نسیم شیرازی، روزنامه‌نگار: ملی‌پوشان دانشگاه آزادی کاراته ایران رقابت‌های کسب سهمیه لیسبون را هم پشت‌سر گذاشتند تا چه آنهایی که سهمیه گرفتند و چه آنهایی که هنوز برای پرواز به توکیو در تلاشند دست پر از این رقابت‌ها بازگردند.
مسابقات لیسبون پرتغال با طلای «ذبیح الله پورشیب»، نقره «بهمن عسگری»، دو برنز «سجاد گنج‌زاده» و «حمیده عباسعلی» به پایان رسید تا ملی‌پوشان دانشگاه آزادی بازهم در یک رویداد جهانی بدرخشند. به بهانه این درخشش به‌سراغ احمد صافی سرمربی تیم کاراته دانشگاه آزاد که این روزها در کره‌جنوبی به‌عنوان سرمربی تیم‌ملی کره‌جنوبی حضور دارد رفتیم تا از او درباره رقابت‌های لیسبون و درخشش شاگردانش بپرسیم.
احمد صافی که برای کاراته‌کاهای کشور خوشنام و به‌عنوان شیهان شناخته می‌شود، با حوصله پاسخگوی سوالات «فرهیختگان» شد که در ادامه این مصاحبه را خواهید خواند.
ملی‌پوشان دانشگاه آزاد در مسابقات لیسبون مدال گرفتند و دست پر از رقابت‌ها بیرون آمدند، از عملکرد بچه‌ها راضی هستید؟
خوشبختانه ملی‌پوشان دانشگاه آزاد به‌قدری متعصب، باغیرت و باتجربه نسبت به کارشان احساس مسئولیت دارند که در چند سال گذشته همیشه این ورزشکاران عزیز با گرفتن مقام‌ها و نتایج خوب باعث افتخار ورزش کشور شدند و من هم به وجودشان افتخار می‌کنم و از اینکه دانشگاه آزاد و ملی‌پوشان اینقدر موفقیت‌آمیز حرکات‌شان را پیش می‌برند خیلی خوشحال هستم.
لیگ سال 99 روی آمادگی ملی‌پوشان تاثیرگذار بود؟
فکر می‌کنم همان دور رفت لیگ که بچه‌ها یکی، دوبار روی تاتامی رفتند، رقابت‌ها حس و حال و آمادگی‌شان را عوض کرد و به‌سوی شرایط بهتر حرکت کردند، به‌نظرم این لیگ یکی از امتیازات برتر ورزش ایران به‌خصوص در رشته کاراته است که به پیشرفت سطح ملی کاراته ما کمک می‌کند و قطعا برگزاری لیگ می‌تواند خیلی از نقاط‌ضعف را برای نتایج بهتر پوشش بدهد.
پیش‌بینی شما از عملکرد تیم‌ملی به‌ویژه شاگردان خودتان در دانشگاه آزاد در آوردگاه المپیک چیست و تیم‌ملی شانس چند مدال دارد؟
روند حرکات تیم‌ملی طوری است که ما را خیلی امیدوار می‌کند و قاعده این است که نسبت به سهمیه‌ای که گرفتیم امیدوار به کسب مدال هم باشیم و با حضور ورزشکاران دانشگاه آزاد بهمن عسگری و بین پورشیب و سجاد گنج‌زاده و حتی ان‌شاءالله امیر مهدی‌زاده که او هم دانشجوی دانشگاه آزاد است ولی عضو تیم باشگاه نیست، فکر می‌کنم در بخش آقایان و خانم‌ها ما حداقل می‌توانیم روی سه مدال المپیک حساب کنیم که البته کار بسیار سختی است و این کار هوشیاری بالایی می‌خواهد که امیدوارم حساسیت‌ها و سیاست‌های پشت‌پرده باعث نشود که بچه‌ها نتوانند شایستگی خود را نشان بدهند. فکر می‌کنم ما می‌توانیم به کسب مدال المپیک خوش‌بین باشیم.
به‌نظر شما کاراته ایران به چه چیزهایی برای عملکرد بهتر در المپیک نیاز دارد؟
در ایران وزارت ورزش، کمیته المپیک و مسئولان فدراسیون تمام تلاش‌شان را می‌کنند تا درواقع امکانات لازم برای کاراته ایران فراهم شود که قابل تحسین است و فکر می‌کنم جامعه کاراته و سیستم ورزشی ایران از نظر کم‌کردن حاشیه‌ها و دادن روحیه و انرژی مثبت به این تیم از عملکرد کاراته ایران می‌توانند حمایت کنند تا در مهم‌ترین پدیده ورزش دنیا که المپیک است بتوانیم با کسب نتیجه، تاریخ ورزش ایران و کاراته ایران را مزین به داشتن مدال‌های المپیک کنیم. اصلا این درخشش دور از دسترس نیست و با انرژی مثبت و تشویق این اتفاق می‌افتد. حتما با کادرفنی خوبی که تیم‌ملی دارد در تداوم موفقیت‌ها برای المپیک گام‌های مهم‌تری را برمی‌دارد و فدراسیون هم حلقه ارتباطی بین کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش است که باید به‌خوبی نقش حمایتی خودش را در تمام ابعاد از امکانات اولیه، جای خواب، غذا، پوشاک، حقوق و تامین نیازهای اولیه و مادی بچه‌ها بردارد که بدون دغدغه بتوانند کارشان را انجام داده و موفق باشند.
ملی‌پوشان دانشگاه آزاد از همکاری و همراهی شما با بچه‌ها برای اردوهای تیم‌ملی می‌گفتند، شما چطور این موضوع را مدیریت می‌کردید؟
اولویت ما تیم‌ملی است، دانشگاه آزاد به‌عنوان یک مجموعه مهم در امر ورزش کشور درواقع با دو هدف ورود کرده که یکی علمی‌کردن ورزش و دیگری کمک به حرفه‌ای بودن ورزش ایران است و در این مسیر قدم برمی‌دارد. رابطه خوبی بین فدراسیون کاراته و دانشگاه آزاد که یک باشگاه تمام و کمال با آدم‌های حرفه‌ای و متخصص است وجود دارد، به‌خصوص که در کاراته ما تعامل خوبی داریم به‌خاطر اینکه آقای هروی، سرمربی تیم‌ملی کاراته، خودش در کادرفنی دانشگاه آزاد قبلا حضور داشت و با این ملی‌پوش‌ها سالیان‌سال کنار هم بودیم، از روحیات هم مطلع هستیم و به هم پوشش خیلی خوبی می‌دهیم و موظفیم که همدیگر را حمایت کنیم.
یک‌موقع وظیفه فدراسیون است که باشگاه را حمایت کند و یک‌موقع هم وظیفه باشگاه است که شرایط ملی‌پوشان را درک کند که به این خوبی این تعامل انجام شده و درنهایت هم ملی‌پوشان به برنامه‌های خودشان رسیدند و هم باشگاه دانشگاه آزاد نتایج خوبی داشت که توانست نتایجش را حفظ کند. این برگرفته از دانشی بود که دو طرف رعایت کردند.
به‌نظر شما کاراته جایگاهش را در المپیک تثبیت می‌کند؟
کاراته در شرایط خیلی سختی قرار گرفته، به این دلیل که خیلی طول کشید تا المپیکی بشود و خیلی سریع هم دارد از المپیک خارج می‌شود و امیدوارم به‌قدری نمایش، نظم و مهارت‌های کاراته در توکیو خیره‌کننده باشد که مسئولان حاضر در سالن و کارشناسان المپیک به این نتیجه برسند که کاراته به‌خاطر جذابیت، مهارت و زیبایی‌هایی که دارد و البته تعداد کشورهای عضوی که در آن فعال هستند مسئولان را مجاب کند در المپیک بعدی هم فرصت حضور مجدد را به کاراته بدهند که دور از دسترس نیست ولی خیلی سخت است.
دیدگاه شما درباره قانون فدراسیون جهانی کاراته که از هر وزن فقط یک ورزشکار می‌تواند در المپیک حضور داشته باشد، با توجه به اینکه دو ورزشکار دانشگاه آزاد گنج‌زاده و پورشیب هر دو جواز حضور در المپیک را دارند و یکی از آنها از این قانون متضرر می‌شود، چیست؟
متاسفانه کاراته دیر المپیکی شد و قوانینش را هم مجبور شدند به‌گونه‌ای بگذارند که کشورهای بیشتری را بتوانند شرکت دهند و به‌دلیل اینکه وزن‌ها کم شد و از پنج وزن به سه وزن رسید، به همین خاطر فقط برترین‌های هر کشور در وزن‌ها می‌توانند شرکت کنند که متاسفانه این به‌ضرر کشور ماست که پر از استعداد و قهرمان است و حالا ما باید شاهد حضور حداقلی ورزشکاران‌مان در سهمیه‌های موجود باشیم و چاره‌ای هم نیست. به‌هر‌حال قانون بد بهتر از بی‌قانونی است و نمی‌شود چیزی را تغییر داد ولی امیدوارم سهمیه کامل را در بخش خانم‌ها و آقایان بگیریم و دست پر برگردیم.
انتخابی‌های المپیک برای ورزشکاران طاقت‌فرسا بود یا تاثیر مثبت در میدان دیدن‌شان داشت؟
متاسفانه یکی از سخت‌ترین مسیرها برای کسب سهمیه را کاراته طی کرد که خیلی طاقت‌فرسا و پرهزینه، خسته‌کننده و حتی آسیب‌زا بود ولی هرچه بود تمام شد و تا اینجای کار ما سهمیه‌های خوبی گرفته‌ایم و امیدواریم از این سهمیه‌ها به‌خوبی استفاده کنیم و درخشش خوبی داشته باشیم، به‌طوری که ملت، دولت و کمیته المپیک به نتایجی که ان‌شاءالله کسب می‌شود ببالند و ما هم منتظر اتفاق‌های خوب در کسب نتایج کاراته ایران هستیم.
شما سرمربی تیم‌ملی کره‌جنوبی هم هستید، یکی از کشورهایی که مدعی هنرهای رزمی است. استعداد و علاقه مردم کره‌جنوبی به کاراته نسبت به سایر رشته‌های رزمی چقدر است؟
من از خیلی سال پیش مربی تیم‌ملی کره بودم و همکاری فنی با خیلی از کشورها داشتم، قطعا برنامه‌ریزی و نظمی که در کارم داشتم باعث شده کره‌ای‌ها اعتقاد خوبی به من داشته باشند. در مقطعی این ارتباط قطع شد و نتایج‌شان خیلی پایین آمد و نتوانستند موفقیت‌هایی را که با من داشتند تکرار کنند اما دوباره دعوت به همکاری کردند که خوشبختانه پله‌های خوبی را طی کردیم و امیدوارم در بازی‌های آسیایی و کسب سهمیه المپیک بتوانیم قدم‌های محکم‌تری را برداریم.
کارمان سخت است، چون در کره خیلی کاراته‌کا نداریم و بیشتر تکواندوکار و جودوکار داریم و مدال‌های خیلی خوبی هم در سطح جهان و المپیک دارند ولی حالا برای کاراته هم امیدوارم بتوانیم با همین تعداد کم و انگیزه‌های کمی که در کاراته کره‌جنوبی بین ورزشکاران وجود دارد با یک سازماندهی به سطحی از آمادگی برسیم که سایر رشته‌ها را متقاعد کنیم از کاراته حمایت کنند و کاراته بتواند به پیشرفت بیشتری برسد.
کار در ورزش کره‌جنوبی به‌طور کلی چطور است؟
کره‌جنوبی برای ورزش خیلی سیستم دارد و امکانات خوبی دارد، به‌خاطر همین هم نزدیک 500مدال المپیکی دارد، خیلی منظمند، با سیستم و طبقه‌بندی‌شده کار می‌کنند. کار در ورزش کره‌جنوبی هم سخت است و هم آسان. سخت است چون باید تمام مقررات را موبه‌مو اجرا کنی و خیلی منضبط باشی و آسان است که برای هر کاری قانونی گذاشتند، اگر شما قوانین را بدانی می‌توانی تحت عنوان قوانین به برنامه‌هایی که داری رسیدگی کنی که از این بابت درواقع یک فرصت دوطرفه برای ایجاد تعامل و فرصت خیلی خوب می‌تواند باشد. کره در اقتصاد، ورزش و هنر خیلی پیشرفت کرده، جایگاه خوبی دارد و جزء کشورهایی است که همیشه در مسابقات جهانی و المپیک در خیلی از رشته‌ها صاحب عنوان، مدال و افتخار شده و من هم به خودم افتخار می‌کنم که به‌عنوان یک ایرانی موفق شدم در ورزش کره‌جنوبی فعالیت کنم و امیدوارم بتوانم از همه نظر نماینده شایسته‌ای برای کشورمان باشم.
با دانشگاه آزاد می‌مانید؟
نتیجه‌ای که امسال در لیگ می‌گیرم خیلی برایم مهم است، ببینم که چه پیش می‌آید. برنامه‌هایی در ذهنم است که فعلا تعهد دارم و در خدمت تیم هستم. هر وقت حس کنم حضورم به تیم کمک می‌کند و حاشیه‌ای نخواهد داشت درکنار تیم دانشگاه آزاد مانند چند سال گذشته حتما هستم.