یگانه عرب، روزنامه‌نگار: علیرضا اخوان، کارگردان بخش صحنه‌ای بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران با اشاره به ارزیابی کمی‌وکیفی خود از شرایط برگزاری این رویداد در شرایط کرونایی بیان کرد: «درحال حاضر جوی راه افتاده است که یک دودستگی بین جشنواره و آدم‌های مقابل جشنواره به وجود آورده است که ترجیح می‌دهم وارد هیچ‌کدام از این دو گروه نشوم و به‌عنوان یک ناظر بیرونی تنها سعی بر این داشته باشم تا خود را از حواشی دور نگه دارم. همچنین باید به یاد داشته باشم که من یک هنرمند هستم و در هر شرایطی باید به هنر خود توجه کنم.» وی با اشاره به اینکه رفتارهایی در جشنواره صورت می‌گیرد که هیچ ارتباطی به هنر و کار یک هنرمند ندارد، اشاره کرد و گفت: «مشکلات و چالش‌هایی در روند برگزاری این دوره از جشنواره تئاتر دانشگاهی و دیگر دوره‌ها وجود داشته است؛ اما در این دوره رادیکالی به نام کرونا مزید بر علت شده است تا چالش‌هایی چون بی‌نظمی، نابرابری، عدم حمایت و... از دانشجویان تئاتری را تشدید کند. در بخش صحنه‌ای بیست‌وسومین جشنواره تئاتر دانشگاهی به 17 کارگردانی که در این بخش حضور دارند، فشار و هجمه‌هایی وارد می‌شود که آنها باید در عین ارائه یک کار عالی خود را از حواشی نیز دور نگه دارند.»
اخوان با اشاره به علل حواشی ایجادشده در روند برگزاری جشنواره عنوان کرد: «به عقیده من، این جشنواره از یک مسیری به بعد وارد جریان تازه‌ای شد. از زمان رئیس‌جمهور پیشین، یعنی دوره چهاردهم جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران، کانون‌های دانشجویی تئاتر بسته شد و این جریان موجب شد تا دست دانشجو از رویدادی که متعلق به خودش است، کوتاه شود. البته من با علم به این موضوع در جشنواره تئاتر دانشگاهی شرکت کردم؛ چراکه می‌دانستم جایگاهی جزء این جشنواره برای کارهای تئاتری من و امثال من وجود ندارد.»
همواره حمایت از گروه تئاتر دانشگاهی کم بوده است
کارگردان بخش صحنه‌ای بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران با بیان اینکه دانشجویان تئاتری در مقابل عدم حمایت توسط دانشگاه برای شرکت در جشنواره تئاتر دانشگاهی به دلیل علاقه به کار اعتراضی نمی‌کنند، گفت: «این موضوع ریشه‌ای است. درحال حاضر بسیاری از مردم و به‌ویژه اهالی تئاتر فکر می‌کنند دانشگاه‌ها تنها در این دوره از کارهای دانشجویی تئاتر حمایت نکرده‌اند، درصورتی‌که همواره حمایت در گروه تئاتر دانشگاهی کم بوده است.»
وی ادامه داد: «برای مثال، جایزه‌ای که برای یک گروه تئاتری با توجه به یک سال تمرین و سختی کار درنظر گرفته می‌شود، بسیار ناچیز است. در کشورهای دیگر شهرداری‌ها و نهادهای دانشگاهی برای تولید کار فرهنگی و هنری آن هم توسط قشر فرهیخته جامعه بودجه مخصوصی درنظر می‌گیرند و موظف هستند که این بودجه بین گروه‌های حاضر تقسیم و توزیع شود.»
سیاستگذاری جشنواره باید اصلاح شود
اخوان اشاره کرد: «در ایران یک زمانی دست افراد برای ایجاد و دریافت دکور در سالن‌های دولتی باز بود؛ اما درحال حاضر سالن‌های دولتی رقم قابل‌توجهی مالیات در این خصوص دریافت می‌کنند. دانشجویان تئاتری با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو هستند و تهدید کرونا و از طرفی افزایش هزینه‌های غیرمنطقی کار را سخت‌تر می‌کند، اما باز هم با این اوصاف در تلاش هستیم تا کارهای خوب تئاتری تولید کنیم و از هنر دور نشویم. بهترین راهکار برای عملکرد خوب جشنواره این است که سیاستگذاری جشنواره باید تصحیح شود؛ چراکه سیاستگذاری جشنواره از یک زمانی به سمت دیگری رفته است و باید تغییر رویه بدهد.» کارگردان بخش صحنه‌ای بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران با اشاره به تاثیرگذاری نقش کانون‌های دانشجویی در باکیفیت برگزار شدن جشنواره تئاتر دانشگاهی و حمایت از این قشر هنرمند عنوان کرد: «جشنواره تئاتر دانشگاهی به کانون‌ها مربوط بوده است. دغدغه اصلی مساله دیگری است، اما ما از موضوع دیگری صحبت می‌کنیم و به این موضوع می‌اندیشیم که باید انگشت اتهام را به سمت دبیر این دوره از جشنواره نشانه گرفت.»
جشنواره تئاتر دانشگاهی، خشمگین‌ترین جشنواره تئاتر است!
وی افزود: «آن چیزی که به چشم دیدم این است که این دوره از جشنواره تئاتر دانشگاهی، خشمگین‌ترین جشنواره تئاتر است. به این دلیل که در زمان بدی به دلیل شرایط قرمز کرونایی قرار گرفته است و آدم‌ها نیز از طرفی حوصله سازگاری ندارند. به قول فیلسوف نیچه؛ «هنر به این دلیل به وجود آمده که حقیقت ما را نکشد.» انسان فکر می‌کند وقتی که قرار است آن حقیقت حتی در دل هنر هم نفوذ کند و انسان را به نابودی بکشاند، پس این هنر و ذات آن کار نمی‌کند؛ یعنی بی‌تاثیر است.»
اخوان در پایان گفت: «به قولی هنرمند ایرانی باید پوست کرگدن و دل ماهی داشته باشد. قطعا کار عجیبی است که در این شرایط بتوان بر کار تمرکز کرد و بی‌نظمی و عدم حمایت و انگیزه برای دانشجویان تئاتری این بی‌تمرکزی را تشدید می‌کند. باید قبول کرد که درحال حاضر شرایط سختی را پیش رو داریم و این نکته را نیز باید مدنظر قرار بدهیم که انسانیت نباید به‌خاطر تئاتر از بین برود.»