به گزارش «فرهیختگان»: حسین راغفر، اقتصاددان و استاد دانشگاه الزهرا(س) در گفتوگو با «فرهیختگان» دیدار اساتید و نخبگان اقتصادی با سیدابراهیم رئیسی را اینگونه ارزیابی میکند: «معمولا این جلسات که افراد با دیدگاههای مختلف و متفاوت جمع میشوند با پراکندگی بحث و نظرات مواجه خواهد شد و این اتفاقی است که در دیدار روز 24 تیر با رئیس دولت سیزدهم افتاد و دیدگاههای مطرحشده بسیار متفاوت و دور از هم بود. بهعنوان مثال گروهی خواهان افزایش قیمت نرخ ارز بودند و گروهی دیگر با مخالفت زیاد خواهان کاهش قیمت ارز بودند، آنچه واضح است اینکه در این جلسات نمیتوان به تفاهم اصولی یا جدی دست پیدا کرد اما مخاطب وظیفه سنگینی دارد. در واقع مخاطب که آقای رئیسی و تیم اقتصادی ایشان است باید بتوانند از بین نظراتی که مطرح میشود، اولویتهای برنامه خودشان را تنظیم کنند.» راغفر در مورد این جلسه اضافه کرد: «ظاهرا این دیدار برای ابراهیم رئیسی بیش از دیگران مفید بوده و اینکه خود ایشان نیز از اینکه دیدگاهها و نظرات مختلف را شنیدهاند، احساس رضایت داشتند و در پایان آن را مفید ارزیابی میکردند.» راغفر با تاکید بر برنامههای اقتصادی لازم اضافه کرد: «مشکلات اقتصادی این روزهای کشور نیازی به تحلیلهای کارشناسی ندارد و وضعیت به حدی است که شما از مردم کوچه و خیابان هم سوال کنید، به خوبی رئوس اصلی مشکلات را بیان خواهند کرد. منتها نکته اساسی درمورد تیم اقتصادی ابراهیم رئیسی و خروجی این جلسات، «برنامه» است، یعنی برنامهای باید وجود داشته باشد و برای تحقق آن تلاش شود. بنابراین تیم اقتصادی ابراهیم رئیسی باید برنامهای داشته باشد البته نه درحال حاضر بلکه از ماهها پیش، برنامهای را تدوین کرده باشند که بتوانند با تحقق و اجرای آن نتایجی را برای اقتصاد به ارمغان بیاورند. این جلسات نیز حکم کمک، بازسازی و تقویت همین برنامه را باید داشته باشد. برنامه داشتن به قدری اهمیت دارد که حتی مهم نیست سکان کشور و اقتصاد آن را چه کسی برعهده گیرد و تنها باید به برنامه و منسجم بودن آن نگاه کرد و نه افرادی که تحتعنوان تیم اقتصادی دولت آینده روی کار میآیند.»
اولویت رئیسی مبارزه با فساد و احیای تولید باشد
راغفر تولید و مبارزه با فساد را اصلیترین چالش دولت آینده دانست و اظهار داشت: «رفعموانع تولید یکی از چالشهای بسیار مهم و پیشروی دولت سیزدهم است. مادامی که نرخ ارز هر چند سال یکبار جهشهای بزرگی داشته باشد و تورم نیز اعداد بالایی را نشان دهد، یعنی منافع عدهای از این افزایش قیمتها درحال تامین شدن است و نه منافع مردم، در چنین شرایطی است که تولید شکل نخواهد گرفت. فساد نیز یکی از مهمترین مشکلات کشور است که اتفاقا از مجرای قانون صورت میگیرد، یعنی قوانین و مقرراتی تصویب شده که فسادزا بوده است. در جامعه ما طبقات ثروتمند پرنفوذی شکل گرفتهاند که عمده فساد به آنها برمیگردد و همین طبقه خود مانعی برای اصلاح قانون و مبارزه با فساد است. یکی از راههای سنجش انسجام برنامه یک دولت، نگاه او به فساد و نحوه مبارزه با آن است؛ چراکه نیازمند پاکسازی بخشهای مختلف کشور از فساد هستیم. دقت کنیم که یکی از کانالهایی که راه تنفس تولید را گرفته همین مساله فساد است.» استاد دانشگاه الزهرا عنوان کرد: «دولت آینده باید برای رفع موارد گفتهشده برنامه داشته باشد و بررسی کند که مثلا چرا با اینکه سالهاست در تریبونها و قوانین به دنبال احیای تولید هستیم، اما تولید در کشور به محاق رفته است. سیاستهایی که در دو یا سه دهه اخیر بر تصمیمگیریهای اقتصادی کشور تاثیر داشته نتیجه نداده و احتمالا در هیچ کجای دنیا هم نتیجه نخواهد داد، برای همین است که دولت باید این موارد را بشناسد و موارد آزمونشده را دیگر آزمون نکند.»
«عزم سیاسی» و «برنامه» رمز موفقیت رئیسی
این اقتصاددان پیشبینی خود از وضعیت اقتصادی در دولت سیزدهم را اینگونه توضیح میدهد: «از نظر من عزم سیاسی مهمترین مساله در نظام تصمیمگیری ایران و اقتصاد است.» راغفر میگوید تا امروز ما شواهد این عزم سیاسی را در دولتها ندیدهایم. وی ادامه میدهد که همه کارشناسان و مسئولان بر مساله فساد در کشور تاکید دارند اما تا به حال بهطور عملی اقدامی در این مورد انجام نشده که به نبود عزم سیاسی برمیگردد. بنابراین وضعیت اضطراری موجود نیازمند یک دولت مقتدر و عملگرا با حیطه اختیارات وسیع است تا بتواند با این موارد مانند فساد مبارزه کند والا اگر نمایندگان طبقه سرمایهدار یا ذینفع وضعیت موجود یا حتی نمایندگان مجلس بخواهند مرتبا کارشکنی کنند، دولت سیزدهم نیز کاری از پیش نخواهد برد. راغفر افزود: «کار مشکلی پیشروی دولت سیزدهم است که برای آن به عزم سیاسی و در عین حال برنامه و راهحلهای داخلی نیاز است که باید منتظر ماند که دولت جدید چنین برنامهای دارد یا خیر.»