محمد آقایی‌فرد، روزنامه‌نگار: ضعیف‌ترین نتایج تاریخ تکواندوی ایران در المپیک توکیو رقم خورد. ورزشی که از سال 2000 به رشته‌های ورزشی المپیکی اضافه شده بود و از همان ابتدا نیز محلی برای افتخارآفرینی ورزشکاران ایرانی بود. برنز هادی ساعی در المپیک سیدنی، طلای ساعی و برنز کرمی در المپیک آتن، طلای هادی ساعی در المپیک پکن، نقره باقری‌معتمد در المپیک لندن و برنز کیمیا علیزاده در المپیک ریو افتخاراتی هستند که کشورمان از رشته ورزشی تکواندو کسب کرده، افتخاراتی که کم‌کم رنگ باختند و حالا این رشته جذاب، هیچ مدالی را برای کاروان کشورمان به ارمغان نیاورده است. حذف زودهنگام آرمین هادی‌پور در روز دوم بازی‌ها و شکست میرهاشم حسینی در مرحله یک‌چهارم نهایی برابر پدیده ۱۹ساله مسابقات از ازبکستان با نتیجه ۳۴ بر ۲۲ درکنار شکست ناهید کیانی از کیمیا علیزاده نشان داد تکواندوی کشورمان گام‌های متعددی را رو به عقب برداشته و بعید است با روند فعلی بتوان روی مدال‌های این رشته در سال‌های آینده حساب کرد. این روزها انتقادات از فدراسیون تکواندو و محمد پولادگر شدت گرفته است. رئیس ناکام فدراسیون البته در یک گفت‌وگوی کوتاه از مردم عذرخواهی کرد و شکست ملی‌پوشان را به توطئه‌ها ربط داد. او عدم‌صدور ویزای انگلیس برای میرهاشم حسینی و تصمیم IOC برای اختصاص وایلدکارت به کیمیا علیزاده را درکنار مصدومیت آرمین هادی‌پور از دلایل شکست تیم ملی تکواندو عنوان کرد. برای بررسی وضعیت تکواندو تلاش کردیم با ناهید کیانی صحبت کنیم اما متوجه شدیم او ممنوع‌المصاحبه است تا پولادگر نشان دهد علاقه‌ای به نقد شدن ندارد. به هر ترتیب یوسف کرمی، صاحب مدال برنز المپیک و ستاره تکواندوی کشورمان در گفت‌وگو با «فرهیختگان» نگاهی فنی به المپیک داشت که در ادامه می‌خوانید.
ضعیف‌ترین نتایج تکواندوی ایران در المپیک به دست آمد، فکر می‌کنید این نتیجه تصادفی بود یا از قبل پیش‌بینی می‌کردید این‌گونه شود؟
در این چند روز سعی کردم سکوت کنم تا حرف‌های مربیان و کارشناسان را بشنوم. تقریبا هیچ‌کس نمی‌گوید تکواندو از بالا تا پایین بد نبوده و این نشان می‌دهد واقعا نتیجه خوبی نگرفته‌ایم. همه اهالی تکواندو از این اتفاق بد ناراحت هستند و حالا اعتبارمان را از دست داده‌ایم. به دست آوردن اعتبار بسیار دشوار است اما در دو المپیک قبلی در بخش مردان هیچ مدالی کسب نکرده‌ایم و درمجموع نیز یک برنز برای دو المپیک اخیر نشان می‌دهد اوضاع اصلا خوب نیست. کار برای تکواندو بسیار دشوار شده است.
پیش‌تر در این باره هشدار داده بودید؟
من قبلا هم این حرف‌ها را زدم اما گفتند نگویید، حرف نزنید. اوضاع خوب است اما شما نمی‌بینید. من گفتم حال تکواندو بد است اما گفتند خیلی هم خوب است. خب قبول، حال تکواندو خوب است اما کو نتیجه؟ همه دیدند اوضاع چگونه است. حال تکواندو بد نیست، افتضاح است.
پولادگر هم بعد از این نتایج از مردم عذرخواهی کرد و آن را به توطئه‌ها ربط داد. فکر می‌کنید او پاسخ مناسبی به انتقادها داده است؟
نمی‌دانم چه کسی می‌خواهد جوابگوی این نتایج باشد. با یک عذرخواهی اتفاقی رخ نمی‌دهد و مثل این است که یک نفر را به قتل برسانید و بعد عذرخواهی کنید. ما از قبل هشدار داده بودیم اما توجه نکردند و حالا می‌خواهند با یک عذرخواهی ماجرا را تمام کنند. می‌خواهند مردم بگویند دم‌شان گرم! عذرخواهی کردند اما این کار درستی نیست. مسیری که انتخاب کرده‌اند اشتباه بوده و این نتایج ادامه دارد.
به مسیر غلط فدراسیون تکواندو اشاره کردید. منظورتان چیست؟
از سال 2016 من گفتم این مسیر غلط است. وقتی این همه مسابقه در طول یک‌سال می‌دهید به شما می‌گویند درنهایت دو تا سه بار می‌توانید به اوج برسید اما ما در طول یک‌سال در 10 مسابقه شرکت می‌کنیم و طبیعی است که وقتی به المپیک می‌رسید، توان کافی را ندارید. شما ببینید در المپیک 2016 ریو چه کسانی مدال گرفتند؟ کسانی که هیچ شناختی از آنها وجود نداشت. کسانی مدال گرفتند که رنک نداشتند اما ما دست‌مان خالی بود، درحالی که سه نفر از رنک‌های برتر دنیا را در اختیار داشتیم. من از همان موقع گفتم مسیر غلط است و نیازی به میلیاردها تومان هزینه از بیت‌المال برای کسب سهمیه نداریم. در 2000، 2004، 2008 و 2012 ما با یک مسابقه رفتیم و سهمیه گرفتیم چون یک‌بار آماده مسابقات می‌شدیم اما اینجا بارها بدن‌ها را آماده می‌کنند و به مسابقات می‌فرستند تا سهمیه بیشتری بگیرند. ضمن اینکه در دوره ما بدن‌ها نیز آماده‌تر بود. شما ببینید ورزشکار ازبکستان که همه بزرگان را زد، از آسیا سهمیه گرفته بود. ورزشکار اردن نیز سهمیه‌اش را از آسیا گرفته بود. ورزشکار تونسی که نقره گرفت نیز به همین ترتیب مدال گرفته بود. این نشان می‌دهد که آنها یک‌بار آماده می‌شوند، سهمیه می‌گیرند و وارد المپیک می‌شوند اما حرف ما را گوش نکردند.
در این میان چقدر می‌توان به ضعف فنی تکواندوکاران تیم ملی اشاره کرد؟ در واقع آنها چقدر مقصر هستند؟
من گناهی را متوجه بچه‌های تیم ملی نمی‌بینم. من هم بازیکن بودم و هم مربی. به بازیکن بگویید بمیر، می‌میرد. طبیعی است اما اینکه بگوییم بازیکن آماده نبوده، درست نیست. مگر بازیکن زیرنظر کادرفنی نبوده؟ بدنسازی‌شان مگر زیرنظر کادر نبوده؟
پولادگر از سال 79 رئیس فدراسیون تکواندو است. اما نتایج این رشته ورزشی در هر المپیک بدتر می‌شود. او در آخرین انتخابات، 41 رای از 42 رای را به دست آورد و رئیس شد!
به هرحال روسای هیات‌ها همان‌هایی هستند که پولادگر انتخاب‌شان می‌کند و طبیعی است که همان افراد به ایشان رای دهند. من نمی‌گویم ایشان خوب کار نکرده اما می‌گویم در گذشته خوب بود اما الان حرفی برای گفتن ندارد. ایشان وقتی 20 سال در تکواندو کار کرده باید از مشاورانش برای بهبود اوضاع استفاده کند اما پولادگر مشاوران درستی هم ندارد. مدیرانی که این همه تجربه دارند باید به نحو بهینه‌ای مورد استفاده قرار بگیرند اما ایشان مشاورانی را آورده‌اند که به منفعت خودشان می‌اندیشند نه تیم ملی. دوستان می‌روند در تلویزیون به شکل مشخصی به‌خاطر جایگاه خودشان از تکواندو حمایت می‌کنند اما نمی‌دانند این خیانت به تکواندوست نه حمایت! بدانند که وقتی قرار است با بقیه اعضای خانواده تکواندو روبه‌رو شوند، بتوانند با آنها چشم توی چشم شوند و خجالت نکشند.
شاید پربحث‌ترین سوژه تکواندو در روزهای اخیر، مصاف ناهید کیانی و کیمیا علیزاده در المپیک بود. پولادگر می‌گوید این مصاف به دلیل سیاست‌های کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) برگزار شد اما هیچ‌کس نگاه فنی به آن ندارد. فکر می‌کنید چرا کیانی باخت؟
درباره این ماجرا باید به دو نکته اشاره کنم. مگر ناهید کیانی چقدر مهارت‌های روحی و روانی را بلد است که طی روزهای قبل از المپیک و المپیک تحت‌فشار شدید قرار گرفت؟ ببینید از چند روز مانده به المپیک شروع کردند به جوسازی علیه او؟ هیچ قهرمان المپیکی (تاکید می‌کند که حتی اگر قهرمان المپیک هم بود نمی‌توانست) نمی‌تواند زیر این فشار طاقت بیاورد. گفتند IOC این کار را کرد و آن کار را کرد. شما برای کیانی چه کردید؟ چندبار به ناهید کیانی گفتید نگران نباش، موفق می‌شوی؟ چندبار روی روح و روان او کار کردید؟ او کلی زحمت کشید اما نتوانست توانایی فنی خود را به نمایش بگذارد.