سیدحسن موسوی‌فرد، دبیر اسبق اتحادیه جنبش عدالتخواه دانشجویی:  نکته راهبردی که تشکل‌های دانشجویی باید توجه کنند و تشکل‌های دانشجویی هم در دوران احمدی‌نژاد هم نسبت به آن غفلت کردند این است که متأسفانه ما در فرهنگ سیاسی عادت کرده‌ایم که ناکارآمدی‌ها را به‌خاطر بی‌عملی مسئولان یا فساد مسئولان بدانیم و در دوره‌هایی اتفاقا این مساله واقعی بوده و در دوره دولت قبلی هم شاهد چنین چیزی بودیم. در دوره جدید ما کمتر شاهد این موضوعات هستیم؛ چراکه اغلب مدیران و مسئولان چنین نیستند، جوان و پرانرژی هستند و فرصت خدمت دارند. به همین دلیل کمتر با تعارض منافع مواجه خواهیم بود. اما نکته‌ای که وجود دارد این است که همه انرژی‌ای که برای اصلاح کشور نیاز است نمی‌توان با فشار بر مسئولان حل کرد. درحالی‌که برخی اوقات فشار ذی‌نفعان است که یا نمی‌خواهند وضع موجود تغییر کند یا منفعت دارند یا نمی‌دانند ریشه مشکلات کجاست و راهکاری برای آن ندارند یا اینکه حجم زیادی از مردم و بدنه عمومی کشور هستند که از اصلاحات هراس دارند و تصوری ندارند پس از اصلاحات چه خواهد شد.  بخش مهم کار جنبش دانشجویی این است که در مقابل این فشارها مقاومت کند. فشارهایی که از طرف ذی‌نفعان و کسانی که خصوصا منفعت دارند، وارد می‌شود. باید جلوی اینها گرفته شود. کمک شود به کسانی که در بدنه دولت حضور دارند و می‌خواهند اصلاحات صورت بگیرد. در حوزه حقوقی در مقابل وکلا، سلامت در مقابل پزشکان و حوزه اقتصادی دربرابر جریان‌های قدرت و ثروت، حوزه تجارت دربرابر واردات‌چی‌ها و رانت‌خواران و... و همچنین در حوزه ارزی و امثالهم جنبش دانشجویی می‌تواند ورود کند و از این منظر نقطه تمرکز خود را قرار بدهد که به دولت کمک کند. قاعدتا ممکن است دولت در برخی مواقع اشتباه کند. به نظرم در شرایط جدید آنچه دوره احمدی‌نژاد انجام شد، تکرار نخواهد شد؛ چراکه جامعه ما به بلوغ رسیده است، تشکل‌های دانشجویی وابستگی سیاسی ندارند و از نظر فکری مستقل شده و در این دوره انتخاب ریاست‌جمهوری هم به ستادها و جریان‌ها آلوده نشده و دستش برای کارکردن باز است.  در دوره جدید جذب نیرو در تشکل‌ها به‌دلیل کرونا به‌صورت جدی وجود ندارد و از این‌جهت دچار مشکلات جدی هستیم. ممکن است در این دوره هم یک مقداری دولت‌بسندگی که در دوره احمدی‌نژاد هم داشتیم و تشکل‌های دانشجویی گاهی خودش را عقب‌تر می‌دید؛ اتفاق بیفتد، به‌خصوص اینکه در مواضع دولت و مواجهه تشکل‌های دانشجویی ممکن است اختلاف‌نظر باشد. با توجه به اینکه تشکل‌ها در دوره کرونا کارویژه‌ای انجام نداده‌اند، می‌توانند این فرصت را غنیمت بدانند، به‌سمت نقد نظر و تبادل اندیشه حرکت کنند و جمع‌هایی را به‌سمت گفت‌وگو با توجه به شرایط جدید تشکیل دهند. در سال 84 هم شاهد حجم زیادی از این گفت‌وگوها بودیم که با دولت جدید چطور برخورد کنیم. الان از سطح دولت فراتر رفته و قوه قضائیه و مجلس را هم داریم و حاکمیت تقریبا یکدست شده و درباره رسانه‌ها هم احتمالا همین اتفاق خواهد افتاد. لذا فرصت خوبی برای این موضوع است و در فضای مجازی می‌توانند گفت‌وگو و تبادل‌نظر داشته باشند تا زمانی که کرونا محدود و دانشگاه حضوری شود. بعد از اینکه دانشگاه باز شد و برگشتند به دوره حضور، دوره انجام کار میدانی و مطالبه و پیگیری برای مسائل حل کشور است، که دانشجویان به‌صورت مساله‌محور باشند و نقش اتحادیه اینجا پررنگ است. اتحادیه‌ها باید مسائل را اولویت‌بندی کنند و هریک از اتحادیه‌ها موضوعاتی را پیگیری و مطالبه کنند و نگذارند اولویت دولت تغییر یا کسی دخالت کند. این دولت طیف مخالفان جدی از داخل و خارج کشور دارد که با فشارهای مختلف و طرح مباحث انحرافی می‌توانند دولت را منحرف کنند، کمااینکه این موضوعات در دولت احمدی‌نژاد هم بود. پس باید مراقب باشند که مسائل اصلی و فرعی تغییر نکند. به همین جهت نیازمند کار جدی مساله‌محور و برنامه‌ریزی‌شده با تقسیم کار و کار پژوهشی هستیم، که فارغ از نگاه سیاسی، مسائل کشور را به‌صورت کارشناسانه مورد بررسی قرار دهیم.