امیرمحمد کولانی، دبیر واحد بین‌الملل اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان: رژیمصهیونیستی درحالی هفتادوسومین سالگرد تاسیس خود را جشن می‌گیرد که روزانه مورد هدف صدها موشک مقاومت واقع می‌شود. رژیم اسرائیل از می سال١٩۴٨ تا به‌امروز با توسل به‌زور و تکیه بر توان کشورهای غربی و سکوت سازمان‌های بین‌المللی توانسته است بخش قابل‌توجهی از اراضی فلسطین را که حتی از نگاه سازمان‌های بین‌المللی به آن رژیم تعلق ندارد با توسل به کشتار بی‌رحمانه ملت فلسطین اشغال کند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و حمایت‌های ویژه مادی و معنوی این کشور از آرمان فلسطین، زمینه برای خروج از انفعال و تحمیل فشار بر رژیم فراهم شد. پس از پایان دفاع‌مقدس حمایت‌های ایران به شکلی ویژه درقالب سپاه قدس به‌سمت فلسطین و با هدف تاسیس جبهه‌ای ضدصهیونیستی موسوم به مقاومت روانه شد. این حمایت‌ها و نقش ویژه شهید عالی‌مقام سردارسپهبد قاسم سلیمانی، دست محور مقاومت را پر کرد، به‌گونه‌ای که ما در گذشته شاهد مبارزه فلسطینیان با سنگ درمقابل تانک‌های مرکاوا بودیم و اکنون نظاره‌گر موشک‌باران اراضی اشغالی توسط نیروهای مقاومت هستیم. پر شدن دست مقاومت و تقویت آنان معادله را در فلسطین تغییر داده است، کمااینکه پس از جنگ‌های ٣٣روزه در سال٢٠٠۶ و ٢٢روزه در سال٢٠٠٨، رژیمصهیونیستی دیگر توان ادامه جنگ را نداشته و هرباره مجبور به پذیرش آتش‌بس می‌شد. این افول ناشی از فشار بر رژیم از دو جبهه است؛ اول فشار جبهه مقاومت از خارج، نیروهای مقاومت که یک دوره طولانی مسیر مذاکره و سازش را پیموده‌اند و سرنوشت آن یعنی از دست دادن سرزمین‌شان را چشیده‌اند، راهی جز مقاومت و فشار بر دشمن را متصور نیستند، این نگاه سبب شده در 20سال گذشته رژیمصهیونیستی خود را با انبوه حملات جبهه مقاومت مواجه ببیند. در طرف دیگر مشکلات داخلی این رژیم ازجمله فساد ساختاری، تبعیض نژادی، جنگ قدرت بین جناح‌های سیاسی و... این مشکلات اعم از سیاسی، اجتماعی و اقتصادی تا جایی حیات این رژیم را مورد تهدید قرار داده و اوضاع را در این سرزمین متحول کرده است که ما شاهد عدم شکل‌گیری یک دولت منسجم و مورد تایید همه گروه‌های سیاسی در آن هستیم. تیم نتانیاهو دائما با برجسته‌کردن نقش ایران در منطقه و بلوف‌های سیاسی او علیه ایران در انتخابات‌ها پیروز میدان می‌شد، اما به‌مرور این حربه نیز از دست وی خارج شد و بحران سیاسی درون حاکمیت آنان به‌جایی رسید که هیچ‌یک از گروه‌ها دیگر توانایی تشکیل دولت را نداشته و راهی جز تشکیل دولت‌های ضعیف ائتلافی ندارند.
دیگر مشکل داخلی آنان مساله فساد دولتی است که در رأس آن نتانیاهو و خانواده وی درگیر آن هستند، شخصی که خود را ناجی این رژیم می‌دانست و دشمن خارجی را نابودگر یهود می‌خواند، اکنون با هجمه ازسوی سیاسیون و اعتراض‌های پی‌درپی صهیونیست‌ها مواجه است. در بخش اجتماعی نیز این رژیم با شکاف اجتماعی عمیقی روبه‌رو است، شکاف نژادی بین اعراب و غیراعراب، شکاف رنگین‌پوستان و سیاه‌پوستان، اروپاییان و غیراروپاییان و... ازجمله آنهاست. همه این مشکلات درنهایت منجر به اضمحلال و فروپاشی از درون رژیمصهیونیستی خواهد شد. البته مشکلات جبهه مقاومت هم قابل‌توجه است، وادادگی و سازش‌کاری رژیم‌های مرتجع عربی، عدم انسجام در جهان اسلام حول محور مساله فلسطین و حمایت‌های بی‌چون و چرای غرب و سازمان‌های بین‌المللی از جنایتکاران صهیونیست ازجمله این موارد است. به‌نظر می‌آید مساله فلسطین جز با اجماع همه گروه‌های مقاومت و انسجام ملل مسلمان و همگرایی دولت‌های اسلامی حل نخواهد شد. چند سال پیش و با روی کار آمدن دولت دونالد ترامپ و مطرح‌شدن طرحی به‌نام «معامله قرن»، متاسفانه بسیاری از دولت‌های عرب مرتجع به امید کمک‌های امنیتی و اقتصادی ایالات‌متحده آمریکا این طرح را که به گمان آمریکایی‌ها نابودی آرمان فلسطین را در پی داشت پذیرفتند، این طرح موجب به‌رسمیت شناختن رژیمصهیونیستی توسط برخی دولت‌های حاشیه خلیج‌فارس شد. این طرح به خیال آمریکایی‌ها پایانی بود بر نفوذ منطقه‌ای ایران و تضمین امنیت رژیمصهیونیستی. دولت وقت آمریکا با همین فرضیه‌ها نیز به ترور فرماندهان مقاومت اقدام کرد و معتقد بود این‌دست اقدامات علاوه‌بر از بین بردن نفوذ ایران، بازی را به‌نفع آنها تغییر خواهد داد، اما اخیرا دیدیم که این دست جنایت‌ها تاثیر چندانی بر سیاست‌های جمهوری اسلامی و واقعیت‌های منطقه نداشته است، به‌گونه‌ای که اگر تا چند سال پیش صهیونیست‌ها تنها با چندده موشک از جانب غزه مواجه بودند، امروز با شلیک چندهزار موشک نقطه‌زن روبه‌رو هستند. تا پیش از این هیچ‌گاه تاسیسات هسته‌ای دیمونا مورد تهدید واقع نمی‌شد، اما اکنون این ظرفیت نیز به توانایی‌های مقاومت افزوده شده است. برد ۲۵۰کیلومتری موشک‌های مقاومت و تهدید رژیمصهیونیستی از شمال و جنوب، غرب و شرق همگی نشان از آن دارد که سیاست‌های مستکبران علیه محور مقاومت نه‌تنها هیچ دستاورد ملموسی نداشته است، بلکه جبهه مقاومت را در عزم راسخ‌تر و در عمل قوی‌تر کرده است. در هر حال شرایط ویژه منطقه غرب آسیا گویای آن است که دست رژیمصهیونیستی و متحدانش خالی است و فروپاشی این رژیم به‌زودی زود محقق خواهد شد.