یگانه عرب، روزنامه‌نگار: کیهان پرچمی، کارگردان بخش صحنه‌ای بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران با اشاره به نقاط قوت و ضعف برگزاری این رویداد دانشگاهی در شرایط هشدار کرونایی بیان کرد: «برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی در شرایط کرونایی را باید به فال نیک گرفت؛ چراکه مهم‌ترین جشنواره تئاتری ایران بوده که جریان‌سازی می‌کند.» وی افزود: «به‌عنوان یک کارگردان که در جشنواره اثر داشتم و کارهای همکارانم را دیدم باید بگویم که از لحاظ سطح کیفی آثار این دوره با دوره‌های قبل تاثیر چشمگیری نداشت. هرسال همین سطح از کیفیت آثار در سه رده‌بندی عالی، متوسط و ضعیف ارائه می‌شود و در این جشنواره نیز طبق هرسال یک ثبات کیفی حاکم بود.» پرچمی با اشاره به چالشی نبود کانون‌های دانشجویی برای اداره و انجام هماهنگی‌های جشنواره تئاتر دانشگاهی بیان کرد: «از چهاردهمین دوره جشنواره تئاتر دانشگاهی و در دولت محمود احمدی‌نژاد، کانون‌های دانشجویی به حاشیه رفتند و از آن زمان با خلأ این کانون‌ها در جشنواره تئاتر دانشگاهی مواجه هستیم و دولت بهصورت مستقیم کنترل جشنواره و انتصاب دبیر را برعهده گرفت و ترکیب دانشجویان را به‌هم ریخت.» این کارگردان با اشاره به اینکه جای خالی کانون‌های دانشجویی از جشنواره چهاردهم تاکنون پا برجاست، تاکید کرد: «اما آن چیزی که در دوره بیست‌وسوم جشنواره تئاتر دانشگاهی نبود کانون‌ها را تشدید می‌کند، پاندومی کروناست که شیوه برگزاری را با اختلال مواجه کرد و دانشجوها از این بابت ناراحت بودند و به این نیاز است که دانشجویان دوباره کار را در دست بگیرند و از انتخاب دبیر تا داور را عهده‌دار شوند؛ پیش از اینکه خیلی دیر شود.» وی تاکید کرد: «کیفیت آثار در این دوره از جشنواره کمتر شده بود و امکان افزایش کیفیت حداقل در شرایط کرونایی، تعطیلی دانشگاهها و عدم اسکان گروه‌های تئاتری شهرستان برای تمرین و اجرا در تهران ممکن نبود، اما بازهم برآیند کارها قابل قبول بود و تفاوت آنچنانی با دوره‌های پیش نداشت، شاید در این حد که تعداد کارهای متوسط در این دوره از جشنواره از کارهای خوب و قابل‌قبول بیشتر بود.» کارگردان بخش صحنه‌ای بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران خاطرنشان کرد: «اینکه بخواهیم به دوره قبل از چهاردهم، یعنی زمانی که جشنواره تئاتر دانشگاهی توسط خود دانشجویان اداره می‌شد، برگردیم خوب است؛ اما اینکه چطور و با چه راهکاری این جریان صورت بگیرد را نمی‌دانم. البته بهصورت واقع‌بینانه نیز بعید می‌دانم که در شرایط حال حاضر خود دانشجویان بتوانند به یک برآیند واحد در کانون‌های دانشجویی برسند و یک نظر جمعی واحد ارائه کنند، اما باید امیدوار بود.»
محیط دانشگاهها نیز برای تمرین و اجرا فراهم نبود
وی با اشاره به دغدغه خود و دیگر دانشجویان تئاتری مبنی‌بر اینکه دانشگاهها بر خلاف وظیفه خود و بودجه فرهنگی مصوب از گروه‌های تئاتری برای شرکت در جشنواره و تولید اثر با کیفیت حمایت نمی‌کنند، بیان کرد: «امسال علاوه‌بر اینکه باز هم حمایتی از دانشگاهها نصیب گروه‌های شرکت‌کننده در جشنواره نشد، اتفاق دیگری نیز افتاد و آن این بود که در این شرایط حتی محیط دانشگاهها نیز برای تمرین، کارگروهی و اجرا فراهم نبود و دانشجوها از کمترین امکان برای تولید کار محروم بودند و کرونا وضعیت اسف‌باری که از دوره‌های پیش وجود داشت را ضریب بخشید.»
جشنواره در تخصیص کمک‌هزینه گروه‌های دانشجویی تئاتر همراهی نمی‌کند
پرچمی افزود: «یکی دیگر از نکاتی که باید به آن اشاره کرد این است که جشنواره حتی در تخصیص کمک‌هزینه گروه‌های دانشجویی تئاتر نیز همراهی نمی‌کند؛ به‌طور مثال کمک‌هزینه دوره پیش ۱۰ ماه پس از جشنواره به دست گروه‌های تئاتری رسید که عملا هیچ کمکی به گروه‌های تئاتری با توجه به تورم و نرخ صعودی هزینه‌ها در کشور نمی‌کند و آن گروه تئاتری از لحاظ اقتصادی صدمه می‌بیند؛ البته این کوچک‌ترین موردی است که به آن اشاره کردم.» به گفته کارگردان بخش صحنه‌ای بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران، نه‌تنها نهاد دانشگاهی بلکه نهاد دولتی موظف است جشنواره تئاتر دانشگاهی، دانشجوی تئاتری و در کل هنر تئاتر را حمایت مالی کند، آن هم بدون اعمال سلیقه که البته این جریان نه‌تنها در کشور ما بلکه در بسیاری از کشورها به شیوه درست درحال اجراست.