی رشیدی، مسئول سابق کارگروه رسانه دانشگاه امیرکبیر درخصوص بررسی وضعیت رسانه ملی به خبرنگار «فرهیختگان» گفت: «برای اینکه بایدهای صداوسیما در دوران مدیریت جدید را بررسی کنیم، نیاز است ابتدا ببینیم رسانه ملی در چه نقطه‌ای قرار دارد و می‌خواهد به کدام نقطه برسد. صداوسیما زمانی رسانه ملی خوبی می‌شود که عدالت رسانه‌ای را رعایت کند. شاید معانی مختلفی از عدالت رسانه‌ای وجود داشته باشد، اما منظور بنده تریبون دادن به مردم است. به‌طور مثال باید در استان‌ها به مردم تریبون داده شود، درحالی‌که امروز رسانه ملی مرکزگرا شده و به هیچ عنوان به استان‌ها اهمیتی نمی‌دهد.»  او با تاکید بر اینکه متاسفانه امروز شاهد عدم عدالت رسانه‌ای در رسانه ملی هستیم، ادامه داد: «به اقشار مختلف مردم هم به‌صورت عادلانه تریبون داده نمی‌شود. شاهد این هستیم که تنها تعدادی از مشاغل و کارها و طبقات اجتماعی تنها دارای تریبون هستند و این رویه نمی‌تواند نشانه عدالت رسانه‌ای باشد. همچنین در اتفاقات مختلف مانند اعتراضات مردمی، صداوسیما تریبون مردم نیست و این مولفه از عدم عدالت رسانه‌ای حکایت دارد.»  مسئول سابق کارگروه رسانه دانشگاه امیرکبیر با تاکید بر اینکه اگر رسانه ملی ما رسانه‌ای نباشد که به صداهایی که شنیده نمی‌شوند، اهمیت بدهد، طبیعتا شاهد افزایش بی‌عدالتی در جامعه خواهیم بود، تصریح کرد: «ما نیازمند این هستیم تا محافظه‌کاری را برای رسیدن به عدالت رسانه‌ای کنار بگذاریم. ازسوی دیگر علی‌رغم اینکه فضای سیاسی ما در کشور متکثر است، اما رسانه ملی اساسا یک تصویر ثابت و خاص از این فضا ارائه می‌دهد و این هم به عدم عدالت رسانه‌ای دامن می‌زند؛ چراکه هر فردی که در جامعه ما حضور دارد، به میزانی هم در لایه‌های سیاسی حضور دارد و باید به میزان حضوری که وی در این لایه‌ها دارد، به این مساله در رسانه ملی بها داده شود.»  رشیدی بیان داشت: «در فضای اندیشه‌ای و مبنایی هم عدالت رسانه‌ای را شاهد نیستیم و تریبون صداوسیما در اختیار فضای خاصی است. زمانی که رسانه ملی بتواند مستقل عمل کرده و بدون فشار نهادها و افراد مختلف بتواند مستقلا عمل کرده و نظرات افراد مختلف را ارائه کند و تحت‌تاثیر افراد بانفوذ تیتر اخبارش را تغییر دهد، موفق خواهد بود که متاسفانه در شرایط فعلی چنین مساله‌ای وجود ندارد.»  او گفت: «امروز شاهد محافظه‌کاری در لایه‌های مختلف رسانه ملی هستیم و حتی این مساله در سردبیران برنامه‌ها هم وجود دارد؛ شاید به دورافتاده‌ترین استان‌هایمان تجهیزات فیلمبرداری ارسال شده باشد، اما هیچ‌گاه استفاده از این تجهیزات برای نشان دادن صدای مردم آن منطقه نیست، ‌بلکه صرفا قرار است اتفاقی را رقم بزند که مرکز به‌دنبال آن بوده و در اصل هدف انتقال صدا از مرکز به این استان‌ها است. همچنین تصمیمات مهم صداوسیما بیرون از ساختمان شیشه‌ای گرفته می‌شود. در اصل رسانه ملی به تریبون حاکمیت تبدیل شده و تنها یک ورودی آن‌هم از فضای حاکمیت و یک‌خروجی آن‌هم نسبت‌به مردم است.»  مسئول سابق کارگروه رسانه دانشگاه امیرکبیر اظهار داشت: «در لایه سیاسی رسانه ملی حتی مناظراتی که برگزار می‌شود هم کاملا محافظه‌کارانه و بدون هیچ فایده‌ای برگزار می‌شود و همین مولفه باعث می‌شود ویژگی رسانه بودن از صداوسیما سلب شود. در بحث خبر نیز چنین مساله‌ای را شاهد هستیم، تاجایی‌که دیگر خیلی وقت است بحث مرجعیت خبر در رسانه ملی معنا ندارد و حتی روایت اول هم در صداوسیما معنی ندارد. طبق آمارهایی که خود رسانه ملی ارائه می‌کند، باید گفت متاسفانه خبر رسانه ملی خریدار واقعی ندارد.»  رشیدی با تاکید بر اینکه کاربرد شبکه‌های استانی به‌گونه‌ای است که حتی روزمرگی‌های مردم دیگر استان‌ها را هم نمی‌تواند پیگیری کند، بیان داشت: «سه‌برابر برای وضعیت فعلی رسانه ملی وجود دارد که یکی از آنها وضعیت فراساختاری رسانه ملی است. یعنی جایی که در نظام جمهوری اسلامی برای رسانه ملی تعریف شده، ‌اشتباه است و اساسا جایگاه رسانه ملی را روابط عمومی حاکمیت تعریف کرده‌ایم، درحالی‌که نیاز است تا یک بازتعریف جدی در محل قرارگیری رسانه ملی داشته باشیم. مشکل دوم صداوسیما، ‌بحث مدیریت رسانه ملی است؛ چراکه مدیریت این دستگاه نشان داده در هر برهه‌ای اگر متفاوت باشد، فضای حاکم بر آن هم متفاوت خواهد شد.»  وی در ادامه افزود: «متاسفانه فضای فعلی رسانه ملی متاثر از پنج سال گذشته دوران مدیریت قبلی است که به‌شدت محافظه‌کارانه بود. آقای عسگری همیشه درمقابل همه ارکان نظام دست‌به‌سینه بوده و از همان ابتدا قرار نبود نقش رسانه‌ای را در صداوسیما شاهد باشیم و حتی دیدیم که مدیریت قبلی رسانه ملی حتی هیچ‌گاه در مقام پاسخگویی هم قرار نگرفته است. قطعا با اصلاح مدیریت می‌توان برخی ساختارهای موجود را تغییر داد.»  مسئول سابق کارگروه رسانه دانشگاه امیرکبیر تصریح کرد: «باید دو اتفاق مثبت رخ دهد؛ اول اینکه روحیه غیرمحافظه‌کارانه ریاست سازمان باید در بدنه هم تسری پیدا کند که این به اهتمام شخص رئیس رسانه ملی برمی‌گردد و دوم هم مدیریت باید رسانه ملی را مستقل نگه داشته و درمقابل فشارهای خارجی مقاومت کرده و رسانه ملی را در ریل اصلی خود جلو ببرد.»  رشیدی خاطرنشان کرد: «مشکل دیگر ما بحث ساختاری و بدنه رسانه ملی است که باید اصلاح شود. همچنین بحث خط قرمزهایی است که بدنه رسانه ملی برای خودش تعریف کرده؛ یعنی ما با یک‌سری محافظه‌کاری‌های فرضی در صداوسیما روبه‌رو هستیم که حتما باید اصلاح شود.»