غلامرضا معارفی، مدیرگروه معارف دانشگاه شاهد با تاکید بر اینکه مشکل چندانی در حوزه سرفصل‌های این دروس نداریم، گفت: «طبیعتا نیاز به تغییر در این زمینه داریم اما نباید این مهم مساله اول باشد، بلکه موضوع اصلی تغییر محتوایی این دروس است که باید اتفاق بیفتد. این دروس قرار است یک بینشی را در میان دانشجویان به وجود بیاورد و نگاه دینی را در درون آنها ایجاد کند، نه اینکه ما به جای آنها تصمیم بگیریم، بلکه باید شرایط انتخاب را برای آنها فراهم کرد و قطعا برای تحقق این هدف بهترین کار شناسایی نیاز مخاطبان در وهله اول و در اختیار گذاشتن روش‌های موردنیاز برای رسیدن به هدف‌شان است. ازاین‌رو بیشترین دغدغه این است که محتوای این دروس به‌صورت کاربردی مطرح شود.»
او ادامه داد: «از آنجا که مخاطبان این دروس، مخاطبان خاص نبوده و عموم دانشگاه را شامل می‌شوند، مطرح کردن مباحث کاربردی برای آنها تاثیر زیادی دارد. به‌طور مثال در مباحث انسان‌شناسی کتاب‌های زیادی تالیف شده، اما کتابی که مباحث را به‌صورت کاربردی مطرح می‌کند، بیشتر مورد اقبال دانشجویان قرار می‌گیرد.»
مدیرگروه معارف دانشگاه شاهد با تاکید بر اینکه اگر قرار به برگزاری کلاس‌هایی برای اساتید است، باید آنها را هم به‌صورت کاربردی برگزار کنیم، تصریح کرد: «متاسفانه تعداد اساتید این درس که بتوانند به‌صورت کاربردی مباحث را مطرح کنند، بسیار اندک است و مابقی اساتید ترجیح می‌دهند مباحث علمی و بینشی را برای دانشجو مطرح کنند. در اصل باید اساتیدی را برای آموزش جامعه اعضای هیات‌علمی درس معارف انتخاب کرد که مباحث را به‌صورت حساب‌شده و کاربردی ارائه دهند. علاوه‌بر آن نباید فراموش کرد که دروس معارف با یکدیگر متفاوت است و امروز مباحثی مانند ازدواج، جمعیت و... از اهمیت ویژه‌تری برخوردار است.»
معارفی گفت: «یکی از مشکلات ما در دروس معارف این است که به‌طور مثال به دانشجو می‌گوییم باید باتقوا باشد، اما اینکه علامت تقوا و یا بی‌تقوایی در رفتار چیست، به‌صورت کاربردی آن را آموزش نمی‌دهیم، در حوزه عرفان نظری هم باید به‌صورت کاربردی مباحث را آموزش دهیم و هرچه بتوانیم مسائل را به‌صورت کاربردی‌تر و به‌روزتر آموزش دهیم، از اثرگذاری بیشتری برخوردار خواهد بود و قطعا تحقق این مهم نیاز به همفکری و همکاری اساتید دارد. در اصل باید اساتیدی را که در این درس موفق‌تر از بقیه عمل کرده‌اند، دعوت و کارها را به آنها واگذار کرد و اینکه یک گروه متولی کتاب درسی باشد که شاید در محیط دانشگاهی هم حضور نداشته باشند، راه به جایی نخواهد برد و این یکی از بزرگ‌ترین مشکلات ما محسوب می‌شود.»
او خاطرنشان کرد: «اینکه صرفا اساتیدی که کار پژوهشی می‌کنند بخواهند در حوزه تدوین کتاب‌ها ورود کنند، چندان موثر نخواهد بود، بلکه باید تعاملی بین اساتیدی که در کف دانشگاه و در ارتباط با دانشجو حضور دارند با این پژوهشگران برقرار شود تا درنهایت به یک کتاب با محتوای کاربردی برسیم.»