زهرا رمضانی، روزنامه‌نگار: امیرمحمد کشاورزیان، دبیر سابق جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان با تاکید بر اینکه بی‌عملی همیشه بهتر از بدعملی نتیجه داده است، گفت: «ما در گذشته با فراهانی مواجه بودیم که مسیر بودجه اتحادیه‌های انقلابی را بسته و با ادبیات و اقدامات خود به‌دنبال تضعیف جریان‌های دانشجویی انقلابی بود؛ اما سیماسادات ‌لاری علی‌رغم انتقاداتی که به او وارد است، اتحادیه‌ها را از تنگنای مالی خارج کرد. هرچند او دغدغه شخصی و انرژی زیادی برای ارتباط‌گیری با بدنه و نمایندگان دانشجویی داشت، اما جز برگزاری جلسات نمایشی و ارائه گزارش کار اقدامی متحول‌کننده در این زمینه شاهد نبودیم.» او ادامه داد: «لاری را می‌توان نتیجه اقدامی نمایشی در دولت حسن روحانی دانست؛ چراکه تنها به‌خاطر جنسیت در این جایگاه قرار گرفت، حقیقتا در دوسال مسئولیت خود اقدامی تاثیرگذار صورت نگرفت. مساله دیگر در نقد این مقام مسئول، ناآگاهی از فضای فرهنگی به‌خصوص مقوله کتاب است. بنده به‌خاطر دارم او در یکی از جلسات با به دست گرفتن کتاب «ملت عشق» که سرتاسر تهاجم فرهنگی است در این کتاب و جزء کتاب‌های زرد و بی‌سند محسوب می‌شود سعی داشت خود را علاقه‌مند و آشنا با حوزه نشر، فرهنگ و کتاب نشان دهد. با این یک مثال می‌شود فهمید دکتر لاری تا چه اندازه سررشته در امور فرهنگی داشته است.» دبیر سابق جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان تصریح کرد: «اقدامات او بیشتر براساس کمی‌سازی و گزارش کار بود و به‌هرحال ما از 8 سال خسارت محض خارج شدیم و سطح انتظارات بالایی از مسئولان فعلی وجود دارد. بنده با نقد گذشتگان و بررسی ایرادها مخالفم، بنابراین برای ترسیم ساختاری تحول‌زا و انتظاراتی که از مسئول جدید معاونت فرهنگی و دانشجویی وجود دارد، می‌گویم در وهله اول تشکل‌های دانشجویی اصلی‌ترین رکن معاونت فرهنگی هستند، اما در انتخاب مدیران فرهنگی دانشگاه نقش این جریانات را می‌توان «هیچ» دانست؛ انتظاری که می‌رود نقش تشکل‌ها و ادوار دانشجویی در انتخاب مدیران پررنگ‌تر باشد.» کشاورزیان در توضیح بیشتر این مساله گفت: «متاسفانه جریانات دانشجویی از مدیران بی‌تخصص و کم‌سواد در این حوزه بسیار رنج می‌برند و همین مانع شکوفایی و اقدامات موثر و کیفی تشکل‌ها می‌شود و دبیر یا مسئولان جریانات دانشجویی بیش از نصفی از انرژی خود را باید صرف توجیه و صغری‌کبری چیدن برای مدیران فرهنگی و دانشجویی کنند تا برنامه خود را پیش ببرند، سهم جریانات دانشجویی در انتخاب معاونان فرهنگی و دانشجویی دانشگاه‌ها باید لحاظ شود و اصطکاک موجود فعلی رفع شود. به‌عنوان مثال خواهر همسر رئیس سابق دانشگاهی میشود معاون فرهنگی و دانشجویی و این نشان می‌دهد این کار بدون هیچ تخصصی صورت می‌گیرد.» دبیر سابق جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان بیان داشت: «لزوم استفاده از حلقه‌های میانی دانشجویی در اتاق فکر روسای دانشگاه‌ها هم مساله دیگری است که باید مدنظر قرار بگیرد. ارتباط فعالان دانشجویی با روسای دانشگاه‌های علوم پزشکی به‌شدت دشوار است و معاونان یا مدیران دانشجویی از عدم‌ارتباط دانشجویان و روسای دانشگاه‌ها سوءاستفاده می‌کنند و به‌صورت یکجانبه به یکه‌تازی و جولان خود در مدیریت فرهنگی می‌پردازند. همچنین ترس از عدم‌تصویب برنامه‌ها و... مانع انتقال انتقادات به اشخاص و جایگاه‌های بالا‌دستی می‌شود.» او ادامه داد: «ایجاد ساختاری در معاونت فرهنگی و دانشجویی وزارت کشور از دانشجویان فعال و آگاه و توانا در ارائه راهکار برای عبور از گره‌های موجود در دانشگاه‌ها هم باید سرلوحه مسئولان فعلی قرار بگیرد. به‌طور مثال برای پرداخت شدن سند مالی یک برنامه تشکل، آنقدر گره‌های کاری و بروکراتیک اداری وجود دارد که در عمل مانع برگزاری مراسم می‌شود. لزوم برگزاری جلسات مستمر با اتحادیه‌ها از طرف معاونت فرهنگی وزارت بهداشت و در سطح دانشگاهی با مسئولان تشکل‌ها هم باید مدنظر قرار گیرد. انتظار می‌رود شیراوژن از ظرفیت موجود دانشجویان و اتحادیه‌ها به نحو احسن استفاده کند. اگر معاون جدید فرهنگی این وزارتخانه به دنبال تحول است، انتظار می‌رود از بدنه فعالان فرهنگی و دانشجویی در جهت تنظیم ساختاری متحول‌کننده با احتساب ظرفیت خود دانشجویان استفاده کند.»